ยัยอ้วนขี้อ้อน

ตอนที่ 5 พอกันสักที

Episode 5 พอสักที

หนึ่งเดือนต่อมา

" พี่บอล วันนี้ประจำเดือนหนูมาปวดเอวมาก ปวดท้องสุดๆเลย " ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนแอ อยากให้เขาเป็นห่วงแหละ

" บอกเพื่อ? " ดูเขาพูดสิ

" ก็..เผื่อพี่จะเอาไง " ฉันหน้าแห้งลงทันที เขายังเย็นชาใส่ฉันตลอดไม่เปลี่ยน

" คิดว่ามีแค่มึงคนเดียวเหรอ ที่ให้กูได้นะ " เขาพูดแบบไม่แคร์อะไรเลย

" ทำไมพี่พูดแบบนี้อะ "

" .... " เขาไม่ตอบ นิ่งเงียบไป เขาทั้งเย็นชาและไม่แคร์ฉันเลยตลอดที่ผ่านมา แต่ฉันก็ยังยอมให้เขาย่ำยีตลอดที่ผ่านมา เขาต้องการเมื่อไหร่ ฉันก็พร้อมให้ไม่เคยขาด แต่จริงๆเรามีอะไรกันแค่ห้าครั้งเอง บางครั้งเขาก็ให้อมให้มากกว่า

เขาจะเรียกเวลาเขา เงี่-น ไอ้ฉันก็บ้า ยอมเขาไปทุกรอบเพราะใจฉันได้เผลอรักเขาไปแล้ว และพึ่งมารู้ว่าเขาเป็นแฟนกับรุ่นพี่ไปแล้วด้วยเมื่ออาทิตย์ก่อน ฉันปวดใจมากๆ ทำอะไรไม่ได้เลย ข่าวนี้ดังมาก แถมช่วงนี้พี่บอลห่างฉันอีก

เจอในกันในโรงเรียนแต่ละครั้ง เข่าอ่อนทันทีเพราะฉันไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น ทำได้แค่ดู ห่างๆ เจ็บ ดีเนอะ เวลาพี่บอลอยู่กับพี่กิ๊บอะ แฟนพี่บอลชื่อกิ๊บรุ่นราวคราวเดียวกับเขานั้นแหละ พี่บอลจะยิ้มเสมอเมื่ออยู่กับแฟน ซึ่งรอยยิ้มนั้นฉันไม่เคยได้รับมันหรอก พวกเขาดูรักกันดี ไอ้ฉันที่เป็นแค่คนแก้เหงา เจ็บ อะ ทุกวันนี้ถามตัวเองว่าฉันจะทนไปเแบบนี้เพื่ออะไร รองรับอารมณ์เขาเหรอ ขนาดตื้อมานานยังแพ้ คนที่พึ่งจีบกันเลย เฮ้ออ!

ฉันมาเรียนปกติ วันนี้วันสอบสุดท้าย จะปิดเทอมแล้ว พวกยัยเชลยังแกล้งฉันอยู่นะ และจินจะคอยปกป้องตลอด แต่ช่วงนี้ร่างกายจินอ่อนแอป่วยบ่อยมาก วันนี้เป็นวันสอบนางก็หยุดเพราะป่วย นางบอกจะมาสอบทีหลังนอกเวลา

@โรงเรียน

หลังสอบวิชาสุดท้ายเสร็จกำลังแยกย้ายกลับบ้าน

" วันนี้ก่อนปิดภาคเรียน ต้องมีอะไรสนุกๆ ทำ " เชลพูดเสียงดัง

" 555+ ดีๆ ความคิดดี " เพื่อนของเชลพูดเสริม

พลัวะ ตุ้บ

" พวกเธออีกแล้วเหรอ ผลักฉันทำไมอะ " มันเจ็บแหละ

" หล่อนมันน่าแกล้งอะ 555+ ว่าไหมพวกเรา " เชลหันไปถามเพื่อนๆตัวเองที่ยิ้มอย่างสมเพชให้ฉันที่นั่งก้นจ้ำอยู่กับพื้น

" ใช่ๆ ปิดเทอมไปพวกเราคงคิดถึงเธอมากๆเลยนะนุ่น " เพื่อนเชลพูดต่อ

ฉันพยุงตัวเองขึ้นแต่...

