เพลิงวิวาห์

2

2

สามสิบเอ็ดทับหนึ่ง นั่นคือเลขที่บ้านของเธอ

เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่ายายคิดถึงจึงมาหา แต่วันนั้นเธอไปตลาด อยากซื้อของกินเล็ก ๆ น้อย ๆ คุณยายที่ขายล๊อตเตอร์รีก็ยัดเยียดสลากกินแบ่งรัฐบาลให้เธอ บอกว่าให้ช่วยซื้อหน่อย ท่านอยากขายให้หมดซึ่งเป็นใบสุดท้าย

เธอก็ไม่มีเงิน แต่ก็พอจะมีเหรียญกับแบงก์ยี่สิบที่จะเอามาซื้อของอยู่บ้าง เพราะความสงสารล้วน ๆ จึงช่วยซื้อล๊อตเตอร์รีใบสุดท้ายของคุณยายคนนั้น

สุดท้ายล๊อตเตอรีใบนั้นถูกรางวัลที่สอง นั่นทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป เธอจ้างช่างแถวบ้านด้วยเงินหลักหมื่นซ่อมบ้านให้สะดวกปลอดภัยมากขึ้น และทำห้องน้ำใหม่ในตัวบ้าน ซึ่งปกติห้องน้ำอยู่นอกบ้าน ที่เหลือก็เก็บเงินเอาไว้ พอลูกโตขึ้นมาหน่อย เธอก็คิดถึงการมีอาชีพเป็นของตัวเองในขณะที่ต้องเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เธอดำรงชีวิตอยู่ด้วยการใช้เงินให้น้อยที่สุด เวลาว่างจะปลูกผักสวนครัวไปส่งตามร้าน ทั้งมีอาหารกินทั้งมีผักขาย ทำให้เธอไม่ได้ลำบากอะไร

อย่างน้อยที่ดินอันน้อยนิดของคุณยายก็ทำให้เธอมีอยู่มีกิน เธอปลูกผักต่าง ๆ ถึงห้าสิบชนิด เดินไปขอเมล็ดผักฟรี ๆ แบบไม่ต้องซื้อเอากับชาวบ้านในหมู่บ้านนี่แหละ พอมีผักทุกชนิดกิน เธอก็มีอาหารดีมีประโยชน์บริโภคทุกวัน สุขภาพดีไม่ต้องไปหาหมอ ก็ประหยัดค่ายาไปได้มากโข

เงินถูกล๊อตเตอร์รี่รางวัลที่สอง จำนวนสองแสนบาท หักเงินจากการนำไปขึ้นเงิน หักค่าซ่อมบ้านและทำรั้ว พร้อมทั้งห้องน้ำใหม่ ก็ได้บ้านเล็ก ๆ ราคาหลักหมื่น ที่เหลือเธอก็เก็บฝากธนาคารเอาไว้เป็นเงินรองรังยามเจ็บป่วย ลำบากขัดสนหรือตอนลูกเข้าโรงเรียนจะได้นำมาใช้จ่าย

ทุกวันนี้เธอเป็นแม่ค้าขายผักปลอดสารพิษออนไลน์ ทุกวันจะตัดผักใส่ถุงไปขาย พ่อแม่ผู้ปกครองที่นิยมกินพืชผักปลอดสารพิษก็อุดหนุนไปทำอาหารให้คนในครอบครัว ทำให้เธอมีลูกค้าประจำเป็นจำนวนมากที่สั่งผักกันทางไลน์กลุ่มบ้าง ไลน์ส่วนตัวบ้าง

เธอเข้าใจคำว่าเทคโนโลยีดีก็ตอนนี้นี่แหละ ตอนนั้นเธอไม่มีแม้แต่โทรศัพท์จะติดต่ออะไรกับใคร จึงไม่รู้ว่าคนอื่นเขาเป็นเช่นไรกันบ้าง

ชีวิตทั้งหมดของเธอเป็นหนี้บุญคุณการันต์อยู่ เขาคอยอยู่เคียงข้างเธอในช่วงเวลาที่ลำบากมากที่สุด แม้ครอบครัวของเขาจะไม่ค่อยชอบเธอ การันต์ก็แอบให้ความช่วยเหลือเธออยู่เสมอ

