ลูกกรอกขุนแผน (NC20+)

#2 อ่านอนาคต

"ไปที่บ้านผมมั้ยครับ ผมอยู่กับพ่อแค่สองคน... ถึงจะไม่ใช่ร้านอาหาร แต่รับรองว่าจะเป็นมื้อที่ดีไม่แพ้ร้านไหนๆ แน่นอน"

ฝ้ายได้ยินก็สะดุ้งเล็กน้อย เพราะอยู่ดีๆ ลูกไก่ที่เพิ่งจะตกมาได้กลับชวนไปที่บ้านตั้งแต่ครั้งแรก เธอนิ่งคิดสักพักก็เหลือบหันไปมองรถหรูที่จอดข้างๆ พลันคิดไปว่าอยากจะรู้เหมือนกันว่าที่บ้านของเขาจะเป็นแบบไหน เธอเลยยิ้มกว้างก่อนจะเอียงคอตอบ

"เอาสิ ไปที่บ้านนายก็ได้ ส่งโลเคชั่นมาละกันนะ... แต่บอกไว้ก่อนนา ถ้ามันไม่ดีจริงรึนายวางแผนอะไรไว้ ชั้นฆ่านายแน่"

"ฮ่าๆ ผมไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกครับ... สัญญาเลย"

ฝ้ายอมยิ้มส่งตาหวานให้ดาวเหนือแล้วโบกมือลาด้วยท่าทางน่ารักก่อนจะหันหลังเดินกลับไป เขาจ้องมองหลังของสาวรุ่นพี่ที่ฮ็อทที่สุดในมหา'ลัยด้วยความตื่นเต้น เธอเพิ่งจะขอคบกับเขาและคืนนี้จะมากินข้าวด้วยกันที่บ้าน ไม่แน่... ถ้าอะไรลงตัวเขาอาจจะมีโอกาสได้เปิดซิงซะที

"หูยยยย แม่หนูคนนั้นสวยสุดๆ เลยไม่ใช่เหรอ ทำดีมากไอ้ลูกชาย"

"พ่อ! สะดุ้งหมด มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"

"ก็เพิ่งมานี่แหละ ป่ะ พ่อเสร็จธุระแล้ว"

"เออพ่อ... คือ... ผมเพิ่งชวนเค้าไปกินข้าวที่บ้านอะ คืนนี้... ได้มั้ยครับ?"

"เอ้าาา ได้สิ ก็พ่อบอกเองนี่ นึกว่าลืมซะแล้ว"

"พ่อพูดเหมือนรู้ล่วงหน้าเลยอะ ทำได้ไง... พ่อเป็นหมอดูเหรอ?"

"ฮ่าๆๆ ไว้พ่อจะสอนละกันนะ งั้นเดี๋ยวพ่อกลับก่อน จะได้บอกให้แม่บ้านเตรียมดินเนอร์ชุดใหญ่ไว้ให้"

"เอ่อ... แล้วพ่อ... จะไม่อยู่บ้านใช่มั้ย?"

ดาวเหนือพูดแบบกล้าๆ กลัวๆ ทำให้พ่อเข้าใจความหมายในทันที เขาถอดแว่นกันแดดออกแล้วจ้องลูกชายด้วยสายตาที่เหมือนมองทะลุได้ถึงข้างในจิตใจว่ากำลังคิดอะไรอยู่

"ทำไมล่ะ?... กลัวไม่ได้เปิดซิงกับแม่หนูนั่นรึไง... ให้พ่อช่วยมั้ย?"

"ไม่ต้องเลยนะ! พ่อเป็นแบบนี้อีกละ ปากบอกจะช่วยแต่ก็เก็บเข้าสต็อคตัวเองหมด คราวก่อนก็รุ่นน้องผม ไปเดินเที่ยวห้างกันอยู่ดีๆ พอเจอพ่อก็หายไปไหนกันไม่รู้... ตอนนี้พอน้องเค้าเจอหน้าผมก็ถามถึงแต่พ่อจอมๆ จนผมไม่กล้าสู้หน้าด้วยแล้ว"

