“เร็ว ๆ นะคะคุณป๋า น้องเซหิวแล้ว” ร่างเล็กหมุนตัวหันหลังออกเดินตามแรงจูงของแฝดคนพี่ แต่ก็ยังไม่วายทิ้งประโยคเร่งให้คุณพ่อต้องส่งเสียงหัวเราะกับภาพมือป้อม ๆ ที่กำลังลูบท้องประกอบได้ด้วย
“ค่ะ คนเก่ง หิวก็ทานก่อนเลย เดี๋ยวป๋าลงไป” ฟรานเชสโกส่งเสียงตามหลังแล้วปิดประตูเดินมาหยุดอยู่ปลายเตียงที่ตอนนี้มีนางยั่วนอนทอดระทวยอย่างอ่อนเพลียกับบทรักฉบับเร่งด่วนเมื่อครู่
“คุณป๋าไปอาบก่อนเลยค่ะ อิงขอพักเอาแรงแป๊บหนึ่งก่อน” งึมงำเสียงเบาพร้อมกับพลิกนอนตะแคงข้าง ขาเรียวยกขึ้นก่ายไปบนผ้าห่มโดยลืมนึกไปว่าตอนนี้มีดวงตาคมกำลังจดจ้องอยู่แทบทุกอิริยาบถ
ภาพส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างบางขาวผ่องตัดกับผ้าปูที่นอนสีน้ำเงินเข้ม มันช่างเป็นภาพที่คนหื่นอย่างเขาไม่อยากละสายตาไปไหนเลย กลีบอวบบวมเป่งที่เห็นอยู่รำไรนั่นก็...
“อุ่ย...คุณป๋าทำอะไรคะ” อิงฟ้าร้องเสียงตกใจเมื่อถูกมือหนาจับพลิกกลับมานอนหงาย สองขาเรียวโดนมือใหญ่ฉี
