1.ความคิด
1582 Words
“จีน เรื่องที่ลูกมีพลังวิเศษ จะต้องเก็บเรื่องนี้เอาไว้ไม่ให้ใครรู้เด็ดขาด เข้าใจรึเปล่า?”
น้ำเสียงของท่านแม่ที่เปล่งออกมานั้นมันทั้งสั่นเครือและแหบพร่า นั่นคือคำสั่งเสียสุดท้ายของท่านแม่ที่จากไปตั้งแต่ที่เธออายุเพียงสิบขวบเท่านั้น
ท่านแม่คือนักบุญหญิงและเธอคือลูกนอกสมรสของตระกูลเคนโนช่า ตระกูลเคาน์ผู้โด่งดังและมีประวัติอันยาวนาน เธอเดินเข้ามาในฐานะลูกสาวคนเล็กของท่านเคาน์ เป็นลูกนอกสมรสที่ไม่มีใครต้อนรับแม้แต่ตัวของท่านพ่อเอง
“จินนี่การที่พ่อรับลูกเข้ามาเพราะว่าเห็นแก่ที่เจ้าทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อยด้วยตัวคนเดียว อย่างน้อยเลือดกว่าครึ่งในตัวของเจ้าก็คือสายเลือดที่สูงส่งของตระกูลเคนโนชา..”
“ช่างน่าประทับใจเพราะว่าใบหน้านั้นอย่างน้อยก็งดงามถอดแบบนักบุญหญิงไอรีสมา แบบนี้ต่อให้ส่งนางไปแต่งงานแทนเจนก็ย่อมไม่มีใครเคลือบแคลงใจหรอก..”
จินนี่ก้มหน้านิ่งๆ เมื่อเธอได้ยินความในใจที่แท้จริงจากท่านเคาน์ ก็ว่าอยู่ว่ามันแปลกๆ ที่คนเช่นนี้มาตามหาตัวเธอ ทั้งที่ท่านแม่ตายไปตั้งนานแล้ว แต่ทว่าท่านพ่อก็ไม่เคยสนใจ เธอจะต้องทำงานเป็นเด็กล้างจานและซักผ้าที่โรงแรมแห่งหนึ่งในเมือง
ในช่วงเวลาที่ทำงาน จินนี่มักจะคลุมใบหน้านี้ด้วยผ้าเสมอ เพราะว่าความงดงามสำหรับเธอนั้นมันคือภัยร้าย เธอเก็บซ่อนความงดงามเอาไว้เหมือนกับเสือที่เก็บซ่อนเคี้ยวเล็บ
ทั้งที่ดีใจแทบตายที่พ่อแท้ๆ ตามหาเธอ จินนี่คิดว่าเธอคงจะได้รับความรักจากพ่อแท้ๆ สักครั้งแต่ทว่าไม่เลย.. ที่ท่านเคาน์เคนโนชาเรียกเธอมาที่นี่เป็นเพราะว่าต้องการให้เธอแต่งงานแทนเจน
แต่งงานกับดยุคเดอเรก แล้วย้ายไปอยู่ดินแดนทางเหนือที่แสนเหน็บหนาว มีข่าวลือเรื่องของดยุคมากมายจากนักเดินทาง บ้างก็ว่าเขาคือบุรุษที่ชื่นชอบการร่วมรักที่แปลกประหลาดเพราะว่าเจ้าสาวทุกคนที่ถูกส่งตัวไปจะตายในคืนวันเข้าหอ
และถึงแม้ในใจของผู้คนจะล่วงรู้ว่าการเข่นฆ่าสตรีมันเป็นฝีมือของท่านดยุค แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครกล้าปริปากออกมาเพราะว่าพวกเขาหวาดกลัวอำนาจมืดของเดอเรก
องค์จักรพรรดิอามานี่ทรงมีรับสั่งเรื่องการเชื่อมสัมพันธ์ไมตรี เพราะในใจขององค์จักรพรรดินั้นทรงหวาดกลัวท่านดยุคจะก่อกบฏ เนื่องจากความสนิทสนมของดยุคแห่งเดอเรกและองค์ชายของจักรวรรดิแบรกตันซ์ พระองค์จึงเลือกสตรีชนชั้นสูงสักนางเพื่อส่งไปแต่งงานกับท่านดยุคเดอเรก
ความซวยมาเยือนตระกูลเคาน์เคนโนชา เมื่อองค์จักรพรรดิเลือกบุตรีผู้งดงามของตระกูลเคาน์ให้ไปแต่งงานกับเจ้าแห่งความตายอย่างดยุคเดอเรก
บุตรีนั้นคือแก้วตาดวงใจ เจนคือทุกสิ่งทุกอย่างของผู้เป็นพ่ออย่างท่านเคาน์ เรื่องนั้นทำให้ท่านเคาน์และเคาน์เตสคิดหาทางช่วยลูกสาวอย่างหนัก จนชื่อของนักบุญหญิงไอรีสปรากฏขึ้นมา
พวกเขาตามหาบุตรสาวนอกสมรสกันอย่างหนัก และมาพบนางที่ลานซักล้างของโรงแรมแห่งหนึ่ง เมื่อมองเห็นใบหน้าที่งดงามของจินนี่ ทั้งท่านเคาน์และเคาน์เตสต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก
พวกเขามีตัวแทนไปแต่งงานแทนเจนแล้ว!