"ฮ่าๆๆๆๆ ก็เห็นแล้วมันอดไม่ได้นี่หว่า เอาเถอะน่าาาา ให้พ่อก่อนเถอะ พ่อแก่แล้ว แกยังมีเวลาให้สนุกอีกเยอะ"

"พอๆ ไม่เอาละ คนนี้ห้ามช่วยห้ามทำอะไรทั้งนั้น คนนี้ผมชอบจริงๆ นะพ่อ"

"ฮ่าๆๆๆ เพิ่งคุยกันได้ไม่กี่คำมาชงมาชอบอะไรกัน อย่างแกตอนนี้ไม่มีทางทันเหลี่ยมแม่หนูนั่นหรอก ถ้าอยากกินจริงๆ เดี๋ยวพ่อช่วยจัดลงจานเสริฟให้อย่างดีเลย... ไปละ เดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะ"

"พ่อ! คืนนี้ไปเที่ยวข้างนอกเลยนะ อย่ากลับบ้านเข้าใจมั้ย... ได้ยินมั้ยเนี่ย พ่อออออ!!"

บรึ้มมม! บัมๆๆๆๆ บรืนนนนนน....

เสียงรถระเบิดสตาร์ทแล้วขับออกไปทิ้งให้ดาวเหนือยืนถอนหายใจอยู่ด้านหลัง เขาเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนๆ ที่โต๊ะที่ทุกคนกำลังตั้งหน้าตั้งตารออยู่

"เชี่ยยยยยย นั่นพ่อมึงจริงเหรอวะเหนือ ไม่เห็นเคยบอกว่ารวยขนาดนี้... แล้วแม่งงง โคตรเท่ห์ พ่อจริงเหรอวะ"

"เออๆ ก็ไม่ใช่เรื่องต้องเอามาเล่ามั้ย"

"แล้วที่สำคัญ... เมื่อกี้ใช่พี่ฝ้ายรึเปล่าวะ เค้ามาคุยอะไรกับมึง"

"อ๋อออ... พี่ฝ้ายเค้า...... มาถามทางน่ะ"

"ถามทาง?... ทางเหี้ยไรของมึง เล่ามาซะดีๆ เค้าเห็นมึงมีรถหรูเลยมาจีบใช่มั้ย? รึเค้ามาจีบพ่อมึง?"

"โอ้ยยยย ไม่รู้แล้วโว้ยยย กูขึ้นตึกละ"

เด็กหนุ่มรีบลุกพรวดพราดหนีวงคำถามของเพื่อนๆ เพราะเขาเบื่อแล้วที่จะต้องมาคอยตอบคำถามเรื่องพ่อที่น่าทึ่งคนนั้น อีกทั้งในใจเขากำลังจดจ่ออยู่กับคืนนี้ คืนที่เขากำลังจะมีนัดสำคัญกับพี่ฝ้ายคนที่เขาแอบฝันถึงมานาน

***************

ถึงเวลาเย็นที่ฟ้าใกล้จะมืดแล้ว ดาวเหนือจ้องมองเวลาแล้วก็เป่าปากถอนหายใจเพื่อสงบสติอารมณ์ เขาส่องกระจกเช็คสภาพตัวเองอีกครั้งแล้วยิ้มด้วยความเกร็ง แอบซักซ้อมคำพูดเมื่อเปิดประตูต้อนรับแล้วก็หัวเราะกับตัวเองเหมือนคนบ้า

จนพอใจก็ออกจากห้องน้ำมายังห้องรับแขกที่กว้างขวาง เขามองดูโต๊ะอาหารที่จัดเตรียมไว้แล้วอย่างดี อาหารชั้นเลิศและเครื่องดื่มต่างๆ แม่บ้านและเชฟก็เตรียมไว้เสร็จสรรพ รอแค่แขกคนสำคัญมานั่งก็พร้อมเสริฟ

เสียงเพลงคลอเบาๆ บวกกับแสงสลัวจากโคมไฟระย้าคริสตัลสร้างบรรยากาศให้ข้างในบ้านสุดหรูของเขาดูไม่แพ้ร้านอาหารดีๆ ที่ไหน เขามองรอบตัวแล้วยิ้มกับทุกอย่างที่ดูน่าพอใจไปหมด เว้นอยู่เพียงอย่างเดียวคือสระว่ายน้ำข้างนอกมีหนุ่มใหญ่กำลังว่ายไปมาอยู่

"พ่ออออ~ นี่จะอยู่บ้านจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย..."

