ตราบาปมารทมิฬ

ตอนที่ 3 ร้าย & เลว

ตอนที่ 3 ร้าย&เลว

“ว่าไงครับคนสวย พี่มาช้าไปรึเปล่า”

เสียงทุ่มเอ่ยถามขึ้นจากหนุ่มหล่อคมเข้มแววตาหวาน ทายาทเพียงคนเดียวของหม่อมราชวงศ์ดนัย และคุณหญิงเพชรรำไพ รัตนกรชัย เจ้าของห้างสรรพสินค้ารัตนะมากกว่ายี่สิบสาขา รวมทั้งโรงแรมระดับห้าดาวในเครือรัตนกรอีกสิบกว่าสาขาทั่วประเทศ จึงไม่แปลกที่หนุ่มหล่ออย่าง

หม่อมหลวงอัฐพล รัตนกรชัย

จะเป็นที่หมายปองของทั้งสาวเล็กสาวใหญ่หลายๆคน ถึงแม้ว่าเขาจะมีคู่หมั่นคู่หมายอยู่แล้วก็ตาม

“ไม่เลยค่ะ ตรงเวลาเป๊ะ” อัญญาดาตอบรับด้วยรอยยิ้มสวยก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาชายหนุ่มที่ยืนรออยู่ข้างๆรถยนตร์คันหรูที่ดูยังไงก็รู้ว่าพึ่งถอยออกมาหมาดๆ “แอบไปซื้อรถใหม่ตอนไหนคะ ไม่เห็นบอกอัญเลย”

“หือ...รถคันนี้เหรอครับ? ใช่รถพี่ที่ไหนกัน”

อัฐพลแสร้งทำหน้างงงวย คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงมองไปยังรถหรูที่ตนยืนพิงอยู่ก่อนจะปฏิเสธกับหญิงสาวว่าไม่ใช่รถของเขาอย่างที่เธอคิด ทำเอาอัญญาดาถึงกับร้องปรามหน้าหงิกเมื่อชายหนุ่มถือวิสาสะกับรถของผู้อื่น

“อ้าว!แล้วนี่พี่อัฐไปยืนพิงรถคนอื่นเขาทำไมล่ะคะเนี่ย”

“รถคนอื่นที่ไหนกัน.."

อัฐพลกล่าวก่อนจะเดินเข้ามาจับมือของหญิงสาวเอาไว้แล้วยัดบางอย่างลงไปในมือสวย

...กุญแจรถ...

“นี่เป็นรถของอัญต่างหาก”

“พี่อัฐ!” อัญญาดาอุทานชื่อชายหนุ่มออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าสิ่งที่อยู่ในมือของตนนั้นคืออะไร ถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเซอร์ไพรส์เธอด้วยข้าวของราคาแพงแบบนี้ แต่นี่มันเกินกว่าที่เธอจะรับไว้เพราะที่เขาเคยให้มามันก็มากเกินพอแล้ว “อัญรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ พี่อัฐเอาคืนไปเถอะ!”

“พี่ให้ก็คือให้ ไม่รับคืนด้วย” ชายหนุ่มผลักมือน้อยที่พยายามยัดกุญแจรถคืนใส่มือของเขา ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องด้วยการเดินหนีอ้อมไปทางฝั่งที่นั่งข้างคนขับ “วันนี้พี่จะเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้อัญขับบ้างดีกว่า”

“พี่อัฐคะ แต่ว่า...”

“ไม่มีแต่ค่ะ...รีบไปกันเถอะพี่หิวมากแล้วนะเมื่อกลางวันก็ไม่ได้กินอะไรเลย นี่เก็บท้องไว้มากินข้าวเย็นกับอัญโดยเฉพาะเลย” อัฐพลทำเสียงอ้อนพร้อมทั้งส่งตาหวานมาให้ จนหญิงสาวนึกหมั่นไส้อยู่ในที แต่ก็ใจอ่อนยวบไปแล้วกับทางท่าออดอ้อนน่ารักของเขา

“ก็ได้ค่ะ...ยอมให้วันหนึ่ง” หญิงสาวตอบน้ำเสียงแง่งอน พลางเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถคันใหม่โดยมีชายหนุ่มหล่อคมเข้มรีบตามเข้ามานั่งฝั่งข้างคนขับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี

