ตอนที่ 3 แกล้ง
1632 Words
Episode 3 แกล้ง
ฉันหลับไปตั้งแต่กลับจากบ้านพี่บอล ตื่นมาอีกที เพราะความ หิวอ่ะ กี่โมงแล้วเนี่ย ค่อยๆลืมตาขึ้นมา ไม่คิดว่าจะมืดขนาดนี้
" กรี๊ดดด!! กรี๊ดดด!! มะ...แม่อยู่ไหน นะ...หนูกลัว แม่ อึก! " ฉันมองไปรอบๆไม่เห็นอะไรเลยมีแต่ความมืด ฉันกลัวไปหมด
" อึก ฮื่อ ~ แม่จ๋าา ช่วยลูกด้วยย ลูกกลัวว ฮื่อๆ " ตัวฉันสั่นเทาไปหมด ฉันกลัวความมืด ใครๆก็รู้พ่อแม่และพี่ชายนั้นรู้ดีกว่าใคร แต่พวกเขาก็ยังทิ้งฉันให้อยู่คนเดียวอีก
' ก๊อกๆ ก๊อกๆ '
เสียงนี้ทำเอาตกใจอีกรอบ คะ...ใครนะ ฉันกลัวไปหมดแล้วตอนนี้ หรือว่าจะเป็นโจร
" กรี๊ดด! "
แอ๊ด
จังหวะนั้นเสียงประตูก็เปิดออกมา ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา
" เป็นอะไร!! " เสียงผู้ชายดังขึ้น ฉันพยายามๆถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
" อึก คะ...ใคร อย่าเข้ามานะ กรี๊ดด!! " ฉันแหกปากร้องเผื่อคนข้างบ้านจะได้ยินแล้วเข้ามาช่วย
พรึ่บ! เสียงเปิดสวิตช์ไฟ ทำเอาสว่างไปทั่ว ฉันมองผู้ชายคนนั้น คนที่เข้ามา ตอนแรกกลัว พอเห็นหน้าดีใจทันที
" พี่บอลเองเหรอ? นุ่นกลัว ฮื่อๆ "
" ... " พี่บอลนิ่งเงียบมองหน้าฉันอย่างเอือมระอา
" ฮึก ฮื่อ นะ...หนูกลัวจริงๆนะ มันมืดไปหมด "
ฉันพูดจบวิ่งลงจากเตียงตรงไปกอดพี่บอลทันที
" กลัวอะไรไม่เห็นมีอะไร อย่ามาตอแหลนะ "
" นุ่นกลัวความมืด อึก กลัว ฮื่อๆ ~ "
" ดัดจริตหรือเปล่าว่ะ คงจะรู้สินะว่าบ้านฉันอยู่ใกล้ๆ แหกปากร้องให้ฉันมาหาละสิท่า " พี่บอลพูดพร้อมจับตัวฉันแยกออกจากเขาทันที
" หือ หนูกลัวจริงๆ นะพี่ " ฉันรีบปาดน้ำตาออกลวกๆ
" กลัว? แล้วทำไมไม่เปิดไฟวะ " พี่บอลพูดต่อ
" ก็.. หนูพึ่งตื่นจากนอนอ่ะ "
" เฮ้อ โง่จริง ยัยโง่ "
เขาพูดจบหันกลับไปทีประตูเตรียมจะเดินออกไป
" พี่บอล "
" ... " เขาชะงักเท้า แต่ไม่หันมามอง
" นุ่นหิวข้าว "
ปาดน้ำตาเดินไปใกล้ๆพี่บอลที่ประตู
" ทำอะไรกินเอง ไม่เป็นเหรอ? "
ฉันส่ายหน้าพร้อมเช็ดคราบน้ำตาอีกครั้ง
" เฮ้อ! งั้นไปกินที่บ้าน " เขาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
" เอามาให้ไม่ได้เหรอ หนูปวดเอว "
" สำออยไปมั้ง อยากแดกก็ไปหาแดกเองสิ... ไม่ใช่ทาสเว้ย "
" ใจร้าย พูดดีๆด้วย ทำไมต้องตะคอก "
เขาไม่พูดอะไรแล้วเดินออกไป
" ฝากเปิดไฟชั้นล่างให้ด้วยนะ.. "
ตะโกนไล่หลังออกไปทันที..
หิวก็หิวแหละ เอาวะ มันต้องมีอะไรในตู้เย็นบ้างแหละ! จะไปขอกินก็เกรงใจนี่มันก็ทุ่มครึ่งแล้วด้วย
@ในครัว...