ครอบครัวของการันต์ร่ำรวย พ่อแม่เป็นเจ้าของเขียงหมูที่ใหญ่ที่สุดในชุมชนจึงค่อนข้างมีเงิน พอบิดามารดาของเขารู้ว่าการันต์มายุ่งกับเธอ พวกท่านคิดว่าอีกฝ่ายจะมาติดพันเธอ จึงแสดงออกชัดเจนว่ารังเกียจ ทั้งฐานะของเธอที่ไม่ร่ำรวยเท่า ทั้งที่เธอมีลูกติด ซึ่งไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของลูก ซึ่งเธอปิดปากเงียบ เก็บงำมาโดยตลอดไม่บอกว่าใครคือพ่อของเด็กในท้อง

ดังนั้นเธอจึงไม่ใคร่จะยุ่งกับการันต์หรือขอความช่วยเหลือจากเขานัก เพราะเกรงใจเขาและอับอายที่บิดามารดาของเขาเที่ยวเอาเธอไปด่าลับหลังเสีย ๆ หาย ๆ ว่าเธอเอาตัวเข้าแลก เพื่อให้ได้เงินจากการันต์

แม้การันต์จะเคยขอเธอแต่งงาน บอกว่าจะรับผิดชอบชีวิตของเธอกับลูกเอง แต่เธอก็ไม่ตอบตกลงเพราะไม่อยากเป็นลูกสะใภ้ของคนใจยักษ์อย่างสองผัวเมียนั่น ขืนย้ายไปอยู่กับเขา ได้โดนพ่อแม่สามีโขกสับเหมือนหมูเหมือนหมา ดีไม่ดีลูกของเธอจะโดนทุบตีทำร้ายเพราะความรังเกียจจากคนพวกนั้น

การันต์ก็รักพ่อแม่มาก เขาอยากได้เธอเป็นเมียแต่บอกว่าแค่รับไปอยู่ด้วยกันจะเลี้ยงดูให้ดี ไม่มีการจดทะเบียนสมรสหรือแต่งงาน ยกย่องเชิดชู เธอไม่เอาเด็ดขาดที่จะทำตัวเป็นผู้หญิงไร้ค่าเช่นนั้น เพราะในอดีตเธอทำตัวไร้ค่าเผลอปล่อยตัวให้สิบทิศจนตั้งท้อง แล้วก็ถูกทิ้งให้อุ้มท้องอยู่คนเดียว

และเหตุผลอีกอย่างที่สำคัญก็คือเธอไม่ได้รักการันต์ ไม่ว่าเขาจะทำดีแค่ไหน เธอก็ไม่ได้รักเขา ดังนั้นเธอจะไม่ยอมอยู่กับคนที่ไม่ได้รักอย่างแน่นอน

แม้ว่าพ่อแม่ของการันต์จะเอาเธอไปด่า ว่าหลอกเงินการันต์มาซ่อมบ้าน แต่เขาก็รู้ดีว่าเงินจำนวนนั้นเธอถูกล๊อตเตอร์รี เขาเองก็ไม่ยอมแก้ข่าวให้เคลียร์ ๆ กันไป จะเรียกว่ากลัวพ่อแม่ก็ย่อมได้ ผู้ชายแบบนี้เธอคงไม่คิดเอามาเป็นสามี

รักพ่อแม่รักได้ แต่กลัวพ่อแม่ เกรงใจ จนไม่ยอมเป็นตัวของตัวเองเธอคิดว่าไม่ไหว

เวทิตาจอดรถยนต์กลางเก่ากลางใหม่ไว้ที่โรงรถข้างบ้านหลังน้อย เธอขายผักจนกัดฟันซื้อรถมือสองของข้าราชการครูในหมู่บ้านได้หนึ่งคัน เป็นรถบ้านสภาพดี นั่นทำให้เธอมีรถใช้เป็นครั้งแรกในชีวิต และรถก็ไม่เคยเสียอีกด้วยเพราะครูสมใจใช้รถถนอมมาก ไม่เคยไปชนมาก่อน เธอเอามาใช้จึงไม่มีปัญหาอะไร

บ้านหลังน้อยที่ตัดสินใจซ่อมทั้งห้องน้ำห้องท่าก็สะดวกสบาย หลังเล็กทำความสะอาดง่าย ไม่เปลืองแรงหรือเปลืองเวลา แถมลูกชายตัวน้อยยังขยันช่วยเธอขายของ ช่วยเธอปลูกผัก ช่วยเธอทำงานบ้าน

เธอเริ่มสอนให้ต้นกล้าทำงานบ้านแต่เด็ก เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน ซักผ้า หรือแม้กระทั่งหุงข้าว ลูกชายของเธอทำเองได้หมด

ต้นกล้าฉลาดกว่าเด็กวัยเดียวกัน ดังนั้นเวลาเธอทำขนมลูกชายของเธอก็สามารถนำขนมไปขายเพื่อน ๆ และได้เงินกลับมาโดยไม่แอบเอาไปใช้จ่ายนอกเหนือจากค่าขนมที่เธอให้

