“อัจมานเป็นผู้ชายครับ”
“ค่ะ” การะเกดรับคำสั้นๆ สายตาก็มองไปยังสามองครักษ์หนุ่มที่ยืนตัวตรงอยู่ไม่ไกลจากโซฟาที่เธอนั่งก่อนจะหันมามองอดีตคนรักอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจถามต่อ
“แล้วคืนนี้องครักษ์ของคุณจะพักที่ไหนคะ”
“กลับไปพักที่โรงแรมครับลูกเกด”
“ไม่ต้องขับรถกลับไปโรงแรมหรอกค่ะ นอนพักที่บ้านลูกเกดสักคืนก็ได้ นี่ก็ดึกแล้ว ลูกเกดจะพาน้องอัจมานไปนอนที่ห้องลูกเกด ส่วนห้องที่เจ้าชายคามิลกับคุณองครักษ์ทั้งสามจะนอนพักคืนนี้ก็อยู่ข้างห้องลูกเกด”
“บ้านหลังนี้มีกี่ห้องนอนหรือครับลูกเกด”
“ห้าห้องนอนค่ะ”
“ทำไมมีห้องเยอะจังเลยล่ะครับ ดูท่าบ้านจะหลังใหญ่น่าดู”
“จริงๆ เป็นบ้านของเพื่อนลูกเกดน่ะค่ะ แต่ตอนนี้เพื่อนลูกเกดกลับไปบ้านอีกหลัง”
“ครับ ว่าแต่เพื่อนของลูกเกดนี่ใครอีกครับ ผมนึกว่าเพื่อนของลูกเกดมีแต่มาตาวีเสียอีก”
“เจ้าชายคามิลไม่รู้จักเพื่อนคนนี้ของลูกเกดหรอกค่ะ เจ้าชายตามลูกเกดขึ้นไปที่ห้องเล
