สามวันที่ผ่านมา สองแม่ลูกมีความสุขด้วยกันมากๆ ทั้งได้เล่นน้ำทะเล น้ำในสระของทางโรงแรมและเดินเที่ยวตลาดช่วงเย็น แต่เภตราก็ระวังไม่เคยพาลูกไปไหนจนดึกดื่น เพื่อความปลอดภัยเพราะมีกันอยู่แค่สองคน แถมยังเป็นผู้หญิงกับเด็กอีกด้วย
“แม่ต๋า หนูมิ้นฉงฉัย...” หนูมิ้นถือขนมสายไหมสีรุ้งมือหนึ่ง มืออีกข้างจับมือแม่เอาไว้แกว่งไปแกว่งมาอย่างสบายอารมณ์ พลางแหงนมองหน้าทำตาปริบๆ
“อะไรคะ ไหนลองว่ามาซิ”
“ทำไมบางคนเขาพูดภาษาแปลกๆ คะ เขาเป็นมนุษย์ต่างดาวหรือเปล่า” พูดแล้วก็มองตามชาวต่างชาติคนหนึ่งไปจนลับสายตา ไม่ใช่แค่พูดฟังไม่รู้เรื่อง แต่หน้าตาก็แปลกๆ ด้วย บางคนเป็นเด็กยังย้อมผมสีทองบ้างสีน้ำตาลบ้าง แต่แม่เธอเคยบอกว่าเด็กทำสีผมไม่ได้นี่นา
“พวกเขาไม่ใช่คนไทยค่ะ เป็นชาวต่างชาติ มาจากหลายประเทศ บางคนก็เป็นลูกครึ่ง เอิ่ม...เช่นแม่หรือพ่อมีแฟนเป็นจากประเทศอื่นงี้ค่ะ”
“อ๋อ...อย่างนี้เอง แล้วแม่ต๋ามีแฟนเป็นชาวต
