"ออกมาสิ... ไม่มีใครหรอกน่า"
"ค่ะ..."
ดาวเหนือยื่นมือออกไปรับนุชที่ยังยืนลังเลอยู่ในห้อง หลังจากจบบทรักอันดุเดือดที่เขาส่งเธอแตะฝั่งได้อีกสองรอบก็เหมือนมนต์จะคลายออกไป พอได้สติคืนมานุชก็กลับเป็นสาวขี้อายคนเดิม แม้ว่าจะต้องมนต์สะกดแต่เธอก็รู้สึกตัวและจำได้ทุกอย่างว่าตอนร่วมรักกันเมื่อกี้เธอร่านแค่ไหน พอนึกถึงมันก็ยิ่งทำให้เธอเขินจนหน้าแดงแทบจะไม่กล้ามองเขา
"มะ ไม่มีใครแถวนี้จริงใช่ไหมคะ?..."
"จริงสิครับ... ออกมาเถอะ"
นุชยื่นมือไปจับกับเขาแล้วเดินตามออกมาช้าๆ หันมองไปรอบๆ ด้วยความกลัวว่าจะมีใครผ่านมาเห็น ท่าทางของเธอทำให้ดาวเหนืออมยิ้มและอดไม่ได้ที่จะหยอกแกล้งเธออีก รวบเอวเธอดึงเข้าหาตัวแล้วโน้มลงประกบจูบ นุชตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมอ้าปากปล่อยให้ลิ้นของเขาเข้ามาพันแต่โดยดี
"นุชจำเรื่องในห้องเมื่อกี้ได้ไหมครับ"
"ค่ะ... มัน... น่าอายจัง... แต่ก็ดีมากๆ"
"คุณบอกว่าจะยอมเป็นที่ระบายส่วนตัวของ