"เออน่าาาา พ่อไม่ยุ่งกับพวกแกหรอก สู้เขาไอ้ลูกชาย"

ติ๊ง ต่องงงง...

เสียงกดกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น ดาวเหนือยิ้มกว้างออกมาทันทีที่ได้ยินเพราะรู้ว่าแขกคนสำคัญมาถึงแล้ว เขารีบเดินไปที่ประตูเป่าปากพ่นลมออกจากท้องเพื่อตั้งสติก่อนจะเปิดต้อนรับ

"สวัสดีครับพี่ฝ้าย เข้ามาเลยครับ"

"ดีจ้าาาา หูยยยย บ้านสวยมากกกกก นี่อยู่กันสองคนจริงเหรอ"

"ครับ แค่ผมกับพ่อน่ะ มีแม่บ้านมาจัดการเป็นครั้งคราว เดี๋ยวจัดอาหารลงโต๊ะเสร็จก็กลับ"

"แล้วคุณแม่ล่ะคะ วันนี้ไม่อยู่ด้วยเหรอ"

"เอ่อ... แม่เสียตั้งแต่ผมเด็กๆ แล้วล่ะ"

"......ขอโทษด้วยนะ"

"ไม่เป็นไรพี่ เรื่องมันนานมากแล้ว... ป่ะ เข้าบ้านดีกว่า"

"ค่ะ รบกวนด้วยน้า"

ฝ้ายเดินเข้าบ้านมองไปรอบๆ ด้วยความตื่นตาตื่นใจ ทุกมุมมันดูหรูหราเกินกว่าที่คิดไว้ ยิ่งพอเข้าไปถึงห้องนั่งเล่นเพดานสูงที่ตกแต่งอย่างดีก็ทำให้อดยิ้มไม่ได้ แอบคิดในใจว่าเธอไม่มีทางปล่อยให้ลูกไก่ตัวนี้ต้องหลุดมือไปแน่ๆ

ในขณะที่ดาวเหนือก็แอบมองดูพี่ฝ้ายที่แต่งตัวต่างจากที่เขาเคยเห็นในมหา'ลัย เธอมาในชุดกระโปรงสีดำตัดกับเสื้อยืดแขนยาวสีครีมคอกว้างที่เปิดให้เห็นไหล่ขาวสว่างทั้งสองข้าง เรียวคอขาวมีสร้อยเส้นเล็กดูน่ารักเข้ากับการแต่งหน้าอ่อนๆ ทำให้เด็กหนุ่มถึงกับเผลอจ้องมองไม่วางตา

"มองอะไรคะ? พี่มีอะไรแปลกๆ รึเปล่า?" ฝ้ายเอียงคอยิ้มล้อเลียนเขา

"อะ เอ่อ... โทษทีครับ... พี่ฝ้ายวันนี้... สวยมาก"

"ก็สวยงี้ทุกวันแหละน่า... แล้วพ่ออยู่บ้านรึเปล่า?"

"อยู่ในสระข้างนอกนั่นไง... พูดถึงก็มาพอดี"

ฝ้ายหันไปมองตรงสระว่ายน้ำข้างนอกบ้านแล้วก็ถึงกับตะลึงจนตัวแข็งเมื่อเห็นชายผู้เป็นพ่อของว่าที่แฟนกำลังเดินขึ้นมาจากสระน้ำด้วยร่างสูงใหญ่ดูน่าเกรงขาม เขาคว้าผ้าเช็ดตัวมาปาดเช็ดถูไปตามร่างกายช้าๆ จนฝ้ายจ้องตามมือของเขาที่ชี้นำสายตาให้เห็นมัดกล้ามทุกส่วน

"นั่น...... พ่อนายจริงๆ เหรอ..."

