‘คุ้นหน้ามากเลย ไอ้เอื้อมพัฒน์อะไรนั่น เคยเจอมันที่ไหนวะ นึกยังไงก็นึกไม่ออกสักที!!!’
รัชตะกระดกค็อกเทลรวดเดียว แม้นึกกล่าวโทษตนเองซ้ำไปซ้ำมาคงไม่เกิดผลอันใด ใจหนึ่งรู้สึกหึงหวง อีกใจรู้สึกเสียดาย แต่อีกใจก็รู้สึกหมั่นไส้ชายที่ครอบครองเพื่อนสาว เขาหยุดความคิดทั้งหมดไว้แค่นั้นตั้งสติมีสมาธิกับงานก่อนดีกว่า
“ไงเจมส์!! ใกล้เปิดเทอมแล้ว จะมีเวลามามั้ย”
“ไม่น่ามีอะไรนะครับ เพราะเหลือแค่วิทยานิพนธ์เล่มจบ”
“เหม่อ ๆ นะวันนี้ ดูไม่ค่อยมีชีวิตชีวาเลย”
“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยแหละครับ”
“จริงสิ ช่วงนี้พี่ไม่เจอ เสือร้ายหน้าหล่อ มาพักใหญ่แล้ว ปกติขาประจำ จำได้มั้ย เขาว่ากันว่าพี่แก หิ้วสาว ๆ สวย ๆ ติดมือกลับไปทุกคืนเลย บางครั้งพี่ยามก็เห็นมันยืนกอดผู้หญิงในมุมมืดๆ บางครั้ง ไม่ได้แค่กอดนะ! ฮ่า ๆ คนมันหล่อช่วยไม่ได้”
“เอิ่ม! ใช่...คนที่ชอบยืนเก๊กหล่อเป็นเสาแล้วมีสาว ๆ มาเต้นนัวเนีย เต้นยั่วๆ หรือเป
