ประมาณหนึ่งอาทิตย์ ร่างกายดอกแก้วก็กลับมาเป็นปกติเหมือนไม่เคยผ่านอะไรๆ มา เธอสามารถใช้ชีวิตได้เหมือนเดิมโดยไม่ติดขัด เดินเหินได้สะดวก ไม่มีร่องรอยอะไรหลงเหลือไว้แม้แต่รอยเดียว และเธอก็ไม่นึกถึงคนที่หายไปตั้งแต่วันนั้นอีก
ดอกแก้วใช้เวลาในแต่ละวันหมดไปกับการอ่านหนังสือและรับงานกับคนที่เคยรู้จัก แม้จะโดนกดราคาจนเหมือนว่าเธอกำลังถูกใช้งานฟรีๆ แต่งานก็ทำให้เธอไม่เหงาบ้างเวลาต้องอยู่คนเดียว และที่สำคัญ เธอจะได้พัฒนาความรู้ของตัวเองด้วย ถ้าเธอมีความรู้แต่ไม่เคยทบทวนมันอีกไม่นานก็คงคืนอาจารย์หมด
“พี่หนู ดอกแก้วส่งงานให้ทางอีเมล์แล้วนะคะ” ดอกแก้วเอ่ยแจ้งกับปลายสายหลังจากที่อีกฝ่ายยอมรับโทรศัพท์กันเสียที เธอพยายามติดต่อไปตั้งแต่เช้าเพราะรีบส่งงานให้ทันทีหลังจากอีกฝ่ายเร่งมา แต่พอเธอส่งงานไป พี่หนูก็หายเงียบ ไม่ว่าเธอจะทักไปทางไหนก็ไม่ตอบ มือถือก็ไม่ยอมรับ กว่าจะรับสายเธอได้ก็เย็นค่ำ “แล้วก็เรื่องเ
