พิณรัมภาหมกตัวอยู่ในห้องตลอดทั้งคืนจนกระทั่งเช้าวันใหม่ถึงได้กล้าเดินออกมาสู้หน้าคนที่กำลังยืนทำอาหารเช้าอยู่ในห้องครัว ท่าทางเหม่อลอย เหมือนมีเรื่องให้ต้องคิดของพิชญะทำให้เธอเป็นกังวล
บางทีเขาอาจรู้สึกผิดที่จูบเธอ…
มันเป็นเสี้ยววินาทีที่เมื่อความคิดนั้นจบลงใบหน้าคมคายของเขาก็หันมาสบตากัน หนนี้เธอเลือกที่จะไม่หลบหน้า มองกลับเขาไปตรงๆ
“คุณเดือนยังจำเรื่องของคุณแม่ผมที่ผมเคยเล่าให้ฟังได้ไหมครับ”คำถามที่ได้ยินทำหญิงสาวแน่นิ่งไปครู่ก่อนจะพยักหน้าตอบกลับไป
เธอจำได้ว่าแม่ของเขาเป็นคนเจ้ายศเจ้าอย่าง ค่อนข้างเคร่งเรื่องว่าที่ลูกสะใภ้อยู่ไม่น้อย และเพราะเหตุผลนี้มันเลยทำให้ท่านทำทุกอย่างเพื่อทำให้พิชญะกับกุลธิตาต้องเลิกรากันไป ซึ่งเรื่องนี้มันก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้เธอหนักใจไม่น้อย เพราะหากพูดกันตามความจริงแล้วเธอแทบไม่ได้ต่างอะไรจากคนรักเก่าของเขาเลยสักนิด บางทีอาจแย่กว่าด้วยซ้ำ
“ม
