ตอนที่ 2-1 อีกคนข้างหลัง
1328 Words
ตอนที่ 2 อีกคนข้างหลัง
“โลกมันกลมดีนะ อัญญาดา!”
แววตาแข็งกระด้างดุดันนิ่งมองหญิงสาวแสนสวยที่อยู่ในรูปถ่ายนิ่งงัน ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆขย่ำมันเข้าหากันจนยับยู่ยี่ เมื่อภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนเช้าของวันนี้ก่อนที่เขาจะออกมาทำงานถูกตัดฉายซ้ำเข้ามาในหัวอีกครั้ง
บ้านเลิศไพศาลกูล
“กลิ่นหอมเรียกน้ำย่อยมาแต่ไกลเลยนะครับป้านวล”
“ถ้าอย่างนั้นคุณกล้าก็ต้องทานเยอะๆนะคะ” ป้านวลแม่บ้านคนเก่าคนแก่ของบ้านเอ่ยขึ้นยิ้มๆเมื่อเห็นคุณหนูคนเล็กของบ้านที่นางเลี้ยงมาตั้งแต่อ้อนแต่ออดเดินเข้ามาในห้องอาหารอย่างอารมณ์ดี
“พี่ข้าวล่ะครับ ยังไม่ลงมาอีกเหรอ ไหนว่าวันนี้จะไปลองชุดแต่งงานนี่ครับ”
“นั่นน่ะสิคะ นี่ป้าก็ยังไม่เห็นเหมือนกัน เดี๋ยวป้าให้เด็กขึ้นไปตามดีกว่าเดี๋ยวจะสายเอา”
“ครับ” กฤตยชญ์ตอบรับยิ้มๆพลางลงมือทานข้าวต้มที่อยู่ในถ้วยทรงสวยอย่างเอร็ดอร่อยพร้อมทั้งอ่านหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจรายวันไปด้วย ในขณะที่ป้านวลก็เดินออกจากห้องอาหารไปเรียกใช้เด็กในบ้านขึ้นไปตามเจ้านายอีกคน
เพียงไม่นานสาวใช้วัยกลางคนก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้องอาหารเพื่อรายงานถึงสิ่งที่ตนได้รับคำสั่งไปในทีแรก
จนชายหนุ่มที่นั่งทานข้าวอยู่อดที่จะถามออกไปไม่ได้
“มีอะไร แล้วพี่ข้าวล่ะ?”
“เอ่อ...ส้มคิดว่าเกิดเรื่องแล้วค่ะคุณต้นกล้า”
“เกิดอะไรขึ้น! พี่ข้าวเป็นอะไร!” กฤตยชญ์วางช้อนข้าวต้มในมือลงก่อนที่คิ้วเข้มจะขมวดเข้าหากันเป็นปมด้วยความกังวลใจ
“ก็ตอนที่ป้านวลบอกให้ส้มขึ้นไปตามคุณต้นข้าวน่ะค่ะ พอไปถึงหน้าห้องของคุณหนูส้มก็ได้ยินเสียงแก้วตกแตกดังมาจากข้างใน แต่พอเคาะเรียกคุณต้นข้าวเธอก็ไม่ยอมตอบ ส้มร้อนใจก็เลยรีบลงมาบอกนี่แหละค่ะ”
“ไปเอากุญแจสำรองมาให้ฉัน!” สิ้นเสียงสั่งชายหนุ่มก็รีบวิ่งขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านทันที จุดมุ่งหมายปลายทางก็คือห้องนอนของพี่สาวเพียงคนเดียวของเขา โดยมีป้านวลวิ่งตามขึ้นมาอย่างร้อนใจเช่นกัน
“พี่ครับ พี่ข้าว ได้ยินผมไหม พี่เปิดประตูให้ผมหน่อยสิครับ พี่ข้าว!!”
เสียงกำปั้นหนักๆที่กำลังทุบบานประตูบวกกับเสียงตะโกนเรียกอย่างกังวลใจของกฤตยชญ์ยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง พร้อมทั้งพยายามกระแทกประตูเพื่อพังเข้าไป แต่ก็ยังคงไร้เสียงตอบรับจากคนที่อยู่ข้างในนั้นจนทำให้สองชีวิตข้างนอกต่างก็พากันใจหวิวไปตามๆกัน โดยเฉพาะป้านวลที่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ออกมาเสียให้ได้
“คุณหนูขา เปิดประตูให้ป้าเถอะนะคะ คุณหนูมีอะไรคุณหนูบอกป้าได้นะคะ แต่คุณหนูอย่าทำแบบนี้เลยป้าใจจะขาดแล้วนะคะ”
“กุญแจสำรองค่ะคุณต้นกล้า”
ราวกับเสียงสวรรค์เมื่อส้มสาวใช้พูดขึ้นด้วยความเหนื่อยหอบพร้อมทั้งยื่นกุญแจสำรองให้แก่เจ้านายหนุ่ม ซึ่งกฤตยชญ์เองก็รีบรับมาและไขเปิดประตูเข้าไปแทบจะในทันที
“พี่ข้าว!”
