กล้ามเนื้อบนใบหน้าของแอชตันเกร็งขึ้นมาเล็กน้อย เขาหลับตาลงเพื่อหลบหนีบรรยากาศที่แสนอึดอัดนี้
“..เฟร ทำไมเจ้าถึงคิดว่าข้าจะทนไม่ได้ล่ะ เจ้ารู้หรือไม่ว่าในยามนี้ข้ายังไม่ได้ส่งหนังสือถอนหมั้นให้แก่ดยุคทีเซียสเลย ถึงแม้ว่าเขาจะยึดสิทธิ์ในการถือครองเหมืองเพชรของข้าไป แต่ข้าก็ยินยอมเพื่อให้สัญญาหมั้นหมายของเรามันยังอยู่ ถึงแม้ว่าเจ้าจะยังไม่ได้เขียนชื่อลงไปก็ตาม ข้ามาที่นี่เพราะจามินลำบากมาก ประชาชนที่นั่นไม่มีเงิน และข้ามาที่นี่เพื่อหาเงินกลับไปฟื้นฟูแกรนด์ดัชชีของข้า ทั้งๆ ที่หากข้าเขียนชื่อตัวเองลงไปบนหนังสือถอนหมั้นข้าก็จะได้เงินปันผลจากเหมืองเพชร ถึงแม้ว่ามันจะไม่มากมายแต่มันก็เพียงพอต่อประชาชนทุกคนของข้า เฟร..ข้าเสียอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เจ้า”
คำหวานที่อาบเคลือบด้วยยาพิษฤทธิ์ร้อนแรง แค่เพียงเธอยื่นมือไปสัมผัสทั่วทั้งร่างกายของเธอก็จะทรมานจากพิษที่แสนร้ายแรงนั้นจนตาย
“แอชตัน เจ้ากับข้ามันจบ