คล้อยหลังรถยนต์คันสีขาวเรียบหรูที่อัญญาดาขับออกไปร่างสูงของใครคนหนึ่งก้าวออกมาจากหลังเสาสูงสง่าข้างบันไดทรงพีระมิดซึ่งเป็นทางเข้าของบริษัทออกแบบดีไซน์เสื้อผ้าและผ้าไหมไทยอันดับหนึ่ง หมัดหนากำเข้าหากันแน่นจนท่อนแขนแกร่งสั้นเทา แววตาแข็งกระด้างเย็นชาอย่างที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมาก่อนมองตรงไปยังรถหรูก่อนหน้าจนลับตา

“ฉันต้องทำยังไงกับผู้หญิงอย่างเธอกัน อัญญาดา!” กฤตยชญ์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เบาราวกับกระซิบแต่กลับดูเหี้ยมเกรียมจนน่าขนลุกหากมีใครผ่านมาบังเอิญได้ยินเข้า

ภายในรถยนต์คันหรูที่ค่อยๆแล่นไปตามท้องถนนยามเย็น เสียงคุยเจื้อยแจ้วจากสองหนุ่มสาวดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง การหยอกล้อแง่งอนเกิดขึ้นทุกๆห้านาทีสลับกับเสียงหัวเราะสดใสที่ดังผสานกันดูมีความสุข รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนหน้าของทั้งคู่ทำให้คนในรถที่จอดติดไฟแดงอยู่ข้างๆกันหันมามองแล้วแอบยิ้มตามไปด้วย ช่วยคลายความตรึงเครียดจากการจารจรที่ติดขัดในช่วงเย็นแบบนี้ได้ไม่น้อย หนุ่มสาวที่ดูเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก พวกเขาดูน่ารัก และเป็นตัวของตัวเองเมื่ออยู่เคียงข้างกัน เรียกได้ว่าเป็นคู่ที่น่าอิจฉามากคู่หนึ่งเลยทีเดียว

“พี่อัฐคะ” อัญญาดาเรียกชื่อชายหนุ่มที่กำลังนั่งอมยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อแกล้งล้อเธอได้สำเร็จไปเมื่อครู่ และชายหนุ่มก็หันมาตอบรับเธอยิ้มๆ

“ว่าไงครับ”

“อัญได้ข่าวมาว่าเมื่อเช้านี้คุณต้นข้าวเข้าโรงพยาบาลเหรอคะ?” สีหน้าของอัญญาดาเมื่อเมื่อพูดถึงผู้หญิงที่ชื่อ

‘ต้นข้าว’

ดูเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัดจนทำให้อัฐพลที่ยิ้มค้างอยู่ถึงกับหุบยิ้มตามไปด้วย ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างคนคิดไปตก

“ใช่ครับ...ก่อนมาหาอัญพี่ก็พึ่งไปเยี่ยมมาเหมือนกัน แต่ต้นข้าวยังไม่พร้อมที่จะพบใคร”

“เป็นเพราะอัญรึเปล่าคะ? คุณต้นข้าวถึงเป็นแบบนี้?” หญิงสาวเอ่ยน้ำเสียงเศร้า

“อัญอย่าพูดแบบนี้สิครับ...อัญไม่ได้ผิดอะไรเลยนะทุกอย่างมันเป็นเพราะพี่เอง พี่ต่างหากที่เป็นคนผิด” อัฐพลตอบกลับเสียงเครียดพร้อมทั้งคว้ามือสวยมาจับไว้แน่น เขารู้อยู่แล้วว่าอัญญาดาจะต้องคิดมาก ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามทำตัวร่าเริงและเข้มแข็งขนาดไหนแต่เขาก็รู้ว่าภายในหญิงสาวอ่อนแอและลำบากใจมากแค่ไหน

“พี่อัฐอย่าพยายามปลอบอัญเลยค่ะ อัญรู้ตัวดี...ถ้าไม่มีอัญ ถ้าอัญไม่เข้ามาคุณต้นข้าวก็คงไม่เป็นแบบนี้ เธอกับพี่อัฐก็คงแต่งงานมีความสุขกันไปแล้ว”

“อัญ! ถ้าอัญยังพูดโทษตัวเองแบบนี้อีกพี่จะโกรธอัญจริงๆนะ” ชายหนุ่มตอกกลับเสียงเข้มเมื่อเห็นว่าหญิงสาวข้างกายเอาแค่พูดโทษตัวเองไม่หยุดปาก

“ก็มันจริงนิคะ”

“ขอแค่อัญเชื่อใจพี่ พี่จะจัดการเรื่องทุกอย่างให้เร็วและถูกต้องที่สุดพี่สัญญา” อัฐพลสบตากับดวงตากลมโตคู่สวยที่มองมายังเขาอย่างมาดมั่นน้ำเสียงจริงจังมั่นคงบ่งบอกว่าเขาจะทำให้ได้อย่างที่พูด

“อัญเชื่อใจพี่ค่ะ แต่อัญถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหมคะ?” หญิงสาวพยักหน้าให้เขา ก่อนที่จะเอ่ยถามคำถามที่คลั่งค้างอยู่ในใจมาตลอด “พี่อัฐรักคุณต้นข้าวมากไหมคะ?”

