“จับตัวไป!”
หรันอันเจียวตกใจ มือเท้านางเย็นจัดขึ้นทันที ไฉนนางจะคาดคิดว่า จะมีเรื่องร้ายแรงเกิดกับเสวียนจิ้ง
การเข้าถึงตัวเสวียนจิ้งได้ง่ายๆ นั้น คงเป็นเพราะ ซ่งเฟิงหัวไม่ใช่ขุนนาง เขาเป็นหมอเทวดา ปกติไม่ได้จ้างมือสังหาร หรือผู้ติดตามมากมาย ให้ดีคือหมออาสาที่มาช่วยงาน รวมถึงคนที่แม่ทัพปู้ส่งมาอำนวยความสะดวกเป็นครั้งคราวในเรือนซ่ง และบริเวณโดยรอบเป็นพื้นที่รักษาผู้คน ซึ่งคงมีแต่คนชั่วเท่านั้น จะคิดร้ายกับสกุลซ่ง
“แสดงงิ้วได้แนบเนียนดี ทั้งที่ท่านนำภัยใหญ่หลวงมาให้บิดาข้า กับท่านย่า... รวมถึงเสี่ยวโฉ่ว!”
“เสี่ยวหยานอย่าปรักปรำผู้อื่น และข้า ก็รู้ว่าเจ้าไม่ชอบข้าตั้งแต่ต้น ฝ่ายข้าพยายามปรับตัวเข้าหาตลอด สิ่งใดทนได้ ก็ไม่ปริปาก แต่การกากล่าวหาผู้อื่น ทั้งยังหนีมาจากฮูหยินผู้เฒ่าเช่นนี้ หรือเป็นเพราะเจ้าได้ร่วมมือกับคนชั่ว ทำให้สกุลซ่งตกอยู่ในอันตราย”
ซ่งซินหยานมักเอาแต่ใจเสมอ นางดื้อรั
