ร้อนรัก Chapter 8 ทบทวน
1170 Words
ดารกาไม่กล้าสบตากับเขา
หลังจากผ่านสมรภูมิรบร้อนแรง หญิงสาวก็กลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง เธอหลบตาเอาแต่ก้มมองพื้นจนเขาหัวเราะขำ ชายหนุ่มอุ้มร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวเข้าห้องน้ำ วางตัวเธอลงตรงหน้าตู้กระจกอาบน้ำ เขาจูบแก้มเธอเบาๆ แล้วเดินออกจากห้องน้ำไปโดยไม่พูดอะไรเลยสักคำ
เธอใช้เวลาชำระล้างคราบคาวความใคร่อยู่เป็นนาน เมื่อออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว ก็ไม่เห็นเขาแล้ว แต่มีชุดเดรสสั้นสีชมพูกับชุดชั้นในเซ็กซี่สีกลีบบัววางอยู่บนเตียง
ดารกาแต่งตัว อ่านโน้ตที่เขาวางไว้ข้างเสื้อผ้า เขาบอกให้เธอออกไปพบบอดี้การ์ดที่รออยู่หน้าห้อง ชายคนนั้นจะพาเธอไปห้องรับประทานอาหาร หญิงสาวก็ทำตามอย่างไม่ขัดขืน เธอรู้สึกอายตอนที่พบกับบอดี้การ์ด เพราะไม่รู้ว่าเขาได้ยินเสียงอะไรจากภายในห้องพักหรือไม่ แต่ชายหนุ่มก็ไม่มีทีท่าอะไร เขานอบน้อม เชื้อเชิญให้เธอเดินตามออกมาจากโซนที่พัก ซึ่งมีห้องนอนอยู่สี่ห้อง ห้องที่เธอนอนเป็นห้องใหญ่ที่สุดในบรรดาห้องทั้งหมด
ออกมาจากโซนนั้นก็ต้องเดินลงบันไดวนมาเจอโซนรับแขก ก่อนผ่านห้องรับแขกเข้าไปยังห้องโถงสว่างไสวเพราะโดมหลังคาเป็นแบบใส มีต้นไม้เลื้อยพันบังแสงแดด ห้องนี้ตกแต่งด้วยโทนสีขาวสบายตา โต๊ะรับประทานอาหารเป็นแบบยาว มีสิบสองที่นั่ง
อาโมนั่งรออยู่แล้ว เขาอาบน้ำแต่งตัวสุภาพ คงใช้ห้องน้ำห้องอื่น และสมใจ มารดาของสุมิตรา เพื่อนสนิทของดารกาก็นั่งอยู่ด้วย
“ดาว!”
หญิงวัยกลางคนวิ่งมาโอบกอดดารกา ก่อนสำรวจตรวจตราเนื้อตัวหญิงสาวด้วยความห่วงใย แต่เพราะรอยช้ำเป็นจ้ำในบางจุดของร่างกายทำให้ดารกาเขินอาย เธอกลัวสมใจจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับเขา... ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะกินข้าวคนนั้น
“น้าสมไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ”
“จ้ะ ลูกน้องของคุณคนนั้นช่วยน้าไว้ โชคดีที่มีคนไทยอยู่ด้วยน้าเลยรู้ว่าเขาไม่ใช่คนร้ายเหมือนเสี่ยอนันต์ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นใคร เขาบอกหนูหรือยังจ๊ะดาว”
“เอ่อ...”
“ดานาห์ พาคุณนายมารับประทานอาหารก่อนค่อยคุยกัน”
เสียงห้าวทรงอำนาจดังมาจากชายหนุ่มที่หัวโต๊ะ ดารกาแปลให้สมใจฟังแล้วจับจูงกันเดินมานั่งที่โต๊ะรับประทานอาหาร ออเดิร์ฟถูกวางตรงหน้าคนทั้งสาม สมใจเก้กังหยิบช้อนผิดๆ ถูกๆ แต่มีดารกาคอยสอนอยู่ข้างๆ นางจึงค่อยหายเกร็ง
“คุณนายคงสงสัยว่าผมเป็นใคร คุณช่วยแปลให้ทีนะ ผมจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง” อาโมหันไปหาดารกาหลังจากมื้ออาหารผ่านไป และหญิงสาวพยักหน้ารับ เธอสบตาเขาวูบหนึ่งโดยไม่ทันตั้งตัว ก่อนแก้มใสจะแดงเป็นปื้นอย่างน่าเอ็นดู
หญิงสาวหลบตาวูบจนชายหนุ่มยิ้มขบขัน เขาเลื่อนเท้าไปสะกิดเท้าเธออย่างเย้าๆ เธอรีบดึงเท้าหนีเขาทันควัน
อาโมหัวเราะหึในคอ ก่อนเลิกรุกไล่เธอ กลัวสาวเจ้าจะเป็นลมไปเสียก่อนได้ตกเป็นทาสของเขาอย่างจริงจัง...