อาหารประจำตัว มาม่าต้ม555+ จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ครืดด ครืดด
[ แม่ ]
[ แม่ : ยัยนุ่น ]
[ ฉัน : จำได้เหรอคะ ว่ายังมีลูกคนนี้อยู่นะ ]
[ แม่ : โอ๋...แม่พึ่งจะว่างเอง กินอะไรยังลูก ]
[ ฉัน : ยังเลยค่ะ ]
[ แม่ : ในตู้เย็นมีผักมีปลา อยู่นะ ]
[ ฉัน : แม่คิดว่าหนูทำเป็นเหรอคะ ]
[ แม่ : เออ แม่ลืม งั้นกินมาม่าต้มไปก่อนนะลูก ]
[ ฉัน : ชิ! ไปไม่เห็นบอกหนูเลย หนูกลัวนะอยู่บ้านคนเดียวอ่ะ ]
[ แม่ : แม่ฝากป้าบีไว้แล้วนิ ]
[ ฉัน : ค่ะรู้ แต่มันแทนกันไม่ได้นะคะแม่ เขาอยู่บ้านเขา หนูก็อยู่บ้านตัวเองอะ ]
[ แม่ : จ๊ะ แม่ขอโทษงานด่วนจริงๆนะ อีกสองวันแม่กลับ ลูกก็ซื้อแกงถุงป้าบีกินไปก่อนนะ ตั้งใจเรียนนะ อยู่บ้านล็อกประตูบ้านให้เรียบร้อยล่ะ ]
[ ฉัน : ค่ะแม่ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ]
หลังจากวางสายไป ฉันก็
กินมาม่าทันที หิวจัด เสร็จสรรพก็ไปอาบน้ำแปรงฟันแล้วนอนเลย
@วันอาทิตย์
เมื่อคืนนอนเร็ว วันนี้ตื่นเช้าเป็นพิเศษ กะว่าจะไปเที่ยวตลาดนัด ที่ท้ายซอยหน่อย
ฉันกำลังเปิดประตูรั้ว ออกไป...เจอแม่ของพี่บอล
" ป้าบี สวัสดีค่ะ "
" อ้าว หนูนุ่นตื่นเช้าจัง จะไปไหนเหรอลูก "
" จะไปตลาดนัดท้ายซอยหน่อยคะ วันนี้มีใช่ไหมคะ แล้วป้าไปไหนคะ ไปขายข้าวแกงเหรอคะ "
" จ๊ะ งั้นไปพร้อมป้าเลยไหมลูก "
" ค่ะ "
" แม่ เดี๋ยวก่อน รอบอลด้วย ใส่รองเท้าแป๊บ เดี๋ยวเข็นไปให้... " เสียงตะโกนดังมาจากในบ้านของป้าบี
พี่บอลเดินออกมา แล้วปิดประตูรั้ว หันมาเห็นฉันเข้าพอดี เขาแสดงสีหน้าเรียบทันที
" ฮาย หวัดดีพี่บอล " ฉันเอ่ยทักทายเขาทันที แต่เขากลับนิ่งไม่ตอบอะไรเลย เย็นชาเกินไปแล้วนะ
" รู้จักกันแล้วเหรอ ป้าไม่ต้องแนะนำแล้วนะ ตาบอล เรียนที่เดียวกับน้องใช่ไหมลูก งั้นช่วยดูแลน้องด้วยนะ น้องอ่ะเป็นลูกสาวป้านี เพื่อนแม่เอง "
" อ๋อ น้องพี่น้ำใช่ไหม หน้าไม่เหมือน ยิ่งนิสัยไม่เหมือนเลยอะ " พี่บอลพูดแล้วมองสำรวจฉัน
" ชิ " จะว่าฉันอ้วนละสิ ถึงจะอวบอ้วน แต่ฉันก็ขาวนะ มีใบหน้าที่งดงามอยู่นะ
" ตาบอลก็ปากไม่ดีเลย หนูนุ่นอย่าถือสาเลยนะ งั้นไปพร้อมกันเลย เอ่อ... แล้วเมื่อคืน หนูนุ่นกินอะไรยัง "
" กินมาม่าแล้วค่ะ แหะๆ "
" อ้าว ทำไมไม่แวะมากินบ้านป้าจ่ะ "
" หนูเกรงใจค่ะ ตื่นมาก็ทุ่มครึ่งแล้ว "
" ต่อไป ไม่ต้องเกรงใจนะ มากินได้เลย ถ้าช่วงป้าไม่อยู่ พี่บอลเขาก็ทำให้กินได้ "
" เป็นผู้หญิงสะเปล่า ทำอะไรไม่เป็นเลย " พี่บอลต่อว่าฉันเบาๆ
" บอลก็ อย่าว่าน้องสิลูก " ป้าบีเอ็ดพี่บอลเบาๆ
เขาทำสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย
@ตัดมาวันจันทร์
กะจะไปเรียนพร้อมพี่บอล แต่เขาดันมาสะก่อน คงรู้ว่าฉันจะมาพร้อมเขาแน่ๆ คงไม่อยากให้ใครรู้มั้งว่าบ้านพวกเราอยู่ใกล้กัน เหอะ! จะปิดได้นานแค่ไหนกัน
ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าโรงเรียน ซวยแต่เช้าเลยเหรอ เชลมาดักรอฉันอยู่ก่อนแล้ว
" ตกลงว่า ได้ยัง "
" ยังเลย พี่บอลเขาไม่ให้อะ " ฉันก็ตอบตามความจริงไป
" ชิ งั้นหล่อนก็โดนพวกฉันแกล้งต่อไปนะ 555+ ไปเถอะพวกเรา " เชลพูดทิ้งท้ายแล้วเดินจากไป
@ในห้องเรียน..
