บทที่10 เสือมันก็คือเสือ
1670 Words
เช้าวันเสาร์
วันนี้เป็นวันแรกที่จะเปิดกองถ่าย หลังจากทำพิธีบวงสรวง สื่อได้ทำการสัมภาษณ์นักแสดงผู้กำกับและคนเขียนบทซีรี่ย์เรื่องดังที่กำลังเป็นกระแส
“หึ! วันนี้อยู่กองถ่ายเหรอยัยตัวแสบ” ร่างสูงที่เพิ่งตื่นนอนเพราะเมื่อคืนเขาก็ดื่มหนัก นั่งดูมือถือเพราะในฟีดข่าวก็มีแต่การโปรโมทซีรี่ย์เรื่องใหม่ของพิมพ์มาดาและเฟื่องนิมมาน
“ดีงั้นไปดูเธอทำงานสักหน่อย” ร่างสูงที่เปลือยท่อนบนโชว์หุ่นล่ำเดินเข้าห้องน้ำแต่งตัวอย่างอารมณ์ดี เขาแต่งตัวสบายๆแต่ทว่าเป็นแบรนด์ทั้งตัวขับรถสปอร์ตสีเทาคู่ใจ มุ่งหน้าไปกองถ่ายพร้อมกับแวะซื้อช่อดอกไม้มาหนึ่งช่อ
“น้องพิมพ์คะมีคนมาหาค่ะ หล่อมากเขาเป็นใครเหรอคะ?”
“เขาเป็นคนที่พิมพ์กำลังดูใจกันอยู่ค่ะ” พิมพ์มาดามองดูร่างสูงที่เดินเข้ามาเธอยิ้มร่าทันที
“จริงเหรอคะน้องพิมพ์มีแฟนแล้ว?”
“จะเรียกว่าแฟนก็ไม่เชิงค่ะ เรียกว่ามากกว่าเพื่อนเนอะ คิ!คิ!”
ร่างสูงเดินเข้ามาในกองถ่ายพร้อมกับมอบดอกไม้ให้นางเอกคนดังพิมพ์มาดา ทุกสายตามองมาที่หนุ่มหล่อนิรนามที่เขานั้นรูปร่างดีเหมือนนายแบบและดูหล่อทุกอณู เขาหล่อเทียบกับพระเอกในซีรี่ย์ได้เลย
“ยินดีด้วยนะพิมพ์”
“ขอบคุณนะเคนโซ่ พิมพ์เซอร์ไพรส์มากเลยค่ะ” นางเอกดังยิ้มหน้าบานเธอปลื้มและดีใจมาก ที่เคนโซ่โผล่มาหาถึงกองถ่ายพร้อมกับดอกไม้ช่อโต
“ผมผ่านมาทางนี้วันนี้ก็เป็นวันหยุด เลยจะชวนพิมพ์ไปกินข้าว”
“ว๊า! โซ่พิมพ์ติดถ่ายซีรี่ย์ต้องกินข้าวในกองขอโทษนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับไว้โอกาสหน้า”
ทุกคนที่ดูพิมพ์มาดาและเคนโซ่ที่ยืนคุยกันรวมถึงเฟื่องเธอก็เห็น และตกใจมากที่เขามาหาคู่ขาถึงในกองถ่าย มันสร้างความอึดอัดและน่าเบื่อหน่ายให้กับเธอมาก
“เหอะ! ไม่ห่างกันเลยฉันคิดถูกหรือคิดผิดนะที่ให้พิมพ์เป็นนางเอก สงสัยต้องเจอเขาจนกว่าจะปิดกองละมั้งโคตรเซ็ง” ปากบางสีชมพูระเรื่อบ่นพึมพำเธอรู้สึกหมดไฟในการทำงานขึ้นมาทันที
