วินจิเท้าคางมองคุณพิ้งค์ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างสบายสุดๆ ขนาดนอนท่าทางยังขี้อ้อนเลยซุกอกเขาอย่างต้องการความอบอุ่น คิดถูกแล้วที่ลดแอร์เหลือแค่สิบหกองศา เพราะแบบนี้แหละคนที่นอนหลับปุ๋ยถึงได้ควานหาความอบอุ่นจากรอบๆข้าง ก็มีแค่ไออุ่นจากตัวเขานั้นแหละที่อบอุ่นมากที่สุด
"อื้อออ หมูอ้วนเค้าหนาว"
"หนาวก็กอดวินสิคะ กอดแน่นๆเลยนะ"
คุณพิ้งค์ค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะยิ้มกว้างออกมาทันที เธอซุกใบหน้าลงกับอกแกร่งของชายหนุ่มก่อนจะพูดจาออดอ้อนคนตรงหน้า
"เค้าหนาวต้องเพิ่มแอร์สิ กอดยังไงก็ไม่หายหรอก"
"งั้นต้องทำอย่างอื่นซะแล้วจะได้หายหนาว"
คุณพิ้งค์ตีหน้าอกเขาหลายทีอย่างเขินอาย อะไรนิดหน่อยก็เข้าเรื่องแบบนั้นหมดเลยนะคนบ้า
"ไม่เอาลามก"
"แหนะ ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะทำอะไรทำไมคิดหื่นไปซะก่อนละเนี้ย"
"ไม่คุยด้วยแล้วกี่โมงแล้วเนี้ยตัวเองต้องกลับห้องก่อนนะหมูอ้วน เดี๋ยวผู้จัดการมาหาที่ห้องไม่เจอก
