Dün doktora gittiğimde bana hiçbir şeyim olmadığını söyleyip yine de birkaç ilaç yazıp beni postaladı. Ya nasıl olmaz! Benim kalbim sancılanıyor, midem ve boğazım ekşiyor ama bir şeyim yok. Bence bu doktor bir şey bilmiyor! Yani bir şeyim olmazsa ben bu belirtileri neden yaşıyorum ya! Bunları şimdilik düşünmeyi bırakıp şu an ki işime odaklanmaya çalıştım. Şu an çarşıda sokak sokak gezip hem Mert'e ev hediyesi hem de kendime bir elbise bakınıyordum. Önünde durduğum zücaciye dükkanının vitrinine gözlerimi dikerken acaba Mert'e kahve takımı mı, su ısıtıcısı mı yoksa avize mi alsam diye düşünüyordum.
"Hoş geldiniz hanımefendi, nasıl yardımcı olabiliriz?"
Kafamı kaldırıp görevli kadına baktığımda mutlulukla gülümsedim. Bence bu zücaciyelerde bir kadın elinin olması çok iyi.
"Merhaba, ben ark