“คุณหนูขา”
ทั้งกฤตยชญ์และป้านวลต่างก็รีบพรวดพราดเข้ามาพร้อมทั้งร้องเรียกชื่อหญิงสาวคนสำคัญของบ้าน ผู้หญิงที่เป็นดั่งดวงใจและที่รักของทุกคน แต่ก็พบเพียงแค่ความว่างเปล่าและเศษแจกันดอกไม้ที่ตกแตกเกลื่อนพื้น ดอกกุหลาบสีแดงสดที่เริ่มเหี่ยวเฉากระจัดกระจายอยู่ทั่วบริเวณ ชายหนุ่มใจกระตุกรางสังหรณ์บางอย่างสั่งให้เขาวิ่งตรงไปยังห้องน้ำหรูที่อยู่ไม่ไกล ก่อนที่ขาแกร่งจะชะงักงันเมื่อภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เขาแทบล้มทั้งยืน
“กรี๊ดดด คุณหนูของป้า โธ่! ฮือออ”
“ป้านวล!!” ส้มสาวใช้ร้องขึ้นอย่างตกใจพร้อมทั้งรีบเข้ามาประคองร่างท้วมของป้านวลที่เป็นลมคอพับไปแล้วในเวลานี้
ภาพตรงหน้าคือหญิงสาวรูปร่างอรชรในชุดเดรสรัดรูปพอดีตัว กำลังนอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำหรูที่นองไปด้วยเลือดสีแดงข้น ข้อมือสวยถูกกรีดเป็นรอยลึกด้วยคัตเตอร์ที่ตกอยู่ใกล้กัน ใบหน้าสวยหยาดเยิ้มราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยายบัดนี้กลับหมองเศร้าและเต็มไปด้วยคราบน้ำตา
กฤตยชญ์รีบเข้าไปอุ้มพี่สาวขึ้นจากอ่างน้ำโดยไม่นึกสนใจสูทหรูราคาแพงที่กำลังสวมใส่อยู่ ก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปยังรถยนต์ที่มีธันวายืนรออยู่ก่อนแล้วและกำลังมองมาอย่างตกใจ
“เกิดอะไรขึ้นครับ!”
“ยังไม่ต้องถามอะไร รีบไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด!”
“ครับนาย!”
ธันวาก้มหน้ารับพลางรีบเปิดประตูรถให้เจ้านายทั้งสองของเขา และออกรถไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องรอให้เจ้านายสั่งว่าควรไปที่โรงพยาบาลไหน อย่างไรดี
“ใจเย็นๆนะครับนาย คุณต้นข้าวถึงมือหมอแล้วเธอต้องปลอดภัยครับ”
ธันวาพูดปลอบใจเจ้านายที่นั่งน่าเครียดอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน แต่กฤตยชญ์หาได้สนใจไม่ชายหนุ่มก้มมองก้อนกระดาษที่เขาถือติดมือมาด้วยเมื่อเห็นมันตกอยู่ใกล้ๆกับอ่างอาบน้ำของพี่สาวขณะที่เข้าไปอุ้มเธอออกมา ไม่ต้องบอกว่าเขากำมันไว้แน่นขนาดไหน เพราะรูปถ่ายใบนั้นกลายเป็นก้อนกลมๆจนแกะแทบไม่ออก แต่มือหนาก็ค่อยๆคลี่มันออกมาอย่างช้าๆ
รูปถ่ายยับๆถูกคลี่ออกมาจนสามารถมองเห็นได้ว่ารูปใบนี้เป็นรูปเกี่ยวกับอะไรและใครที่อยู่ในรูปนั้น ภาพของชายหญิงคู่หนึ่งปรากฏสู่สายตาคมเข้มของกฤตยชญ์ ในภาพผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนลูบผมสลวยของหญิงสาวรูปร่างดีมากคนหนึ่งอย่างรักใคร่เอ็นดู สายตาที่ใช้มองเธอดูอ่อนโยนและทนุถนอม นั่นแปลว่าเขาต้องรักผู้หญิงคนนี้มาก มากจนยอมทำเรื่องต่ำช้าแบบนี้ได้ ทั้งที่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน ใช่!
ผู้ชายคนนั้นก็คือว่าที่พี่เขยในอนาคตของเขาเอง
หม่อมหลวงอัฐพล รัตนกรชัย
แล้วผู้หญิงหยาบช้าคนนี้ล่ะเป็นใคร?
เพราะในรูปเขาเห็นแต่ข้างหลังของเธอเท่านั้น แต่จะเป็นใครก็ช่าง ที่แน่ๆ คือเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีแน่นอน!
เพราะคงไม่มีผู้หญิงดีดีที่ไหนจะยุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้วหรอก ในเมื่อหม่อมหลองอัฐพล กับพี่สาวของเขาก็ประกาศแต่งงานกันออกใหญ่โต ทุกคนในวงสังคมต่างก็รับรู้ด้วยกันทั้งนั้น ไม่มีทางที่ผู้หญิงคนนี้จะไม่รู้เด็ดขาด!
“ธันวา”
“ครับนาย”
“เรื่องผู้หญิงของคุณชายอัฐพลที่ฉันให้ไปสืบมาเมื่ออาทิตย์ก่อนได้เรื่องว่ายังไงบ้าง”
“คาดว่าภายในวันนี้น่าจะได้รู้ครับนาย คนของเราพึ่งรายงานมาเมื่อวานตอนนี้กำลังรวบรวมข้อมูลอยู่ครับ”
“ดี!! ให้ได้เร็วที่สุดยิ่งดี!!!” สิ้นเสียงเข้มของกฤตยชญ์มือหนาขย่ำรูปใบเก่าในมือแน่นจนเส้นเลือดปูด ชายหนุ่มขบกรามแน่น สายตาคมวาวโรจน์อย่างน่ากลัวจนแม้แต่ธันวาที่ยืนมองอยู่ยังต้องเบี่ยงหน้าหนีอย่างทำอะไรไม่ถูก
‘หนึ่งหยดน้ำตาของพี่ ผมจะทำให้เธอต้องเสียมันเป็นสิบเท่า!! หนึ่งความเจ็บปวดที่พี่เผชิญ ผมจะทำให้เธอได้รับมากกว่าเป็นร้อยเท่าพันทวี!!’
- Writer
