CHAPTER TWENTY-ONE:
•••
•••
AS I stepped further into the room, a voice suddenly broke the silence.
"Who are you?" he asked in a cold, flat tone.
'Who are you?...'
What a familiar line...
Just like what happened yesterday, there is no curiosity, no warmth—just the mechanical delivery of words, as if he were reciting a line he’d spoken a thousand times before.
"Breakfast," Inilapag ko ang hawak kong tray sa table na nasa gilid ng kama niya. "Sir Nick."
Napabuntong hininga ako matapos ko iyong banggitin. 'Sir Nick...' Wala na akong choice eh, mission ko 'to.
"It's you," tumayo siya, nakasuporta naman sa kan'ya ang cane niya. Naglakad siya palapit sa direksiyon ko.
Kumunot ang noo ko nang maalala ang ginawa niya sa'kin. Kung kahapon ay hindi rin ako makapaniwala sa nangyari sa