“นี่! เจ้าพูดเป็นรึเปล่า?”
จินนี่เงยหน้าขึ้นมามองหน้าของพี่สาวต่างมารดา เจนนั้นคือสตรีที่งดงามจับสายตาผู้หนึ่ง แต่ทว่าเพราะนางถูกเลี้ยงดูมาด้วยความตามใจ ทำให้นิสัยของเจนตรงข้ามกับหน้าตาเป็นอย่างมาก
“….ค่ะ”
“เราไม่อาจสอนมารยาทชนชั้นสูงทั้งหมดให้เจ้าได้ภายในสองสัปดาห์ เพราะฉะนั้นเจ้าจงเอาหนังสือพวกนี้ไปอ่านเองเถอะนะ”
เจนได้รับมอบหมายจากท่านพ่อให้สร้างจินนี่ขึ้นมาให้เป็นชนชั้นสูง แต่ทว่าในสายตาของเจนเธอมองว่ามันไม่จำเป็นเพราะต่อให้สร้างจินนี่ให้สมบูรณ์แบบมากแค่ไหน จุดหมายปลายทางของนังเด็กนี่ก็คือความตายอยู่ดี
“ค่ะ”
“ไปเถอะแมด ข้าจะต้องเข้าไปในเมืองเพื่อตัดชุด เรื่องของเด็กนี่ฝากให้สาวใช้ดูแลต่อด้วยก็แล้วกัน..”
มือของจินนี่กำหนังสือพวกนั้นเอาไว้แน่น ทั้งที่เธอสามารถหนีไปจากที่นี่ได้ หนีงานแต่งเพื่อกลับไปทำงานพวกนั้นอีกครั้ง แต่ทว่าในใจกลับหวาดกลัว เพราะว่าก่อนมาที่นี่พวกทหารของเคนโนชาได้เปิดหน้าเธอต่อหน้าเถ้าแก่และแขกที่เข้าพักในโรงแรม พวกเขามองมาที่เธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยตัณหาและราคะ หากว่าเธอกลับไปทำงานอีกครั้ง ชีวิตคงจะไร้ซึ่งความสงบสุข
ทั้งที่เธอสามารถเก็บซ่อนใบหน้านี้มาได้นานขนาดนั้น..ทำไมจะต้องมาตามหาเธอด้วยนะ หรือว่าบางทีการเดินทางไปที่แกรนด์ดัชชีทางเหนือมันจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด
ท่านแม่กล่าวไว้ว่าพระเจ้ามิได้ใจร้ายกับเรามากขนาดนั้น พระองค์มักจะเหลือทางเลือกเอาไว้ให้เราเสมอ..และนี่คงจะเป็นทางเลือกของเธอ
การเป็นอยู่ของจินนี่ในคฤหาสน์เคนโนชามิได้รับการปฏิบัติที่ดีสักเท่าไหร่ แม้กับคนรับใช้ต่างก็ดูถูกดูแคลนเธอ เรื่องนั้นจินนี่ไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่แล้ว
เวลาสองสัปดาห์ในคฤหาสน์เคนโนชาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และวันนี้คือวันแต่งงานของเธอ.. งานแต่งงานที่แสนยิ่งใหญ่ของเลดี้ตระกูลเคนโนชา และท่านดยุคแห่งเดอเรก
“ไม่ยักรู้ว่าเคาน์มีลูกสาวสองคน..”
เคาน์เคนโนชาหัวเราะร่า
“จินนี่นางเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในคฤหาสน์พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท แต่ทว่านางนั้นปลาบปลื้มท่านดยุคมานานแล้ว พอมีราชโองการไปที่เคนโนชา จินนี่ก็รีบอาสาเพื่อแต่งงานกับท่านดยุคเลย..”
