แววตาของจอมมารดูจะคลายความเร่าร้อนลง เขาไม่ใช่มารทั่วไปแม้ว่าฤทธิ์ของผลตาลเสน่ห์แม้จะมีพลังมากแต่จอมมารก็ยังสามารถข่มมันเอาไว้และกลับเป็นตัวของตัวเองได้ชั่วครู่
เหงื่อบนหน้าผากของเขาผุดขึ้นมาด้วยพยายามระงับความอยากที่จะกลืนกินนางจนปวดร้าว เขี้ยวสีขาวคมวับของเขาปวดหนึบด้วยความต้องการอยากลิ้มรสชาติเลือดอุ่นๆ ที่ร้อนระอุภายใต้ร่างงดงาม
"เจ้าเป็นเซียนแต่กลับใช้วิชามารหวังยั่วยวนข้า รู้หรือไม่ว่าคือสิ่งที่ข้ารังเกียจที่สุด" เขายังคงควบคุมตนเองไม่ได้ดีนักน้ำเสียงของเขาจึงยังคงสั่นไหว
ฮวาเย่ห์หยวนคาดไม่ถึงว่าจอมมารจะเก่งกาจถึงเพียงนี้ นางพยายามขยับร่างออกแรงดึงผ้าที่เขาผูกมือและขาของนางไว้ หากเป็นผ้าปกตินางคงดึงขาดไปแล้วแต่นี่ดูเหมือนว่าจอมมารจะลงอาคมเอาไว้ด้วย หรือผลตาลเสน่ห์ไม่ได้ผลเสียแล้ว
"ท่านจอมมารลี่เย่ห์หยวนจริงใจต่อท่าน"
แม้ในสมองจะอื้ออึงจนคิดสิ่งใดไม่ออกแต่นางกลับกล่าววาจาอ่อนหว
