ฮวาเย่ห์หยวนมองร่างของตาเฒ่าผู้นั้นที่บาดเจ็บสาหัสแล้วทำหน้าบึ้ง รู้สึกว่าตนเองยังห่างชั้นกับจอมมารอยู่มากทั้งที่อุตส่าห์จะแสดงให้อาเซี่ยนและจอมมารเห็นถึงความเก่งกาจของตนเอง
แม้ว่านางจะชนะแต่หากไม่ได้หนึ่งฝ่ามือของจอมมารที่ช่วยเหลือ นางคงถูกเฒ่าเจ้าเล่ห์ผู้นี้ซัดจนกลายเป็นคนบาดเจ็บสาหัสเสียเอง
หวังจิ่นอีก้าวเข้ามาตามคำสั่งของอาเซี่ยนเขาสั่งให้มารรับใช้หามร่างไร้พลังที่บาดเจ็บสาหัสของผู้เฒ่าออกไป
ฮวาเย่ห์หยวนสบตากับเขาแม้ว่าตาเฒ่าไม่อาจขยับร่างกายได้ แต่ฮวาเย่ห์หยวนรู้ว่าตนเองได้ถูกคนผู้นี้หมายเอาวิญญาณเสียแล้ว
"ท่านอาเซี่ยนเรียบร้อยแล้วขอรับมีสิ่งใดจะใช้ข้าอีกหรือไม่" หวังจิ่นอีประสานมือนอบน้อม
อาเซี่ยนมองใบหน้าของเขาเป็นเชิงขอบคุณแล้วเอ่ยว่า
"ต่อไปเจ้ามีหน้าที่สำคัญ"
"เชิญท่านอาเซี่ยนสั่งมาขอรับ" หวังจิ่นอียังประสานมือค้อมกายรับคำสั่ง
"คุ้มครองคนผู้หนึ่ง"
กล่าวจบเขาก็หันมาจ้องใบห
