ใบหน้าในยามที่เฟรญ่าเล่าถึงการเดินทางมันเต็มไปด้วยร่องรอยของความสุข มาร์เซลคิดว่าเธอน่าจะชอบการเดินทางท่องเที่ยวมากทีเดียว
“ในเมื่อพี่มีความสุขมากขนาดนั้นแล้วทำไมถึงอยู่ที่นี่ล่ะครับ หลังจากที่เราจัดการเรื่องการแต่งงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว พี่ช่วยพาข้าเดินทางไปเรื่อยๆแบบที่พี่ชอบได้หรือไม่”
มือที่ถือไม้เท้าอยู่พลันกำแน่นมากขึ้นกว่าเดิม เธอชอบที่ตัวเองได้เดินทางไปเรื่อยๆ และหากว่าดีแลนไม่แนะนำให้เธอซื้อโรงแรมที่นี่ ในบางทีเธออาจจะท่องเที่ยวไปไกลมากกว่านี้แล้วก็ได้
ริมฝีปากบางแย้มยิ้มราวกับกลีบดอกไม้ที่ผลิบาน
“หากว่าเรื่องต่างๆ เสร็จเรียบร้อยแล้ว เจ้ายังอยากอยู่กับข้าอยู่ เรา..ไปเป็นนักเดินทางด้วยกันก็ได้”
ต้องแบบนี้สิ ต้องพาเธอออกไปจากที่นี่ ให้ไกลมากที่สุดเพื่อที่เขาจะได้ทำลายเมืองนี้ให้สิ้นซาก..
และเฟรญ่าจะต้องไม่รู้เรื่องนั้น
“ข้ามั่นใจว่าข้าไม่มีวันที่จะไม่ชอบพี่หรอก อีกทั้งในทางกฎ
