Dışarıda insanlar hafif toplanmış meraklı gözlerle bize baksalar da onları umursamayıp yürümeye devam ettim. Bir yanım sinirliyken diğer yanım adama haddini bildirdiğimi söyleyip beni rahatlatıyordu.
"Maya durur musun?"
Mert'in seslenmesiyle duraksayıp arkama baktım.
"Neden kaçarcasına yürüyorsun?"
"Sinirlerim bozuldu."
Mert ellerimi tutup "Sinirlenmeni gerektirecek bir durum yok. Az bile yaptın o şerefsize." dedi.
"Katılıyorum kankama."
Onur'un söylediği cümle ile gülümseyip ona baktım. Mert birden elimi bırakınca bakışlarım ona döndü. Mert bana bakmayıp bakışlarını karşıya dikerek "Neyse ben içeriye geçiyorum. Onur senin kaçan keyfini yerine getirir." dedi.
Telaşla Mert'e bakıp "Mert sen beni yanlış anladın. Sadece Onur'un sana kanka diye hitap etmesi komiğime gitti." diye hızlı