“คิวแรกตอนที่หนึ่งเป็นคิวเปิดตัวพระเอกนางเอกเข้าฉากครับ 5 4 3 2 1 แอ็กชั่น” เสียงผู้กำกับหนุ่มมาดเท่ห์ไฟแรงที่ยืนอยู่หลังจอมอนิเตอร์ข้างๆเฟื่องนิมมานกำกับการแสดงของพระนาง ทั้งคู่จิงจรังและทำงานร่วมกันเฟื่องเธอรู้สึกภูมิใจ ที่ได้มายืนประกบเหล่านักแสดงและทีมงานที่แสดงผลงานบทประพันธ์ของตัวเอง
“พี่โก้ เฟื่องว่าควรจะปรับแอ็คติ่งนางเอกมาเรียนวันแรกในมหาวิทยาลัยหน่อย ขอให้เธอสดใสและซื่อๆกว่านี้ค่ะเพราะตัวนางเอกเป็นสาวเฉิ่มโลกสวยขอให้ปรับนิดนึง”
“อืม! พี่ก็คิดว่ามันยังไม่ดูธรรมชาติ พิมพ์ต้องลดความมั่นใจลงหน่อย”
“พี่โก้เฟื่องไม่ได้เยอะไปนะคะ คือเฟื่องอยากให้ตัวละครสมบทบาทมากกว่านี้”
“ไม่หรอกครับ”
สองคนผู้กำกับและนักเขียนบทต่างปรึกษาให้คำแนะนำ ทว่ากว่าจะผ่านบทแรกก็เท็คไปหลายคิว ทำให้พิมพ์มาดารู้สึกหงุดหงิดและไม่พอใจ เธอคิดว่าเฟื่องแกล้งเธอเพราะอิจฉาที่เคนโซ่มาหาและมาเอาใจ
“ชิ! ยัยเฟื่องคิดว่าแน่นักหรือไง บทก็งั้นๆไม่รู้ทำไมถึงดังจนต้องมาเป็นซีรี่ย์”
“เหนื่อยไหมพิมพ์คุณดูเกร็งๆนะ เพราะผมมาเฝ้ารึเปล่า?” ร่างสูงที่ยืดกอดอกดูทุกการกระทำของเฟื่องนิมมานและผู้กำกับ เขาไม่ชอบที่เฟื่องนั้นสนิทกับผู้ชายทุกคนโดยเฉพาะผู้กำกับหนุ่มเท่ห์คนนี้
“เปล่าค่ะเมื่อคืนสงสัยดื่มเยอะไปนิด พิมพ์เลยเบลอๆ”
“งั้นเดี๋ยวผมจะรอจนกว่าพิมพ์จะเลิกกองนะ”
“หืม! โซ่สัญญานะคะ”
“ครับ”
“งั้นโซ่ช่วยไปส่งพิมพ์ไปล้างหน้าที่ห้องน้ำนะคะพิมพ์ง่วงมากเลย” มือบางจึงจูงมือหนาของเคนโซ่เธอพาเขาไปห้องน้ำซึ่งอยู่หลังกองถ่าย
ห้องน้ำในกองถ่าย
“โซ่พิมพ์อยากจะกินโซ่จังเลย”
“หึ! พิมพ์” ร่างบางของนางเอกสาวที่ลากคู่ขาอย่างเคนโซ่มาที่ห้องน้ำ เธออยากจะมีเวลาส่วนตัวกับเขาสองต่อสอง เพราะอยากจะร่วมเตียงกับเขาตั้งแต่คืนงานเลี้ยงแล้ว นี่จึงถือเป็นโอกาสเพราะเคนโซ่บุกมาหาเธอถึงกองถ่ายเธอคิดว่าเขาเองก็คิดแบบเดียวกับเธอ
“พิมพ์รีบไปล้างหน้าเถอะ”
“ชิ! โซ่น่าจะรู้ใจพิมพ์” มือบางลูบไปตามแผกอกแกร่งที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ เคนโซ่นั้นรู้ดีว่าพิมพ์มาดากำลังยั่วเขาจึงปล่อยให้เธอทำตามอารมณ์ ร่างบางจึงกอดคอเขาแล้วประกบปากหยักจูบเขาอย่างร้อนแรง ทั้งคู่ยืนจูบกันนัวเนียอยู่หน้าห้องน้ำ
“แกร่ก!”
