ลลัลนาขับรถกลับคอนโดตามที่ได้รับปากนัทธีไว้ หลังจากกลับมาถึงคอนโด เธอก็ตรงเข้าห้องน้ำชำระล้างร่างกายของตัวเอง ก่อนจะออกมาพักผ่อนที่โซฟาในห้องนั่งเล่น พอดีกับที่นัทธีเปิดประตูเข้ามา เขาเห็นหญิงสาวนั่งอยู่ จึงเดินมาหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ
“ทานข้าวมาหรือยังคะ” ลลัลนาเป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนคุยก่อน เพื่อให้นัทธีรู้ว่าเธอไม่ได้มีอะไรติดค้างในใจแล้ว
“เรียบร้อยแล้วครับ พี่แวะไปหาคุณพ่อมา เลยทานข้าวกับท่านเลย” ลลัลนาพยักหน้ารับรู้
“พอลัลรู้ปัญหาของข้าว ลัลว่าปัญหาของเราเล็กไปเลยค่ะ” ลลัลนาถอนหายใจ นัทธีเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“ยัยข้าวเครียดจนตรอมใจ ผอมลงเยอะเลยล่ะค่ะ จากที่ข้าวเป็นคนรูปร่างบอบบางอยู่แล้ว ตอนนี้ผอมลงจนน่าเป็นห่วงเลยค่ะ”
“เครียดเรื่องอะไรขนาดนั้น”
“ยัยข้าวชอบณดลค่ะ แล้วคงจะมีปัญหาอะไรกันอยู่ ยัยข้าวดูนิ่งไปเยอะเลยค่ะ แววตาดูเศร้ามากเลย” ลลัลนาพูดพลางถอนหายใจ นัทธีเองก็ไม่รู้จะปลอบหญิงสาวยัง