เรียนไม่เป็นสุขหรอกนะ เพราะพวกนางเล่นป่วนฉัน แล้วขว้างนู้น นี่นั่นใส่ตลอด แถมวันนี้จินก็ไม่มาเรียนเสียด้วย
@พักเที่ยง
ปวดฉี่จังเลย แวะฉี่เสร็จค่อยไปกินข้าวดีกว่า
ระหว่างที่ฉันเดินไปห้องน้ำแต่ ซ่าา มีน้ำมาจากไหนไม่รู้
" เฮ้ยย!! "
น้ำงี้เหม็นมาก แถมดำปี๋เลย
" 555+ อุ้ย! เหม็นอะไรวะ "
" เชล ทำไมทำแบบนี้ ฉันเปียกหมดแล้วนะ " ฉันพูด
" เหม็นอะ น้ำอะไรเหรอเชล " เพื่อนของเชลพูดดัดจริต
" น้ำถูพื้นห้องน้ำ 555+ " เชลพูด
" เหม็นอะ ยี้ " เพื่อนของเชลพูด
แล้วพวกนางก็เดินออกไป
เฮ้อ!! ฉันต้องอยู่แต่ในห้องน้ำ
เหรอ!! เอ่อ มีพี่บอลนิ งั้นต้องขอให้เขาช่วยสิ
เอาน้ำมาลูบแถวๆ ใบหน้า ล้างเนื้อตัว แต่มันติดทีว่า น้ำที่สาดมามันมีกลิ่นเหม็นมากแถมสีดำ เสื้อนักเรียนที่ขาวกลายเป็นดำไปเลย แถมวันนี้ฉันดันใส่บราสีชมพูมาอีก ใครมันจะกล้า ออกจากห้องน้ำละ แถมโรงเรียนนี้เขาไม่ให้พาโทรศัพท์มาด้วย
" ประกาศให้นักเรียนทุกคนเข้าหอประชุม เลือกชุมนุม เวลานี้ด้วยค่ะ "
" มันจะบังเอิญ อะไรขนาดนั้น ทำไงดี สภาพดูไม่ได้เลย "
อึก ฮื่ออ!! ซวยอะไรว่ะ..
ประกาศ ขอให้นางสาวขนิฐา มาที่ห้องประชุมด่วน
" ชื่อฉันนิ ทำไงดี ถ้าไปคนต้องมองแน่ อายเขาตายเลย หึก!! "
รู้สึกว่าโรงเรียนใหม่ มันจะไม่เหมาะกับฉันเนอะ..
เวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าไรไม่รู้ แต่คงจะเลิกเรียนแล้วเพราะได้ยินเสียง อ๊อดดังขึ้น
ฉันเลยเดิน ออกจากห้องน้ำ มันต้องเลยห้องน้ำ ผู้ชายก่อน ฉันหันไปเห็น แผงหลังของใครบ้างคน มีควันขโมง สงสัยดูดบุหรี่ ละมั้ง ฉันจะเดินต่อแต่...
" ไอ้บอล เด็กใหม่ ตามตื้อมึงอีกแล้ว "
แค่ได้ยินคำว่า บอล ฉันหยุดชะงักหันไปมองทันที ผ่าง เข้าให้ แก็งพี่บอลหันมามองฉันทั้งหมด แล้ว หัวเราะ ทำเอารู้สึกอายแทบมุดดินหายไปเลย
" ไปทำอะไรมา อูย เหม็นมาก " พี่พันพูด
" เหม็นฉิบหาย ไปตกหลุมขี้มาเหรอว่ะ " พี่ทามพูด
" ดูไม่ลงว่ะ วันนี้ให้กูก็ไม่เอา "
อึก ฉันรู้สึกอายสุดๆ ไม่กล้าสู้หน้าใครเลย
" ว้าว บราชมพูเลย " ต้าพูด
" หน้าอกอึ้ม " พี่ทีมพูด
" ... "
ฉันเอามือปิดหน้าอกทันที แล้วก้มหน้าเดินออกมาจากตรงนั้น อีพี่บอลยืนหน้านิ่ง
' ห่วงหนูบ้างได้ไหม ในฐานะ คนข้างบ้านก็ได้ '
ตัดมาบ้าน
ฉันกลับมาอาบน้ำเข้านอนแต่หัวค่ำ รู้สึกจะไม่สบายตัว
ตอนเช้า
เช้าที่สดใส แต่ใจฉันกลับแห้งเฉา ไม่อยากไปเลยโรงเรียนเลย
ฉันนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือสักพัก ไปสะดุดเพจหนึ่ง เพจของโรงเรียน มันเป็นรูปฉันตอนถูกน้ำสาดแล้ว โนแคปชั่น คนมาคอมเมนต์มาก มีทั้งตลก ทั้งฮา เอาสิ อายเลยบวกกับการป่วย ของฉันเลยเขียนจดหมายลาป่วยไปฝากพี่บอล ฝากป้าบีไว้นะ แม้กระทั่งพี่บอลฉันยังอายเลยนะ
❤️___________❤️
นามปากกาByMinne
- Writer