ชายหนุ่มเล่าเรื่องเดิมที่เล่าให้เธอฟังในห้องนอน ว่าเขาเป็นน้องชายฝาแฝดของลูซิโอ เดรอซซี คนรักของสุมิตราที่เพิ่งพาเพื่อนเธอไปปารีสเมื่อไม่กี่วันก่อน เขาเว้นไว้ไม่บอกว่าลูซิโอบังคับพาสุมิตราไปอย่าง ไม่เต็มใจ ชายหนุ่มรักพี่ชายเกินกว่าจะพูดถึงในทางร้าย เขาแก้ตัวให้เสียด้วยซ้ำว่าลูซิโอส่งเขามาช่วยสองสาวต่างวัยออกจากบ่อนของเสี่ยอนันต์ ดังนั้นจึงขอให้สมใจช่วยให้อภัยความเอาแต่ใจของพี่ชายเขาที
สมใจฟังแล้วตกใจมาก แต่ท่ามกลางความตื่นตระหนกก็ยังกอปรกับความโล่งใจที่ลูกสาวปลอดภัยดี อีกทั้งอาโมก็ช่วยชีวิตนางและดารกาไว้จริงๆ เขาดูเป็นคนดี พี่ชายฝาแฝดของเขาก็คงเป็นคนดีแบบเขานี่แหละ นางมั่นใจ
“หนูดาวช่วยขอบคุณคุณเขาให้น้าทีนะคะ น้าไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี ถ้าไม่ได้เขา ป่านนี้ไม่รู้น้ากับหนูจะเป็นยังไง”
ดารกาหันไปมองสบตาอาโมอีกครั้ง เธออ้อมแอ้มบอกเขาด้วยภาษาสากล
“คุณน้าฝากขอบคุณค่ะ แล้วก็อยากตอบแทนบุญคุณของคุณ”
อาโมหันไปมองสบตาบอดี้การ์ดชาวไทยที่ยืนรออยู่ด้านหลัง ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างรู้กันแล้วเดินมาก้มศีรษะให้สมใจอย่างสุภาพ
“เชิญทางนี้ครับคุณนาย เราจะพาคุณไปอยู่บ้านอีกหลัง ถ้าเที่ยวบินของคุณลูซิโอมาถึงไทยแล้ว คุณชายจะมารับคุณไปรอรับคุณสุมิตราที่สนามบินเองครับ”
“อ้าว แล้ววันไหนล่ะ”
“มะรืนนี้ตอนเช้าครับคุณนาย”
“ได้จ้ะ ปะ หนูดาว”
สมใจจับมือดารกา ทว่าบอดี้การ์ดแตะมือหญิงวัยกลางคนให้ปล่อย เขาพูดอย่างเรียบเรื่อยตามคำสั่ง
“คุณดาวจะอยู่ที่นี่ ตามคำสั่งคุณชายครับ”
สมใจมองคนนั้นที มองคนนี้ทีอย่างไม่เข้าใจ แต่เมื่อเห็นดารกาแก้มแดงเป็นปื้นจนลามลงคอ ความที่อาบน้ำร้อนมาก่อนก็ทำให้เข้าใจทันทีว่าเสียงเหมือนเฟอร์นิเจอร์หนักๆ กระแทกผนังเมื่อคืนกับเมื่อเช้านี้คือเสียงอะไร...
“ถ้าอย่างนั้นน้าไปก่อนนะจ๊ะ”
ดารกายกมือไหว้
“แล้วเจอกันค่ะน้าสม”
บอดี้การ์ดพาสมใจออกไปแล้ว เหลือเพียงหญิงสาวกับชายหนุ่มท่ามกลางความเงียบงัน แต่แล้วเขาก็ลุกเดินออกจากโต๊ะอาหารไปโดยไม่กดดันเธอมากไปกว่านั้น
ดารกาพ่นลมหายใจโล่ง
อย่างน้อยเขาก็ปล่อยให้เธอมีเวลาส่วนตัวสำหรับคิดทบทวนว่าควรทำอย่างไรต่อไป
ดารกาใช้เวลาส่วนตัวในการสำรวจบ้านไปรอบๆ เธอพบว่าที่นี่ไม่ใช่โรงแรมหรูอย่างที่เข้าใจในทีแรก แต่เป็นบ้านพักตากอากาศสีขาวสองชั้น ด้านนอกมีสวนเล็กๆ แสนสวย ถูกปกคลุมด้วยสุมทุมพุ่มไม้และ รั้วไม้ขนาดใหญ่รายรอบ
เธอเดินมาจนถึงรูปปั้นคิวปิดอุดมด้วยสาหร่าย มีน้ำตกเล็กๆ ใต้ฐานรูปปั้น ข้างกันคือเก้าอี้แกว่งสีน้ำตาลมีเบาะหุ้มหนังสำหรับสองที่นั่ง หญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้ พิงพนักอย่างเหนื่อยอ่อน ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่เพิ่งผ่านมาอย่างไม่ทันตั้งตัว
- Writer