"ครับ... พ่อจอม... เอ่ออออ มีอะไรรึเปล่าพี่"

"เค้าอายุเท่าไหร่นะ"

"52 แล้วครับ"

"ห๊า!!! จริงป่ะเนี่ย!... ดูยังไงก็ไม่น่าเกินสี่สิบเลยนะ..."

ผู้พ่อแอบยิ้มมุมปากเหมือนรู้ พอเช็ดตัวเสร็จหมาดๆ ก็พันผ้าเช็ดตัวเข้าที่เอวแล้วเดินเข้าบ้านมาหยุดตรงหน้าสาวสวยที่ตอนนี้ยืนจ้องมองเขานิ่งเหมือนโดนสะกด

จอมทัพ - ผู้เป็นพ่อของดาวเหนือ รูปร่างกำยำสูงใหญ่คล้ายนักรบไทยโบราณ แม้อายุจะมากแล้วแต่ดูไม่แก่ตามวัย เป็นเจ้าของธุรกิจรับเหมาและกลุ่มอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ที่สุดในภาคซึ่งรับช่วงสืบทอดส่งต่อในตระกูลมาหลายรุ่น บุคลิกดูเป็นคนสนุกสนานและมั่นใจในตัวเองสูงราวเด็กหนุ่ม แต่เมื่อต้องตัดสินใจอะไรเขาไม่เคยพลาดและเหมือนจะรู้ความเป็นไปหลายๆ อย่างล่วงหน้า นั่นทำให้ลูกชายแอบสงสัยอยู่ไม่น้อย

"สะ สวัสดีค่ะ... ฝ้ายนะคะ ขอรบกวนด้วยค่ะ"

"พ่อจอมนะครับ ทำตัวตามสบายนะฝ้าย เจ้าเหนือมันเล่าเรื่องหนูให้ฟังเยอะเลย ฮ่าๆๆ"

ฝ้ายได้แต่ยืนตัวสั่นและพูดตะกุกตะกักอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอจ้องมองแผงอกของพ่อจอมที่มีรอยอักขระโบราณที่มันดูเหมือนจะสลักนูนจากใต้ผิวหนังขึ้นมา มันมีอักขระสามแถวเรียงกันโค้งสอบรับขึ้นไปเหมือนเป็นสร้อยโดยที่จุดตรงกลางหน้าอกเป็นตราหรือยันต์อะไรสักอย่างที่เธอไม่เข้าใจ แต่แค่ได้มองมันก็ทำให้เธอใจหวิวอย่างน่าประหลาด

"...ยันต์สร้อยสังวาลย์ครับ ...แล้วตรงกลางนี่ก็ นะขุนแผนมหาเสน่ห์ ...จ้องนานๆ ระวังจะถูกกินนะครับ"

พ่อจอมเห็นอาการอยากรู้อยากเห็นของฝ้ายที่โดนอักขระสะกดให้มองไม่วางตาก็ยิ้มอย่างสนุก เขาเลยพูดหยอกเล่นออกไปทำเอาสาวน้อยหน้าแดงรีบหันหลบ

"พ่อ!!! เลิกล้อเล่นได้แล้ว ไปใส่เสื้อผ้าเลยป่ะ"

"ฮ่าๆๆๆ ขอโทษๆ ดันเสียมารยาทต่อหน้าแขกซะได้... ตามสบายกันนะ พ่อเข้าข้างในละ"

พูดเสร็จจอมทัพก็หันหลังเดินเข้าไปด้านในโดยที่ดาวเหนือแอบสังเกตุเห็นว่าที่แฟนสาวของเขามองตามหลังผู้พ่อจนลับตา เขาเลยรีบชวนเธอเข้านั่งที่โต๊ะและเริ่มมื้ออาหารอย่างเร่งด่วนเพื่อดึงความสนใจของเธอให้กลับมา

มื้ออาหารเป็นไปด้วยความอึดอัดสำหรับดาวเหนือเพราะพี่ฝ้ายเอาแต่ชวนคุยเรื่องพ่อจอมไม่ขาดปากจนเขาเลี่ยงคำตอบไม่ไหว

"จริงเหรอเหนือ พ่อเธอคุมบริษัทใหญ่ขนาดนั้นตัวคนเดียวเลยสิ"

