ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่หรันอันเจียวจะเข้าไปแสดงตนในห้องครัวที่คฤหาสน์หลังนั้นได้ หากไม่ใช่เพราะแม่ทัพปู้เปิดทาง และบอกนางว่า หรันอันเจียวมีโอกาสอาหารมื้อค่ำนี้ เพื่อช่วยเหลือทุกคน
“หัวข้าคงจะหลุดจากบ่าเป็นแน่...นี่ก็พยายามเหลือเกินที่จะซ่อนพี่สะใภ้จากสายตาคนของรัชทายาท”
ปู้เกิงเล่อเรียกนางอยากให้เกียรติ และคนที่ติดตามหรันอันเจียวพลอยยิ้มชอบใจ ทั้งหลิวอีอี และถงนึ่ง ส่วนจู้เหอดูแลซ่งโม่โฉวอยู่ในที่ปลอดภัย
“ลำบากแม่ทัพปู้เหลือเกิน”
ปู้เกิงเล่อได้ยินอย่างนั้นก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ เขาเสี่ยงภัยมิน้อย อีกทั้งการปรุงอาหารให้ฮ่องเต้ หากผิดพลาดไม่ใช่แค่ชีวิตของเขา แต่หมายรวมถึงครอบครัวด้วย
“ลงเรือลำเดียวกันแล้ว อย่างไรข้าก็ต้องช่วยพี่หัว อีกอย่างเคยลิ้มรสฝีมือพี่สะใภ้แล้ว แม้จะเป็นเพียงของว่าง แต่มั่นใจว่า ท่านจะช่วยให้สถานการณ์ในยามนี้ดีขึ้นแน่นอน”
เมื่อแม่ทัพหนุ่มกล่าวจบ เขาจึงขอตัวจากไป และ
