คำว่าทบต้นทบดอกของเสี่ย มันไม่ใช่แค่คำขู่ให้เธอกลัว หรือแค่หยอกล้อแค่ขำๆ
เพราะเสี่ยหมายความว่าแบบนั้นจริงๆ
ดวงตากลมขยับยุกยิกไปมาเล็กน้อย ก่อนที่เปลือกตาสีน้ำนมจะค่อยๆ เปิดขึ้น สิ่งแรกที่ดอกแก้วเห็นคือแสงอ่อนๆ ที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านสีทึบเข้ามา หญิงสาวปิดตาลงเพื่อปรับสายตา ก่อนจะเปิดขึ้นอีกครั้ง
“โอ้ย...” ปวดไปหมด
เพียงแค่ขยับร่างกายเสียงหวานก็หลุดร้องออกมาแผ่วเบา ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนไปปีนเขามาหลายลูก ร่างกายปวดร้าวทั้งตัว หนักสุดก็คงจะเป็นช่วงเอวลงไป
สาม สี่ หรือห้าครั้งกันนะที่เสี่ยเรียกมันว่าเป็นการทบต้นทบดอก แต่สำหรับเธอ มันมากกว่าเสี่ยหลายเท่าตัว
ดอกแก้วฝืนใจพยุงกายขึ้น สิ่งแรกที่เธอทำคือหันไปมองที่นอนข้างๆ และก็เหมือนเคย... มันว่างเปล่า พื้นที่ตรงนั้นเย็นชืด บ่งบอกว่าเสี่ยคงออกไปนานแล้ว
เหมือนวันนั้นไม่มีผิด
ทำใจให้ชินเถอะดอกแก้ว เธอเป็นแค่เด็กที่เขาเลี้ยงไว้เพื่อระบายความใคร่