แม้จะผิดหวังเสียใจกับพ่อของลูกจับจิตจับใจ แต่อย่างน้อยเขาก็ทิ้งสิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุดในชีวิตเอาไว้ให้เธอ นั่นก็คือลูก ต้นกล้าเป็นเด็กดี ทำให้เธอมีความสุขเสมอในทุก ๆ วัน

มีคนเคยบอกว่ามีลูกดีเป็นลาภอันประเสริฐ เธอก็เพิ่งเข้าใจประโยคนี้ตอนที่ตัวเองมีลูกเป็นของตัวเอง

คนบางคนมีลูกไม่ดี คอยแต่จะผลาญเงินพ่อแม่ ต้องเลี้ยงกันไปจนโต เรียกว่าเกิดมามีกรรมกับลูก ต้องชดใช้ไปตลอดชีวิต

คุณยายเลี้ยงเธอมาก็สอนให้เธอเป็นคนดี รู้จักทำงานตั้งแต่เด็ก รู้จักทำมาหากิน รู้จักเก็บเงิน ดังนั้นเธอก็จะสอนลูกเช่นนั้นเหมือนกัน

ทางด้านสิบทิศเขาอยากรู้ความจริง จึงไปตามสืบเรื่องราวของเวทิตาผ่านทางเพื่อนที่ชื่อการันต์ การันต์เป็นเพื่อนสนิทสมัยที่เขายังเรียนมหาวิทยาลัยที่นี่ พ่อแม่ของการันต์เป็นเจ้าของเขียงหมูที่ใหญ่ที่สุดในชุมชนในขณะที่เขานั้นบิดามารดาเป็นข้าราชการ เป็นอาจารย์สอนในระดับมหาวิทยาลัย พอพวกท่านเสียชีวิตเขาก็เรียนจบพอดี และต้องย้ายไปอยู่ดูแลผู้เป็นยาย

กลับมาคราวนี้เพราะไม่มีอะไรให้ต้องห่วงอีก หลังจากยายเสียชีวิตเขาก็สามารถกลับมาอยู่บ้านเกิดเมืองนอน มาทำงานที่รักได้อย่างอิสระ

เขารักศิลปะ ชอบวาดภาพ แต่ยายมีธุรกิจเกี่ยวกับบ้านเช่า อสังหาริมทรัพย์ ตลาด และอีกหลายอย่าง เขาจึงกลับไปช่วยท่านดูแล แต่พอท่านไม่อยู่ เขาก็สามารถทำตามฝันได้อย่างเต็มที่

ยายไม่เคยห้ามปรามไม่ให้เขาทำอะไร แต่ตอนนั้นยายป่วยหนัก เขาจึงต้องดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่มีเวลาที่จะไปทำในสิ่งที่ตนเองรัก

จริง ๆ จ้างคนอื่นเอาก็ได้ แต่การทำอะไรเองมันก็มีคุณค่าทางจิตใจ การจ้างพยาบาลพิเศษอาจจะทำได้ แต่การดูแลเอาใจใส่ญาติผู้ใหญ่ที่เรารักมันเป็นการกระชับสายสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้น จากที่คุณหมอบอกว่าคุณยายของเขาจะอยู่กับเขาอีกไม่นาน สรุปว่าท่านอยู่กับเขาอีกนานหลายปีเลยทีเดียว

“เฮ้ย! ไอ้สิบทิศลมอะไรหอบแกมาถึงบ้านฉันล่ะนี่” การันต์เอ่ยถาม ทั้งตกใจทั้งดีใจในเวลาเดียวกัน ตกใจเพราะไม่คิดว่าจู่ ๆ เพื่อนจะมาหาเขาแบบนี้ ดีใจที่ไม่ได้เจอกันหลายปี รวมถึงแปลกใจที่เพื่อนกลับมาบ้านเกิดแต่ไม่แจ้งข่าวมาให้เขาทราบล่วงหน้า

“ลมคิดถึงไง ฉันจะกลับมาอยู่ที่นี่ คุณยายท่านไปสบายแล้ว ฉันก็หมดห่วง ก็เลยไม่มีอะไรให้ต้องคอยพะวงอีก” เขาอยู่กรุงเทพฯ เพราะห่วงยายเท่านั้น เขาได้ทำหน้าที่หลานเป็นครั้งสุดท้ายได้ดีที่สุดแล้ว เขาจึงไม่มีอะไรให้ต้องเป็นกังวลอีก