"ก็เอ่อ... ใช่ครับ เค้าเก่ง ผมรู้... เก่งมากๆ เลยด้วย... ผมฟังความเก่งของเค้ามาจนเบื่อเลยล่ะ"

"เหรอๆ แล้วเค้ามีอะไรอีกมั้ย... แบบว่า... เล่าให้ฟังอีกสิ"

"เอ่ออออออ... ก็มีอีกอย่างที่ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ คือเหมือนเค้าจะรู้อะไรล่วงหน้าทุกที"

"ฮ่าๆๆ จริงเหรอ! ยังไงล่ะ แบบมีตาทิพย์อะไรแบบนั้นเหรอ มีเรื่องเด็ดๆ บ้างมั้ย"

"ก็......."

"ไม่ใช่ตาทิพย์หรอก... แค่อ่านอนาคตน่ะ" เสียงจอมทัพดังขึ้นด้านหลังทำให้ฝ้ายรีบหันไปมอง

พ่อเดินเข้ามาที่โต๊ะแบบรู้งานทำให้ดาวเหนือถึงกับถอนหายใจทำหน้าเบื่อโลก จอมทัพลากเก้าอี้มาลงนั่งข้างๆ กับฝ้ายทำให้เธอถึงกับนั่งหนีบขาเพราะใจหวิวสั่นโดยไม่รู้สาเหตุ

"นี่ไง... เหมือนรู้เลยเนอะว่ากำลังนินทากันอยู่" ลูกชายพูดจิกผู้พ่อเบาๆ ให้รู้ตัวแต่ดูเหมือนพ่อจอมจะไม่สนใจหันไปคุยกับสาวสวยต่อ

"พ่ออ่านอนาคตช่วงสั้นๆ ได้น่ะ... เชื่อมั้ยล่ะ"

"ยะ ยังไงคะ?......"

ฝ้ายกลับมาพูดตะกุกตะกักด้วยความเขินอายอีกครั้ง

"มันก็ไม่ได้จะรู้ทุกเรื่องหรอกนะ... แค่ประมาณว่า... รู้ว่าเร็วๆ นี้จะเกิดอะไรขึ้น... มันคอยช่วยให้พ่อเตรียมรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ได้ดี... รวมถึงรู้ว่าคนที่เข้ามาเค้าคิดอะไร และจะเกิดอะไรกับเค้า"

"ฮ่าๆ อย่าล้อเล่นสิคะ ใครมันจะทำอะไรแบบนั้นได้ล่ะ"

"อืมมมม งั้นส่งมือมาสิ... เดี๋ยวพ่อจะทำนายให้ ว่ามีอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับหนูบ้าง"

ทั้งโต๊ะเงียบลงอีกครั้งโดยที่ฝ้ายจ้องมองตากับพ่อจอมเหมือนโดนสะกด ยิ่งได้อยู่ใกล้กันขนาดนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกร้อนไปทั้งตัวจนเผลออ้าปากหายใจหอบอยู่คนเดียว เธอค่อยๆ ยกมือยื่นออกไปช้าๆ

"...พี่ฝ้าย ...อย่านะ"

ดาวเหนือเห็นท่าทางไม่น่าไว้ใจเลยพลั้งปากพูดห้ามออกมาเบาๆ แต่ไม่ทันการแล้ว พ่อจอมคว้ามือขาวของเธอไปแบฝ่ามือออกแล้วไล่นิ้วลูบเหมือนอ่านลายมือ ฝ้ายถึงกับตัวสั่นขนลุกวาบไปทั้งตัวและหายใจหอบหนักขึ้น

"พ่อมองเห็นนน........."

จอมทัพพูดค้างเอาไว้ให้ลุ้นแล้วก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ หนูฝ้ายเพื่อเป่าคำพูดใส่หูสาวน้อยโดยไม่ยอมให้ลูกชายได้ยิน

"พ่อเห็นฝ้าย... กำลังนอนเปลือยอยู่บนเตียง... ถ่างขาออกกว้างพร้อมกับใช้นิ้วขยี้หอยตัวเอง อ้อนวอนขอให้พ่อเสียบเข้าไปเร็วๆ"