เคาน์เคนโนชากล่าวพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมาแล้วเหลือบมองใบหน้าที่หล่อเหลาปานรูปสลักของดยุคแห่งเดอเรก ครั้งหนึ่งเคยมีสตรีมากมายหมายปองใบหน้านี้กันทั่วทั้งจักรวรรดิ แต่เมื่อเริ่มมีสตรีล้มตายจากการแต่งงานกับท่านดยุค ความนิยมของเขาก็ถูกลดทอนลง เสียงเล่าขานถึงบุรุษหล่อเหลาผู้นี้ก็แปรเปลี่ยนไป กลายเป็นดยุคแห่งความตายผู้พรากทั้งชีวิตและความรักจากสตรีที่เต็มใจเป็นภรรยาของเขา
ท่านเคาน์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่เขาสามารถช่วยเหลือเจนเอาไว้จากคมดาบแห่งความตายของท่านดยุคเอาไว้ได้ กับจินนี่แค่นางได้สวมชุดแต่งงานราคาแพงและได้เดินเข้ามาในห้องโถงของพระราชวัง เรื่องนั้นก็ดูเหมือนจะเกินเอื้อมกับลูกสาวของนักบุญหญิงแล้วล่ะนะ
ใครใช้ให้แม่ของนางเป็นเพียงสามัญชนเล่า สตรีที่มีดีแค่ใบหน้างดงาม มีค่าแค่เป็นเพียงของเล่นเพียงครั้งคราวของเคาน์เช่นเขาเท่านั้นแหละ แต่ถึงอย่างนั้นเคาน์เคนโนชาก็กล่าวขอบคุณไอรีสเบาๆ เพราะว่านางได้ส่งมอบลูกสาวมาให้เขาใช้เป็นตัวตายตัวแทนของเจนได้ ขอบคุณนะไอรีสขอบคุณในความโง่เขลาของเจ้า
จินนี่กำมือแน่นเมื่อเธอได้ยินความคิดของท่านพ่อ..เธอกำลังเดินบนพรมที่ปูทอดยาวไปบนทางเดินของห้องโถงในพระราชวัง ชุดแต่งงานแสนหรูหรานี้ช่างหนักหนามากเหลือเกิน เธอกำลังคาดหวังถึงบุรุษชุดสีขาวที่อยู่ตรงปลายทางเดินแห่งนี้
หวังสักนิดว่าเขาจะมีความเมตตาในใจให้แก่เธอ เขาคงจะไม่ฆ่าเธอตั้งแต่วันแรกที่เข้าหอหรอกใช่ไหม?
จินนี่ยกมือขึ้นมาวางเอาไว้บนมือของว่าที่สามี มือของเขาทั้งใหญ่และหนามาก เขาจับมือของเธอเดินตรงไปที่คาดินันที่กำลังทำพิธี
“….”
เขากล่าวคำสาบานออกมาก่อนจะเปิดผ้าคลุมหน้าลูกไม้ของเธอออก จินนี่ช้อนสายตาขึ้นมามองหน้าของว่าที่สามี เขามองเธอราวกับอยากจะหยิบดาบขึ้นมาเพื่อแทงทะลุร่างของเธอให้ตายเสียตรงนั้น
“สวย..ชะมัดเลย!”
จินนี่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“สตรีที่น่ารักเช่นนี้จะมาเป็นภรรยาของข้าอย่างนั้นหรือ มิใช่ว่านางจะหวาดกลัวข้าจะหนีไปหรอกนะ”
อะ..อะไรนะ นั่นมันความคิดของเขาอย่างนั้นหรือ!
“บอกเอาไว้ก่อนว่าข้ามิได้อ่อนโยนกับสตรีสักเท่าไหร่นะ การเป็นภรรยาของข้าเจ้าจะต้องทำตัวให้มีเกียรติให้สมกับเป็นดัชเชสแห่งเดอเรก..”
“อย่าทำหน้าน่ารักแบบนั้นสิ ข้าน่ะจะทำหน้าเข้มต่อไปไม่ไหวแล้ว อีกนานมากไหมกว่าจะได้จูบสาบาน”
“อะ..อ่า..ค่ะ ข้าจะทำตัวให้สมกับเป็น..ดัชเชส”
“ดูเสียงน่ารักๆ นั่นสิ ยามที่นางอยู่ภายใต้ร่างของข้านางจะส่งเสียงที่แสนหวานออกมาแบบไหนกัน”
นี่เขาคิดอะไรอยู่กันเนี่ย!!
- Writer