" อะ...โอ้ย เจ็บนะ "

เชลผลักฉันออีกแล้วเอาเท้ามีเหยียบเท้าฉันไว้ ผู้คนที่เดินไปมา เริ่มเข้ามามุงเต็มแล้ว ถามว่าอายไหม อายมาก

" วันนี้วันเกิดเธอเหรอ อะนี้ เค้ก " เพื่อนเชลอีกคนพูดพร้อมเทเค้กลงบนหัวฉัน

" เฮ้ย พวกเธอทำไมทำแบบนี้ "

เค้กเลอะบนหัวฉันไหลลงมาเต็มใบหน้ามันเหนียวๆด้วย ฉันอายคนมาก

" แฮปปี้เบิดเดย์ ทูยู 555+ " เชลพูดขึ้นแล้วหัวเราะอย่างถูกใจ

" 555+ " คนอื่นก็พากันหัวเราะตามเชล ไม่มีใครกล้า มาช่วยมาห้ามเลยเหรอ?

" ไอ้บอล รุ่นน้องข้างบ้านมึงนิ ไม่ช่วยหน่อยเหรอ? " พี่พันพูดขึ้น แค่ได้ยินเสียงของเขา ฉันก็ยิ่งอายมาก

" ไม่ว่ะ ไม่อยากกินเค้ก " พี่บอลพูดแค่นั้น ฉันก็เจ็บจี๊ดที่ใจทันที แล้วพวกพี่ๆพากันหัวเราะอย่างสนุกปาก

มันเป็นเรื่องที่หน้าอายสุดๆ ฉันเงยหน้ามองพี่บอล พี่บอลมองมาแวบนึงแล้วจับมือพี่กิ๊บเดินผ่านไป จึก เจ็บสุดๆ แต่ฉันเข้าใจแหละ คงเพราะแฟนอยู่ด้วยมั้งเขาเลยไม่สนใจฉัน

ฉันพยุงตัวเองไปห้องน้ำ ล้างเนื้อตัวจนเสร็จ ตรงกลับบ้านทันที ใกล้จะถึงบ้านไม่รู้มีหมาที่ไหน ออกมาวิ่งไล่เห่า ฉันโคตรกลัวสุดๆ วิ่งอย่างเร็ว

' โฮ่งๆ '

แต่ตาก็ดันไปเห็นพี่บอลนางขับมอเตอร์ไซค์ผ่าน

" พี่บอล รอหนูด้วย แหะๆ " ฉันเรียกหวังให้เขาหยุด

วิ่งไปตะโกนไป พี่บอลมองแวบนึงก็ขับต่อไม่จอด ใจร้ายสุดๆ ฉันวิ่งจนถึงบ้านมองกลับหลังไปดูไม่เห็นมีหมาตามมาแล้ว เปิดประตูรั้วเข้าบ้านทันทีแต่ทำไมบ้านเงียบจัง!

เดินไปเจอกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะทับด้วยแจกัน

' ลูกจ๋าา แม่มีงานด่วน ขาดเหลืออะไรบอกป้าบีนะจ๊ะ เค้กวันเกิดลูกอยู่ในตู้เย็นนะ เบิร์ดเดย์ลูกสาวแม่ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะ เป็นเด็กดีของพ่อแม่ตลอดไป '

อีกแล้วที่ต้องอยู่คนเดียว เฮ้อ!

