เพราะว่าฉันโดนเท#1
1056 Words
@ The Phantom Pub
ท่ามกลางแสงสีเสียงในผับดังสุดหรูใจกลางเมือง ผู้คนต่างก็กำลังสนุกสุดเหวี่ยงและเมาได้ที่ มองไปทางไหนก็มีแต่คนพูดคุย เฮฮา หัวเราะเสียงดัง เต้นกันอย่างเมามัน
แต่เมื่อตัดภาพมาที่ฉัน...
คุณจะเห็นหญิงสาวในชุดเดรสสีดำคนหนึ่งกำลังนั่งกระดกเหล้าอยู่คนเดียว ดวงตาเลอะไปด้วยมาสคาร่าและคราบน้ำตา ไอ้มาสคาร่ารุ่นนี้ก็ไม่กันน้ำเลยสักนิด
ให้ตายสิ หดหู่สิ้นดี!
ฉันมาทำอะไรที่นี่?
นี่คือคำถามที่ฉันถามกับตัวเองประมาณร้อยครั้งแล้วตั้งแต่เดินเข้ามาในร้าน การมาร้องไห้คร่ำครวญกอดขวดเหล้าอยู่แบบนี้มันไม่ใช่สไตล์ฉันเลย
ฉันควรจะเดินไปตบหน้าไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องเสียน้ำตาต่างหาก! ถึงจะถูก
ใช่ค่ะ ฉันเพิ่งโดนผู้ชายเทมาสดๆ ร้อน
อยู่ดีๆ ผู้ชายที่เคยมารับไปกินข้าวและดูแลเราอย่างดีกลับหายวับไปทันทีเมื่อเขารู้ตัวว่าคงไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ
โทรก็ไม่ติด ไลน์ก็ไม่ตอบ
ประหนึ่งว่าเขาได้หายสาปสูญไปจากโลกนี้แล้ว ฉันเกือบจะไปแจ้งความคนหายอยู่แล้วถ้าไม่ตาสว่างเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นวันนี้ เหอะ เลว! ไม่น่าไปหลงกลมันเลย เจ็บใจชะมัด
“อึก”
ฉันกระดกแก้วเหล้าเข้าปากแก้วแล้วแก้วเหล้า กินคนเดียวให้หมดกลมเนี่ยแหละ เมาให้หัวราน้ำไปเลย ทำไมชีวิตฉันถึงได้เจอแต่ผู้ชายประเภทนี้วะ
เกิดเป็น ‘ครองขวัญ’ นี่มันบาปบุญจริงๆ
ไม่ใช่ว่าฉันโดนผู้ชายหลอกเป็นอาจิณหรอกนะ แต่ว่าฉันเป็นคนให้โอกาสคน คิดว่าอย่างน้อยมันจะต้องมีคนดีสักคนหนึ่ง
แต่ที่ไหนได้!
โลกสวยไปสิ สุดท้ายก็โดนหลอกตามเคย
1 ชั่วโมงผ่านไป
อ๊ะ นี่ฉันเผลอหลับไปหรอกเหรอ ตายจริง สงสัยจะเมาแล้วแฮะ ไม่รู้ตัวเลย
“ทั้งหมด 2,875 บาทค่ะ จะจ่ายเป็นเงินสดหรือบัตรดีคะ?”
พนักงานยื่นบิลมาตรงหน้าฉัน
อยากจะบ้าตาย กินแค่คนเดียวทำไมมันถึงได้แพงขนาดนี้วะ เหล้าสกัดมาจากทองคำในอียิปต์หรือยังไง
แต่ช่างเถอะ ถือว่าจ่ายค่าโง่ไปละกัน ต่อไปเวลาจะคบกับใครก็เตรียมเก็บเงินไว้จ่ายค่าเหล้าตอนอกหักด้วย
จำไว้!
เอ๊ะ! แล้วกระเป๋าฉันมันหายไปไหนล่ะเนี่ย ก็จำได้ว่าสะพายอยู่ตลอดนี่นา ขาก็ไม่มี ไม่น่าจะเดินไปไหนได้นะ เอ๊ะ หรือว่าจะลืมไว้ที่ห้องน้ำ
“เอ่อ... คือว่าาา กระเป๋าฉานนน”
เดี๋ยวนะ แล้วทำไมเสียงฉันถึงได้ยานขนาดนี้ล่ะ บังคับตัวเองไม่ได้ดั่งใจเลย
“กระเป๋าฉานนนหายยย เดี๋ยวฉานนน ขอออไปปดูที่ห้องน้ามมม ก่อนน้าาา”
เวรละ!
แล้วทำไมขาฉันถึงได้อ่อนเปลี้ยเพลียแรงขนาดนี้ล่ะ แค่ลุกขึ้นยืนเฉยๆ ยังขาเกือบพลิกแหนะ นี่ถ้าไม่รีบจับโต๊ะไว้คือต้องลงไปนอนกองที่พื้นแล้ว
“เดี๋ยวให้พนักงานไปดูให้นะคะ ไม่ทราบว่ากระเป๋าของคุณลูกค้าสีอะไรเหรอคะ?”