อัฐพลเงียบไปกับคำถามที่ไม่เคยได้คิดคำตอบเอาไว้ เรื่องของเขากับต้นข้าวเกิดจากผลประโยชน์ทางธุรกิจ มารดาของเขาชื่นชอบผ้าไหมไทยมากอีกทั้งท่านก็ยังสนับสนุนให้เขากับต้นข้าวได้คบหากันตั้งแต่ที่เขายังเรียนอยู่ที่ฝรั่งเศส จนเรียนจบกลับมาก็จัดงานหมั่นหมายให้เสร็จสรรพ เขายอมรับว่าต้นข้าวเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง เธอเพียบพร้อมทั้งฐานะ และการศึกษา ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่เขาจะตกหลุมรักเธอเลยสักนิด ถึงแม่ว่าแรกๆที่เจอกันเขามักจะทำเมินใส่เธอตลอดก็ตามแต่หญิงสาวก็ซื่อสัตย์กับหัวใจของตัวเองมากต้นข้าวมีเขาเพียงคนเดียวแม้ว่าจะมีผู้ชายคนอื่นมาตามจีบเธอมากมายแต่หญิงสาวก็หาได้ไขว่เขวไม่ เธอบอกว่าเธอรักเขาและจะต้องทำให้เขารักเธอตอบให้ได้ และในวันนี้ต้นข้าวก็ทำสำเร็จแล้ว เขาเองก็รักผู้หญิงคนนี้มากเหมือนกัน

“พี่เองก็ไม่รู้ว่ารักต้นข้าวมากแค่ไหน แต่ที่พี่รู้พี่คงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา...แต่กับอัญ อัญเองก็รู้อยู่แก่ใจ ถ้าขาดอัญพี่เองก็อยากจะตายไปเหมือนกัน ทั้งสองคนสำคัญมากสำหรับพี่” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเศร้าอย่างสับสน ความรู้สึกกลัวก่อเกิดขึ้นมาภายในใจ เขากลัวที่จะต้องสูญเสียผู้หญิงที่เขารักทั้งสองคนไป

“อัญเข้าใจแล้วค่ะ” อัญญาดาพูดขึ้นเสียงเบาหวิว เล่นเอาคนตัวโตใจแป้วตามไปด้วย

“พี่รู้ว่าพี่เป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมาก...แต่พี่ไม่อยากปล่อยมือจากอัญอีก! ไม่มีทาง! ไม่มัวัน!!” อัฐพลพูดขึ้นเสียงแข็งพลางจับมือสวยเอาไว้แน่น ราวกับกลัวว่าเจ้าของมือสวยนี้จะหายจากเขาไปอีก

“อัญก็ไม่ได้จะไปไหนนิคะ อัญต้องอยู่ข้างพี่อัฐอยู่แล้วอย่าคิดมากเลยนะคะ” หญิงสาวบีบมือหนาอย่างปลอบโยนเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของเขา เธอรู้ว่าอัฐพลรักเธอมากขนาดไหนซึ่งเธอเองก็รักเขามากไม่ต่างกัน เพราะฉะนั้นเรื่องไหนที่ทำให้ชายหนุ่มทุกข์ใจมันก็จะทำให้เธอเป็นทุกข์ตามไปด้วย

“พี่จะไม่คิดมากแล้วก็ได้ ถ้าอัญยิ้มหวานๆให้พี่” ชายหนุ่มปรับสีหน้าเป็นออดอ้อนอย่างรวดเร็วจนหญิงสาวชักสีหน้าใส่อย่างหมั่นไส้ แต่ก็ยิ้มหวานให้เขาตามคำขออย่างว่าง่าย

“พอใจไหมคะคุณชาย”

“น่ารักมาก! พอใจสุดๆ” อัฐพลยิ้มขำพลางบีบแก้มนวลของอัญญาดาเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขามีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วย เธอมีเวทมนต์วิเศษรึยังไงกัน