ตอนที่ 5 ผูกใจเจ็บ
1273 Words
ตอนที่ 5 ผูกใจเจ็บ
งานแต่งงานระหว่างอริสาและภูบดินทร์ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ภายในบริเวณบ้านอภิรักษ์โยธินกุล ทั้งนักข่าวและแขกผู้ใหญ่รวมถึงคุณหญิงคุณนายทั้งหลายต่างได้รับเชิญให้มาร่วมงานกันอย่างคับคั่ง เมื่อแม่งานใหญ่ในครั้งนี้เป็นถึงคุณหญิงกาญจนา อภิรักษ์โยธินกุล คุณแม่ของเจ้าบ่าวนั่นเอง
อัญญาดาในชุดราตรีสีขาวสะอาดปักลูกไม้ลายสวยช่วยเพิ่มความหรูหราให้ดูโดดเด่นขึ้นไปอีก ในขณะที่ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มบางเบาด้วยสีโทนอ่อนดูน่าหลงใหลแปลกตาไปจากใบหน้าเซ็กซี่อย่างที่เคยเห็นกันอยู่บ่อยครั้ง ในเวลานี้หญิงสาวกำลังเดินดูบรรยากาศรอบๆงานที่ถูกเนรมิตขึ้นมาราวกับดินแดนจากสรวงสวรรค์ รูปถ่ายบ่าวสาวมากมายที่ถูกนำมาจัดแสดงราวกับนิทรรศการภาพถ่ายขนาดย่อมโดยฝีมือของคุณหญิงกาญจนานั้นทำให้อัญญาดาหลุดขำออกมาอย่างไม่อาจห้าม ส่ายหน้าเบาๆให้กับเบื้องหลังภาพถ่ายสวยงามเหล่านี้เพราะถ้าคุณหญิงไม่มัดมือชกลูกชายตัวเองก็คงไม่มีรูปถ่ายคู่สวีทหวานแบบนี้ออกมาให้ได้เห็นเป็นแน่แท้
หลายคนคงสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้ไม่มีหน้าที่อะไรเลยในขณะที่คนอื่นๆวิ่งวุ่นเตรียมงานหรือรับรองแขกกันจนหัวปั่น แน่นอนว่าเพื่อนสาวคนสวยอย่างอัญญาดาคนนี้ไม่ได้มาเป็นแขกร่วมงานแน่ๆ แต่หน้าที่ของเธอในวันนี้ก็คือ อย่างที่อริสราเคยขอ ใช่! เธอเป็นเพื่อนเจ้าสาว!!
แม้ว่ามันจะเป็นอะไรที่ดูไม่เข้ากับเธอเอาซะเลยกับการที่ต้องมาปั้นหน้ายิ้มหวานให้คนนั้นทีคนนี้ทีทั้งที่ไม่ได้รู้จักมักจี้อะไรกันมาก่อน แต่ก็จะให้ทำอย่างไรได้ในเมื่อวันนี้เป็นวันสำคัญของเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอเมื่อเพื่อนขอร้อง จะให้เธอปฏิเสธได้อย่างไร
“อ้าว!! น้องอัญ โอ้โห วันนี้สวยจนพี่จำไม่ได้เลยนะครับ”
อัญญาดาหันไปตามต้นเสียงก่อนจะพบกับกลุ่มชายหนุ่มหน้าตาดีสองสามคนและหนึ่งในชายหนุ่มที่ทักเธอก็คือ เอกภพ คุณหมอหนุ่มไฟแรงเพื่อนสนิทของเจ้าบ่าวและรับหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวในวันนี้ หญิงสาวยิ้มรับพลางเดินเข้าไปใกล้เพราะเธอเองก็พอจะรู้จักกับพวกเขาอยู่บ้าง
“อัญรู้สึกว่า อัญจะสวยทุกวันอยู่แล้วนะคะพี่เอก”
“เรื่องนั้นก็ไม่เถียง แต่วันนี้สวยเป็นพิเศษไงครับ” ชายหนุ่มหลุดยิ้มกับคำตอบของหญิงสาวแสนสวยตรงหน้า อัญญาดาถือได้ว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งแม้จะไม่เรียบร้อยราวกับผ้าผับไว้แต่เธอก็ไม่ได้ดูเจนจัดกร้านโลกอะไรอย่างนั้น กลับดูหวานซ่อนเปรี้ยวน่าค้นหาซะมากกว่า
“พี่เอกก็ดูดีมากๆเหมือนกันนะคะวันนี้ เอ้! มีคุณหมอหล่อขนาดนี้คนไข้สาวๆไม่ติดตรึมเลยเหรอคะ?”
