ห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่เงียบสนิท มีเพียงแค่เสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังเบาๆ เท่านั้น บรรยากาศเต็มไปด้วยความกดดัน หลายคนเอาแต่จ้องมองเอกสารบนโต๊ะ แต่ก็มีหลายคนที่ลอบสบตากันด้วยความหวั่นใจ จนกระทั่งคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะหยักหน้าเบาๆ
ชายหญิงในชุดสูทสุภาพลุกขึ้นยืนอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะทยอยเดินออกไปจนภายในห้องเหลือเพียงแค่ร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่เพียงลำพัง
หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน คลายออก และขมวดเข้าหากันอยู่แบบนั้นนานหลายนาที สุดท้ายพิธานก็ยกมือขึ้นนวดระหว่างคิ้วเบาๆ พลางคิดถึงการประชุมที่เพิ่งผ่านมาด้วยความ... โกรธ
.
“มิสเตอร์หวังยังไม่ยอมต่อสัญญาครับ”
“ทำไม”
“ทางนั้นแจ้งแค่ว่าอยากให้ทางเราและเขาดองกันก่อน จะได้ทำธุรกิจได้ง่ายขึ้น”
.
มิสเตอร์หวังกำลังบีบคั้นเขา เอาสัญญาที่เขาต้องการให้อีกฝ่ายต่อมาบังคับให้เขาแต่งงานกับซูฮวา
เบื้องหลังธุรกิจมันก็เป็นแบบนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนพิธานคงตกลงในทัน
