บทที่ 19
“วันนี้เจ้าทำอะไรหรือ” ในทุก ๆ วัน หากมีช่วงเวลาที่อ้ายเฉินอยู่เพียงลำพังแม้เพียงเค่อ หยางพ่านชุนก็ไม่คิดจะปล่อยเวลานั้นให้สูญเปล่า เขาจะต้องโผล่หน้าเข้ามา ราวกับรอโอกาสนี้อยู่นานแล้วทุกครั้ง ตัวหญิงสาวเองก็คร้านจะไล่ เพราะอีกฝ่ายทำเป็นหูทวนลม ไว้ความทรงจำเขากลับคืนมาเมื่อใดคงจะทำตัวเย็นชาเช่นเดิม และปล่อยนางไปเอง
หลี่อ้ายเฉินรู้ดีว่ายามรักของหยางพ่านชุนเป็นเช่นไร เจ้าตัวทั้งทุ่มเทและมอบคำหวานจนหลอกล่อให้นางเข้าไปติดกับจนตัวตาย
เพราะยามชังของชายหนุ่มนั้นช่างไร้ซึ่งความสนใจยิ่งนัก เพราะรู้เช่นเห็นชาติเช่นนี้แล้วอ้ายเฉินจึงไม่ใส่ใจจะเสวนากับเจ้าเมืองหนุ่มนัก
“ไม่ได้ยินคำถามหรือ” หยางพ่านชุนเอ่ยถามซ้ำแต่ตัวภรรยาเขาก็ยังคงนิ่งเฉย
หลังจากผ่านมาหลายวันนางรู้วิธีที่จะจัดการกับชายหนุ่มที่มารบกวนแล้ว และรู้ด้วยว่าทำเช่นไรอีกฝ่ายจะถอดใจกลับไปยังจวนของตน และไม่มาวุ่นวายกับนางสักพัก
เร