เฟื่องนิมมานที่ได้ยินทุกอย่างเธอคิดอยู่นานว่าสมควรจะออกไปดีไหม สุดท้ายจึงตัดสินใจเปิดประตูออกไปภาพที่เห็นคือพิมพ์มาดาจูบอยู่กับเคนโซ่ เธอไม่มีทีท่าตกใจและสนใจจึงเดินออกมาทว่าเคนโซ่กลับผละตัวออกมาจากพิมพ์ทันที
“พิมพ์พอก่อน”
“อะไรกันโซ่?”
“มีคนอยู่ในห้องน้ำพิมพ์จะเสียหาย”
“อื้อ! แค่ได้จูบโซ่พิมพ์ก็มีกำลังใจแล้วค่ะ” ดาราสาวยิ้มให้กับเขาอย่างดีใจเธอมีความสุขอิ่มเอมมาก แต่เคนโซ่กลับรู้สึกไม่สบายใจและรู้สึกเกรงใจเฟื่องมาก
“ยี๊! น่าเกลียดกลางวันแสกๆ ถ้าฉันไม่ติดว่าต้องออกมาจากห้องน้ำสองคนนั้นคงจะกินกันแน่ๆเอาไม่เลือกจริงๆห้องน้ำกองถ่ายก็ไม่เว้น เหมาะสมกันจริงเสือมันก็คือเสือสินะ”
“อ้าว! น้องเฟื่องกินกาแฟไหม เวลาพักตั้งสองชั่วโมงไปร้านใกล้ๆด้วยกัน”
“ได้ค่ะพี่โก้บอกตรงๆนะเฟื่องแฮงค์”
“ฮ่าๆๆ คนสวยขี้เมาเมรีเอ้ย!”
เฟื่องนิมมานและโก้ผู้กำกับเดินไปขึ้นรถสองคนแต่ทว่าก็ไม่พ้นสายตาของเคนโซ่ เขาแอบมองดูพฤติกรรมของสองคนนี้ห่างๆ และคิดว่าเฟื่องนิมมานต้องมีใจให้กับผู้กำกับหนุ่มคนนี้แน่นอน
“โซ่”
“ครับ”
“มองอะไรเหรอคะผู้กำกับเขาเป็นคนเข้าถึงยากมาก คนที่คุยกันรู้เรื่องก็มีแค่เฟื่องคนเดียว สองคนนี้เคมีตรงกันมาก”
“เขาคบกันเหรอ?”
“ไม่แน่ใจค่ะ”
“เราไปนั่งหลบร้อนที่ร้านกาแฟกันดีกว่าค่ะพักกองแล้ว”
“อื้ม! ไปสิ”
@ร้านกาแฟ
“มาแล้วเค้กนมสดแล้วก็มัคคิอาโต้ของโปรด”
“ว๊าว! มื้อนี้พี่โก้เลี้ยงเฟื่องนะ”
“สบายพี่รวย”
“ค่าเฟื่องรู้… สักวันเฟื่องจะรวยเท่าพี่โก้ให้ได้เลย”
“อ้าว! น้องพิมพ์มากินกาแฟกับแฟนเหรอมานั่งโต๊ะเดียวกันสิ”
“ได้ค่ะพี่โก้” พิมพ์มาดาจึงจูงมือเคนโซ่มานั่งที่โต๊ะเดียวกับเขาและเฟื่องนิมมาน เคนโซ่เองก็อยากจะร่วมโต๊ะมากเพราะอยากจะเช็คอะไรยางอย่างให้มั่นใจ
“โซ่ขาสั่งได้เลยนะคะ”
“ครับ”
“น้องพิมพ์แนะนำแฟนให้พี่รู้จักหน่อยสิ”
“งื้อ! เขาคือเคนโซ่ค่ะ เป็นลูกชายเจ้าของบริษัท KC แลนด์”
“สวัสดีครับผมโกโก้ผู้กำกับยินดีที่ได้รู้จักครับ ส่วนคนนี้เฟื่องนิมมานผู้เขียนบท” โก้แนะนำตัวเองอย่างเป็นมิตร และเขาไม่รู้ว่าทั้งสามคนนี้รู้จักกันมาก่อน
“สวัสดีครับยินดีที่ได้รู้จักคุณโก้และเธอ…”
“พี่โก้เฟื่องอิ่มแล้วค่ะ” ใบหน้าสวยชักสีหน้าเธอหงุดหงิดที่ต้องมาร่วมโต๊ะกับสองคนนี้
“เฟื่องกินเยอะๆสิผอมไปแล้วนะเรา พี่เป็นห่วงอยากให้พี่เลี้ยงไม่ใช่เหรอ?”