เออ เริ่ด จะได้ไม่ต้องถ่อสังขารไป
“สีเทาประกายเพชรรรร ค่ะ”
ฉันทรุดนั่งลงตามเดิมระหว่างที่รอพนักงาน เรี่ยวแรงหายไปไหนหมดเนี่ย ที่เขาว่าอกหักจะทำให้ฤทธิ์เหล้าแรงขึ้นคือเรื่องจริงสินะ
“คุณลูกค้าคะ พนักงานแจ้งว่าไม่เจอกระเป๋าค่ะ”
ฉันที่กำลังนั่งนวดขมับตัวเองอยู่ถึงกับหยุดชะงักทันที
“ว่าไงนะ”
“ไม่มีกระเป๋าของคุณลูกค้าที่ห้องน้ำค่ะ”
พนักงานย้ำอย่างชัดถ้อยชัดคำ
หมายความว่ากระเป๋าฉันหายงั้นเหรอ!?
หายแบบหายไปจริงๆ เหมือนผู้ชายที่เพิ่งเทฉันงั้นสินะ
โอ้โห! ชีวิต
ไม่มีกระเป๋า = ไม่มีเงิน = ไม่มีโทรศัพท์ ซวยได้อีกนะครองขวัญ!
“นี่เธอกำลังจะบอกว่าผับนี้มีขโมยงั้นเหรอ?” ฉันพูดเสียงแข็ง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้สติที่มีอยู่น้อยนิดเริ่มกลับคืนมา
“เหอะ นี่มันผับที่มีแต่คนรวยไม่ใช่เหรอ ไหนว่าเป็นผับที่มีแต่ลูกค้ากระเป๋าหนัก แล้วทำไมกระเป๋าฉันถึงหายล่ะ... เป็นไปได้เหรอ เช็คกล้องวงจรปิดรึยัง”
“เช็คกล้องวงจรปิดต้องใช้เวลาค่ะคุณลูกค้า นี่ผับก็ใกล้จะปิดแล้ว ทางร้านต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งในความไม่สะดวก ได้เรื่องยังไงพรุ่งนี้เราจะติดต่อกลับแน่นอนค่ะ แต่ตอนนี้ลูกค้าสามารถโทรหาเพื่อนให้จ่ายเงินแทนก่อนได้นะคะ”
“โทรศัพท์ฉันอยู่ในกระเป๋าจะให้โทรหาเพื่อนยังไง?”
“เอ่อ...ไม่ทราบว่าลูกค้าจำเบอร์...”
“นี่” ฉันเริ่มหงุดหงิด “สมัยนี้ไม่มีใครเขาจำเบอร์กันหรอกนะ ทุกคนก็เมมไว้ในโทรศัพท์ทั้งนั้นแหละ เบอร์ฉันเบอร์อะไรยังไม่รู้เลย”
“แต่ยังไงลูกค้าก็ต้องจ่ายเงินนะคะ...”
โอ๊ย หน้าเลือดจริงๆ คิดราคาแพงเกินจริงไม่พอ ทวงจิกอีก
“รู้แล้วว่าต้องจ่าย แต่เธอก็รู้ว่ากระเป๋าเงินฉันหายจะให้ทำยังไง”
“มีอะไรกัน...”
เสียงทุ้มนุ่มลึกของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นอยู่ข้างหลังฉัน เมื่อเห็นพนักงานก้มหัวเคารพผู้มาเยือนอย่างนอบน้อมจนหัวแทบจะโขกโต๊ะฉันจึงหันไปดู
โอ้ นี่ฉันตายแล้วหรือเปล่า ทำไมถึงได้เห็นเทวดามายืนอยู่ตรงหน้าล่ะ บนโลกเรามีคนหล่อขนาดนี้ด้วยเหรอ?
ผู้ชายตัวสูงใส่สูทสีดำดูภูมิฐานสองคนกำลังยืนอยู่ แต่เมื่อดูแล้วก็รู้ทันทีว่าคนหนึ่งเป็นนาย อีกคนเป็นลูกน้อง
คนที่ยืนอยู่ด้านหน้ามีดวงตาเรียวยาวเฉี่ยวคม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางยกยิ้มน้อยๆ ผิวใสเนียนเกลี้ยงเกลาตัดกับผมดำขลับที่ถูกเซ็ตขึ้นไปด้านบนอย่างประณีต ดูยังไงก็พระเอกซีรีส์เกาหลีชัดๆ
นี่ถ้าเป็นในเวลาปกติฉันคงกรี๊ดแตกไปแล้ว แต่ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในภาวะเกลียดผู้ชาย ต่อให้หล่อแค่ไหนก็ไม่หวั่นจ้ะ
- Writer
