ยามค่ำคืนในเมืองเชียงใหม่เต็มไปด้วยแสงสีแม้จะน้อยกว่าเมืองกรุงแต่สวยงามกว่าเมื่อเงยหน้ามองฟ้าและเห็นดวงดาวประดับพร่างพราวสวยงาม บนถนนหนทางมีรถวิ่งผ่านไปมาไม่มากนักและผู้คนที่สัญจรไปมาเริ่มบางตา คงไม่แปลกอะไรกลางคืนเช่นนี้จะมีใครมาเดินเตร็ดเตร่อยู่อีก...
อัญญาดาถอนหายใจออกมาอย่างคนคับข้องใจ หญิงสาวเดินเอื่อยๆไปเรื่อยๆตามสวนหย่อมข้างโรงแรมที่มีโคมไฟประดับเป็นแนวตลอดทางทำให้ไม่มืดจนเกินไป เธอครุ่นคิดกับตัวเองอยู่หลายครั้งกับเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวเธอ ทั้งความสัมพันธ์ซ่อนเงื่อนกับกฤตยชญ์และอัฐพล อีกทั้งภาระพันผูกเรื่องหนี้สินที่รับปากว่าจะช่วยเหลือแม่และน้องๆ ความว้าวุ่นใจทำให้ต้องระบายด้วยการย้ำเท้าไปกับพื้นหญ้าโดยไม่สนใจว่ารองเท้าคู่สวยราคาแพงนี้จะพังหรือไม่
“รองเท้าทำผิดอะไรกันถึงได้ใจร้ายกับมันอย่างนั้น?”
เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลังทำให้หญิงสาวหันไปมอง แต่กลับไม่พบสิ่งใด ร่างบางเริ
