วินจิอุ้มคุณพิ้งค์เข้ามาในห้องนอนของเธอก่อนจะวางเธอลงอย่างนุ่มนวลแล้วขึ้นไปคร่อมทับตัวหญิงสาวไว้ คุณพิ้งค์มองชายหนุ่มด้วยความตกใจถึงจะไม่เคยทำแบบนี้กับชายอื่นแต่ใช่ว่าเธอจะโง่ที่ไม่รู้ว่าการที่ชายหญิงสองคนอยู่ด้วยกันแบบนี้ในสถานการณ์แบบนี้มันจะจบลงตรงไหน วินจิก้มหน้าลงหอมแก้มคุณพิ้งค์ซ้ายขวาก่อนจะเอาริมฝีปากหนาค่อยๆคลอเคลียกับแก้มนวลอย่างหลงไหล
"สวยเหลือเกินคุณพิ้งค์"
"วินจิไหนบอกว่าจะมาคุยกันไง"
"ก็นี่ไงคุยอยู่ ผมกำลังใช้ริมฝีปากของตัวเองคุยกับแก้มคุณอยู่"
คุณพิ้งค์มองวินจิที่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะตีแขนเขาอย่างเขินอาย บ้าที่สุด!! ทำไมเธอถึงกลายเป็นรองเขาได้ซะอย่างนั้นนะ
"วะ..วินจิ ปล่อยนะ!!"
"แน่ใจเหรอครับว่าให้ปล่อย หืมมม"
ไม่พูดเปล่าเขาเอาแก้มไปแนบกับแก้มของคุณพิ้งค์จากนั้นค่อยๆลากริมฝีปากไปตามซอกคอขาวระหงส์ของเธอ คุณพิ้งค์รู้สึกได้เลยว่าตัวเองนั้นเริ่มจะคุมตัวเองไม่ค่อยได้แถม
