“ยัยตัวเล็ก หนักขึ้นหรือเปล่าเนี่ย” มาร์คหยอกล้อเสียงดังขณะกำลังเดินเข้าไปหาน้องสาว น้องเขยและหลานชายที่กำลังเดินเข้ามาใกล้
“หนาม...” อิงฟ้าเสียงสั่นเมื่อเด็กสาวตัวเล็กเดินเข้ามายกมือไหว้ทำความเคารพพร้อมกับโผเข้ากอดแน่น
“พี่อิง...สวัสดีค่ะ” น่านนรีเสียงเครือไม่ต่างจากอิงฟ้า ด้วยความที่ห่างหายกันไปหลายเดือนตั้งแต่เธอเริ่มทำงานหนักและเรียนควบคู่กันไปด้วย
“เข้าบ้านกันก่อนดีไหม” เสียงทุ้มของฟรานเชสโกเรียกให้ร่างบางของภรรยาผละออกจากความคิดถึงของเด็กในปกครอง ส่วนน่านนรีนั้นเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างสูงที่ยืนเคียงข้างกับอิงฟ้า พร้อมกับยกมือไหว้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา
“คุณป๋า...” สองแขนแกร่งที่กางออกรอรับ ทำให้น่านนรีเดินเข้าไปซุกตัว กอดกระชับกับร่างหนาของผู้มีพระคุณอีกคนหนึ่ง
ฟรานเชสโกกอดกระชับร่างเล็กด้วยความคิดถึงไม่ต่างกันเลย สองมือหนาลูบหลังเล็กเบา ๆ ปลอบประโลมเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงสั่นน้อ
