ครั้งนี้ติณเป็นคนขับรถด้วยตัวเอง เขาขับออกมาจากโรงจอดรถ ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างก็หันมามองที่รถอย่างตื่นเต้นและชื่นชม อ๋อ การขับรถแพงมันรู้สึกดีอย่างนี้เองสินะ ถึงว่าเจ้าของมันถึงได้หลงตัวเองนัก
และในขณะที่ความเงียบและความอึดอัดกำลังปกคลุมไปทั่วรถ ติณก็ทำลายมันด้วยการเอ่ยประโยคหนึ่งที่ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้ยิน
“ผมขอโทษ”
นี่ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า?
“ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีก”
ฉันยังคงเงียบ เพราะไม่รู้จะตอบเขาว่าอะไรดี ฉันต้องยกโทษให้เขาเพราะคำพูดเพียงแค่ไม่กี่คำงั้นเหรอ
เหอะ ไม่มีทางซะหรอก
“ถ้าคุณไม่ชอบวิธีการของผม... งั้นเรามาลองเริ่มเรียนรู้กันไปทีละนิดดีไหม?”
ติณยังคงหว่านล้อม ซึ่งฉันจะไม่ยอมหลงกลเขาง่ายๆ หรอก คนอย่างเขาต้องมีลูกเล่นเยอะแน่ๆ ฉันต้องตามให้ทัน
“ต่อไปนี้ผมจะไม่แตะต้องคุณโดยที่คุณไม่เต็มใจอีก ผมสัญญา”
คำสัญญาของผู้ชายเจ้าชู้ก็คือคำหลอกลวง ปลอมทั้งหมด!
“คุณอย่าเอาแต่เงียบสิ” เ
