“ถ้าอาการไม่ดีขึ้น พรุ่งนี้พี่จะเข้าไปดูให้นะ”
คณิณสัตวแพทย์ที่เปิดคลินิกรักษาสัตว์อยู่ในตัวเมืองกำลังพูดคุยกับลูกค้าของเขาอย่างพราวมุกอยู่เมื่อเธอนั้นเดินทางมารับยาบำรุงให้กับแม่วัวที่เขานั้นทำการรักษาอยู่
อธิบายถึงอาการของแม่วัวนับต่อจากนี้ว่าจะมีแต่ทรุดหนักลงเท่านั้น แทบจะช่วยเหลืออะไรไม่ได้อีกแล้วแม้จะให้ยาบำรุงพวกนี้ไปก็ตาม
แต่ทว่าด้วยความเป็นสัตวแพทย์เขาก็จะไม่ทอดทิ้งแม่วัวตัวนั้น ยังจะเข้าไปดูแลจนถึงวันสุดท้ายของชีวิตเหมือนอย่างที่พราวมุกผู้เป็นเจ้าของตั้งใจจะดูแลแม่วัวตัวนั้น
“ค่ะ”
พราวมุกรับฟังอย่างตั้งอกตั้งใจและไม่มีปริปากถามอะไรมากมายนัก เพราะเธอกำลังทำใจไม่ได้ที่จะต้องใกล้เสียแม่วัวหมายเลขสิบสามของเธอ
อุตส่าห์ทำใจมาแล้ว แต่พอมาเจอหมอพูดอีก ใจเธอก็แป้วอีก แทบจะร้องไห้ออกมาเสียตรงนั้นเลยก็ว่าได้
“นี่ยาบำรุง ฉีดได้คืนนี้เลย ถ้ามีอาการอะไรน่าเป็นห่วงกลางดึก ก็โทรหาพี่ได้เลย
