รถม้าเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ เพื่อเดินทางออกจากเมืองเล็กๆ ในหุบเขาอย่างเดียลอร์ล กระเป๋าของเฟรญ่ามันมีขนาดเล็กมากกว่าที่มาร์เซลคิดเอาไว้เยอะมากพอสมควรเลย เขาคิดว่าสัมภาระของเธอจะมากมายกว่านี้ซะอีก แต่ปรากฏว่ามีกระเป๋าเสื้อผ้าขนาดเล็กหนึ่งใบและกระเป๋าใส่เครื่องประดับอีกหนึ่งใบ..
บนใบหน้างามแย้มยิ้มออกมาด้วยความยินดี เธอดีใจที่ได้กลับมาทำในสิ่งที่อยากทำอีกครั้ง นั่นคือการเดินทางท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ
“บ้านของเจ้าอยู่ไกลจากเมืองหลวงมากรึเปล่ามาร์เซล”
เขายกมือขึ้นมาลูบผมของเธอเบาๆ ก่อนจะจุมพิตลงไปบนหน้าผากขาวเนียนด้วยความรักใคร่
“ไม่ไกลจากเมืองหลวงมากเท่าไหร่ครับ หลังจากที่ไปบ้านของข้าแล้ว เราเดินทางไปทางใต้ดีหรือไม่ ข้ายังไม่เคยพบเห็นทะเลด้วยสายตาตัวเองมาก่อนเลย..”
เธอจับมือของเขาแนบแน่นยิ่งกว่าครั้งไหนๆ หัวใจของเฟรญ่าสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน.. ความอบอุ่นกระทบเข้ามายังก้นบึ้งของหัวใจ ค