“ขนมมันเลี่ยนค่ะแล้วมันก็คาวมากด้วย”
“จริงดิ! งั้นสั่งใหม่นะเฟื่องจะกินอะไร พี่จัดให้หมดพี่เลี้ยงเฟื่องได้ตลอดชีวิต”
“ค่า! พี่โก้ก็เว่อร์ไป”
“อยากให้พี่เลี้ยงปะ?”
“หึ!” เมื่อเคนโซ่ได้ยินประโยคที่โก้นั้นจีบเฟื่องเขาแสยะยิ้ม และมองดูใบหน้าสวยของเธอไม่วางตาราวกับกำลังคาดโทษ
“โซ่คะกาแฟกับเค้กมาแล้ว” พิมพ์มาดาก็ตักเค้กป้อนเคนโซ่อย่างเอาใจโก้และเฟื่องก็มองดูอยู่
“เฟื่องป้อนพี่สักคำสิพี่จะได้มีกำลังใจทำงานบ้าง”
“หูย! เฟื่องไม่ถนัดเอาใจใครค่ะ ชอบให้คนอื่นมาเอาใจมากกว่า”
“งั้นพี่ป้อนเฟื่องนะ” โก้ที่ดีใจเขารู้สึกว่านี่คือโอกาสจึงตักเค้กมาหนึ่งคำกำลังจะป้อนเฟื่องนิมมาน
“เพล้งงง!”
“ว๊ายย!”
ทุกคนต่างตกใจที่แก้วกาแฟของเคนโซ่นั้นตกลงพื้นแล้วแตกกระจาย เคนโซ่ที่เขานั้นต้องการขัดจังหวะทั้งคู่ที่กำลังจะจีบกัน เขาโกรธและไม่พอใจที่เฟื่องนิมมานเปิดโอกาสให้โก้
“โซ่เจ็บตรงไหนไหมคะพิมพ์ตกใจหมด”
“เศษแก้วกระเด็นใส่นิดหน่อยไม่เป็นไร”
“งั้นเรากลับกองกันนะคะ เดี๋ยวพิมพ์สั่งแก้วกลับให้”
“ไม่ต้องผมกินไม่ลง”
ใบหน้าหล่อจ้องไปที่ร่างบางของเฟื่องเขาขบกรามแน่นพูดเสียงต่ำรอดไรฟัน แล้วลุกขึ้นยืนเดินออกไปจากร้านทันทีเคนโซ่เลือกที่จะไปนั่งสูบบุหรี่ที่ใต้ต้นไม้ เขานั้นพยายามสงบสติอารมณ์กับภาพที่เห็นต่อหน้า
“ตอนแรกฉันกะจะมาอธิบายให้เธอเข้าใจ แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้วฉันจะต้องเอาคืนเธอให้ได้…”
- Writer