ฉันขึ้นไปอาบล้างตัวทันที เอาเค้กจะไปเป่าบ้านพี่บอลดีกว่า ถามว่าเข็ดไหมที่เขาทำเหมือนไม่รู้จักฉันในที่สาธารณะ ไม่เลย ฉันไม่เคยโกรธเขาลงสักครั้งเลย

' ก๊อกๆ '

ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าห้องนอนพี่บอล

แอ๊ดด

เสียงประตูเปิดออกมาพร้อมกับคนข้างในที่แสดงใบหน้านิ่งเมื่อเห็นว่าเป็นฉันที่เคาะประตู

" มีไร! "

น้ำเสียงห้วนทันทีพอเจอหน้าฉัน

" คะ...คือว่า จะชวนพี่บอลมาเป่าเค้กนะ "

" ใครมาคะบอล "

ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงอีกคน เอียงคอมองคนที่นอนอยู่บนเตียงพี่บอลทันที พะ..พี่กิ๊บนิ ใส่แค่ผ้าเช็คตัวผืนเดียว พวกเขาคงจะ...ใช่ไหม

" คือว่ามีคนจะเอาเค้กมาให้กินนะ "พี่บอลหันไปพูดกับแฟนด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลที่ฉันไม่เคยได้ยินเวลาอยู่กันสองคน

" ใครเหรอ " พี่กิ๊บถามขึ้นแล้วลุกขึ้นเดินมาหาพี่บอลที่ประตูห้อง

" อ๋อ น้องคนที่โดนเค้กเลอะบนหัวนิใช่ไหม 555+ พูดแล้วขำไม่หาย " พี่กิ๊บพูดพร้อมกับขำไปด้วย

" ใช่ๆ 555+ " พี่บอลก็นะ ขำเหมือนกัน

ฉันอายและเริ่มเจ็บใจ มาหัวเราะใส่แบบนี้ มันรู้สึกแย่มากๆ วันนี้เจออะไรที่ว่าแย่แล้ว ยังไม่แย่เท่านี้เลย

" เค้กอะ ถ้าจะให้ก็วางที่ห้องครัวนะ แล้วเธอก็กลับไปได้แล้ว " พี่บอลพูด

" กินได้เหรอ นึกตอนนั้นกินไม่ลง555+ " พี่กิ๊บยังไม่หยุดหัวเราะ

" ไม่แน่ใจอะ 555+ " พี่บอลก็ขำอีก

มันจะมากไปแล้วนะ พรึ่บ! ฉันเอาเค้กไปแปะหน้าพี่กิ๊บทันที ทำเอาพี่บอลเหว๋อไปเลย

" กรี๊ดด บอลช่วยกิ๊บด้วย "

" มึงกล้าทำแฟนกูเหรอ? " พี่บอลขึ้นเสียงใส่ฉันทันที พร้อมกับง้างมือขึ้น

' เพี๊ยะ! ' พี่บอลตบหน้าฉันอย่างแรง มันชาไปถึงหัวใจ ฉันยังจะทนให้เขาทำแบบนี้อีกเหรอ พอเถอะนุ่น พอเถอะ

" เออ พอกันที ต่อไปนี้พอมึงเงี่-นไม่ต้องโทรหากูแล้วนะ กูกับมึงขาดกันวันนี้ ไอ้เหี้- "

ฉันเหลือทนเผลอพูดคำหยาบออกไป แล้ววิ่งลงบันไดทันที ได้ยินพี่กิ๊บถามพี่บอลว่าฉันพูดเรื่องอะไรแค่นั้น ทิ้งระเบิดลูกใหญ่พอจะทำให้พวกมันระแวงกันบ้างแหละ

" อึก ฮื่อๆ คนใจร้าย นุ่นพยายามทำดีทุกอย่างแล้วนะ แต่ทำไมพี่บอลไม่เห็นค่าของนุ่นเลย อึก ~ อีใจไม่รักดี อึก ฮื่ออ อ่อนแอเหลือเกิน พ่อแม่ อยู่ไหนหนูคิดถึง พอกันสักที รักเขาข้างเดียวมันเจ็บมากๆ "

ฉันร้องครวญคราง ต่อว่าพี่บอล ต่อว่าตัวเองสารพัด พูดเหมือนคนบ้าไปชั่วขณะเลย

ฉันกลับถึงบ้านตรงเข้าห้องร้องห่มร้องไห้ จนปวดหัวจะระเบิดอยู่แล้ว ลุกขึ้นไปกินยาแล้วนอนลงทันที

❤️____________❤️

นามปากกาByMinne