“วันนี้ลูกเกดทำแกงเขียวหวานเหรอ หอมจังเลย สงสัยปานต้องฝากท้องกับลูกเกดอีกแล้ว”
ปานไพลินสูดกลิ่นแกงที่ลอยออกมาจากห้องครัวเข้ามาจนเต็มปอด เพียงแค่ได้กลิ่นอาหารที่การะเกดทำ ท้องของเธอก็ร้องทันที ไม่ว่าเพื่อนเธอทำอาหารอะไรก็อร่อยไปเสียทุกอย่าง นี่ถ้าเธอได้สักครึ่งของเพื่อนก็ดี เพราะเธอทำอาหารได้ไม่กี่อย่างเท่านั้น
“ลูกเกด”
น้ำเสียงหวานเรียกอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเพื่อนยังเงียบอยู่ การะเกดมัวแต่คิดอะไรอยู่ถึงไม่ยอมตอบคำถามของเธอ หรือคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องอีก
“ลูกเกด!”
“ฮ้า...ปานว่าอะไรนะ”
การะเกดถามปานไพลินอีกครั้ง แล้วยิ้มออกมาอย่างขอโทษขอโพย เธอมัวแต่นึกถึงเรื่องที่เธอคุยกับขัตติยะเมื่อหลายปีก่อนอยู่ เลยไม่ทันได้ฟังเรื่องที่เพื่อนถาม
“คิดอะไรอยู่น่ะลูกเกด”
“เปล่าหรอกจ้ะ ว่าแต่ปานถามอะไรเกดเหรอเมื่อกี้”
“ปานก็ถามว่าวันนี้ลูกเกดทำแกงเขียวหวานเหรอ”
“ใช่...เกดทำแกงเขียวหวานไก่ แกงจืดปลา
