เวลาต่อมา_
"นายมันเหมือนหมาบ้า!" ร่างบางพูดใส่อารมณ์เสียงดัง หลังถูกอีกฝ่ายบังคับจนต้องขึ้นรถสปอร์ตคันหรู ทั้งที่ไม่ได้เต็มใจ ส่วนบิดาก็ยังไม่รู้ว่าเธอหายตัวออกจากงาน
"ถ้าเธอยังไม่รู้จักฉันดีก็เงียบปากไปซะ!" รูปหน้าคมคายเอียงมอง แข่งกับความร้อนระอุในใจแกร่งเฉียบพลัน ปลายรองเท้าหนังราคาแพงเหยียบคันเร่งจนสุดความเร็ว
"นายก็ชื่อพาเรน เจ้าของสนามรถแข่งและเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่" เสียงหวานบอกราบเรียบ จงใจก่อกวนประสาทคนฟัง
"รู้ดี แต่ไม่รู้ตัวว่าผัวตัวเองมางานนี้ด้วย"
"นายไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน! แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้จำเรื่องบนเกาะแล้ว"
"งั้นเหรอ...."
เอี๊ยดดดด!!! เสียงเหยียบเบรกรถกระทันหันจนมันเสียดสีบนพื้นถนน
"นายเล่นบ้าอะไร! เปิดประตูเลยฉันจะกลับบ้าน!" ความกลัวแล่นพล่านในหัวสมอง ลามยันอัตราเต้นจังหวะหัวใจ
เธอไม่เคยใช้ชีวิตโลดโผน อยู่แต่ในกรอบความเรียบร้อย พอมาเจอแบบนี้