“อัญก็เว่อไป ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”
“อะแฮ่มๆ อยู่กันตั้งหลายคน แต่นี่คุยกันอยู่สองคนมันน่าน้อยใจว่าไหมว่ะไอ้ที” กวิน หนุ่มคาสโนว่าพูดขึ้นเสียงเล็กเสียงน้อยทำท่าทีน้อยใจพร้อมทั้งหันไปหาเพื่อนรักอีกคนอย่างกวิน หวังคว้าเพื่อนมากอดแต่กวินเหวี่ยงตัวหลบซะก่อนทำเอาหนุ่มคาสโนว่าถึงกับหน้างอ “ดูสิ แม้แต่เพื่อนก็ไม่รัก”
“เคยโดนเต๊ะไหม?” คำตอบจากนที หนุ่มหล่อจากทางเหนือทำเอากวินถอยห่างแต่ก็ยังทำท่ายียวนเพื่อนไม่เลิก
จนสุภาพสตรีเพียงคนเดียวในวงสนทนาต้องเป็นฝ่ายพูดขัดขึ้น
“เอาละค่ะ พวกพี่ๆหล่อแล้วก็ดูดีกันทุกคนเลยค่ะวันนี้ นี่อัญชมจริงๆนะคะ”
“แหม! นึกว่าจะไม่ชมกันซะแล้ว” กวินพูดขึ้นแสร้งทำหน้างอ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์เพียงชั่วพริบตา “แต่ก็อย่างที่เห็นๆกันอยู่ พี่ว่าพี่ก็หล่อทุกวันอยู่แล้วนะครับน้องอัญคนสวย”
อัญญาดาหลุดขำกับท่าทีของชายหนุ่ม ที่หยอกล้อแกล้งกันทำให้เห็นถึงมิตรภาพที่เหนี่ยวแน่น หลังจากที่ฟังจากอริสราพูดถึงภูบดินทร์และเพื่อนๆของเขาให้ฟังอยู่บ่อยๆวันนี้เธอก็ได้สัมผัสกับพวกเขาแล้วในบางส่วนซึ่งแน่นอนว่านี่เป็นเพียงส่วนน้อยที่พวกเขาแสดงออกมาให้เห็นเพียงเท่านั้น เขาว่าคนเราเหมือนเหรียญสองด้านมีทั้งด้านดีและไม่ดี แต่สำหรับเธอไม่ใช่อย่างนั้น เธอไม่คิดว่าคนเราจะมีแค่สองด้านแต่อาจมีหลายๆด้านจนยากที่จะคาดเดา เพียงแต่ว่าสองด้านที่ว่าเป็นเพียงด้านที่เขาเลือกที่จะแสดงให้เราได้เห็นก็เท่านั้นเอง
“แล้วนี่ไอ้เจ้าบ่าวมันหายหัวไปไหนของมันนะ แขกก็เริ่มมากันเยอะแล้วด้วย” เอกภพ เพื่อนเจ้าบ่าวเริ่มทำหน้าที่ของตัวเองโดยอย่างแรกคือ สอดส่องหาเจ้าบ่าวของงานที่ตอนนี้หายหน้าหายตาไปไหนก็ไม่รู้แทนที่จะมายืนรับแขกอยู่ที่ซุ้มทางเข้าเพื่อรอเจ้าสาว
“พูดถึงเจ้าบ่าว แล้วเจ้าสาวล่ะครับน้องอัญ ยังแต่งตัวไม่เสร็จอีกเหรอ?” นทีหันไปถามอัญญาดาหลังจากที่เห็นเอกภพพูดถึงเจ้าบ่าว แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ก็เจ้าบ่าวน่ะเขาเห็นจนเบื่อแล้วน่ะสิ
“อัญก็ว่าจะไปตามอยู่เหมือนกันค่ะ นี่แขกก็เริ่มทยอยมากันเยอะแล้วด้วย”
“งั้นก็รีบไปเถอะครับ”
“ค่ะ งั้นอัญขอตัวก่อนนะคะ”
หลังจากปลีกตัวออกมาจากสามหนุ่มหล่อได้ อัญญาดาก็ตรงไปที่ห้องแต่งตัวของเจ้าสาวทันที ชุดราตรียาวรุ่มร่ามแต่ไม่ได้ทำให้ดูเกะกะแม้แต่น้อย กลับเพิ่มความสวยสง่าให้กับผู้สวมใส่ได้เป็นอย่างดี หญิงสาวก้าวเดินอย่างมั่นใจแม้จะอยู่บนรองเท้าส้นสูงห้านิ้วแต่สาวมั่นอย่างอัญญาดาหรือจะหวั่น
‘สูงไม่กลัว กลัวไม่สวย’
คติประจำใจตอนที่หัดใส่ร้องเท้าส้นสูงพวกนี้ใหม่ๆ คิดแล้วก็นึกขำตัวเองซะเหลือเกิน
งานแต่งดำเนินไปอย่างราบเรียบ ด้วยบรรยากาศที่ดูแสนจะอบอุ่นเป็นกันเองกับคู่บ่าวสาวที่ดูสวยหล่อราวกับเทพบุตรเทพธิดา อริสราสวยมากในชุดเจ้าสาวที่ถูกออกแบบมาอย่างดีจากห้องเสื้อที่โด่งดังและฝีมือดีที่สุด ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มเพียงน้อยนิดแต่กลับทำให้เธอดูสวยสง่ากลายเป็นเจ้าสาวที่สวยมากคนหนึ่ง ใบหน้าหวานเปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา แต่ใครเล่าจะล่วงรู้ว่าภายใต้รอยยิ้มพิมพ์ใจนั่น เจ้าสาวคนสวยต้องแบกรับความเจ็บปวดอะไรเอาไว้บ้าง อัญญาดามองเพื่อนรักด้วยความรู้สึกหลากหลาย ความรักนี่ช่างน่ากลัวซะเหลือเกิน ถ้ามีรักดีก็ดีไปแต่ถ้ารักไม่เป็นดั่งใจนั่นแหละเจ็บปวดที่สุด แม้ว่าเรื่องนี้เธอไม่อาจจะออกความเห็นใดใดได้เพราะแค่ลำพังตัวเธอเองก็แทบเอาตัวไม่รอด ก็ได้เพียงแต่หวังว่าเพื่อนรักเพียงคนเดียวอย่างอริสราจะสามารถข้ามผ่านเรื่องราวเหล่านี้ไปได้
- Writer
