ฮวาเย่ห์หยวนสูดลมหายใจเฮือกเมื่อเขาดึงอาภรณ์ผืนสุดท้ายที่ห่อหุ้มร่างกายของนางออกมา
จอมมารจับจ้องร่างขาวผ่องอย่างตกตะลึง นางดูสะอาดบริสุทธิ์และแสนจะยั่วยวนชั่วร้ายในเวลาเดียวกัน
เขาฉีกอาภรณ์ของตนเองจนขาดออกมาบางส่วน ตั้งใจจะปิดตาของนางเอาไว้ ฮวาเย่ห์หยวนหยุดมือของเขาแล้วส่ายศีรษะ
"ข้าอยากเห็นท่านเจ้าค่ะ"
"เจ้าช่างหาญกล้าที่กล้ามองหน้าข้า" เขาเอ่ยเสียงแหบพร่า
"ข้าไม่กลัวเจ้าค่ะ" ความน่าเกรงขามของเขาหายไปตั้งแต่ผลตาลเสน่ห์ตกลงเข้าไปในท้องของนางแล้ว
จอมมารยิ้มเย็นเขาสะบัดหน้าเพียงครั้งเดียวภายในห้องก็มืดมิด
ฮวาห์เย่ห์หยวนไม่เห็นสิ่งใดอีกต่อไปมีเพียงนิ้วมือไต่ไล้เพื่อรับรู้สัมผัสที่ไร้สิ่งกางกั้น ใบหน้าของเขาบัดนี้ไร้หน้ากากปิดบัง
ฮวาเย่ห์หยวนยกมือที่โดนมัดขึ้น นิ้วเรียวเล็กไต่สัมผัสใบหน้าของเขาเหตุใดช่างรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด ริ้วรอยสีดำที่นางเห็นบัดนี้นางได้สัมผัสรับรู้ว่ามันเป็น
