“ลินคอน ขับตามมา ไอ้นัท รถคันเดิมไหมวะ” อังเดรถามนัทธีที่กำลังเดินนำไปที่ลานจอดรถ
“เออ”
“คันเดิมนะ” สั่งลูกน้องจบ อังเดรก็กดวางสายจากลูกน้อง ก่อนจะก้าวขึ้นรถนัทธี ที่เจ้าของรถ ขึ้นไปนั่งรอเรียบร้อยแล้ว
เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักขึ้นรถเรียบร้อย ชายหนุ่มแตะคันเร่ง เคลื่อนตัวออกจากที่จอดรถ ตรงกลับบ้านโดยมีลูกน้องของอังเดรขับรถตามหลัง
“แต่งงานไม่คิดจะบอกกูเลยนะมึง”
“กูไม่ได้บอกใครเลย ตอนพิธีก็มีแต่คุณพ่อกูกับคุณพ่อคุณแม่ของลัล”
“งานเลี้ยงโว้ย”
“ไอ้เวร หัดเช็คเมล์บ้างนะมึง กูส่งบัตรเชิญไปให้ในเมล์แล้วโว้ย”
“โทรบอกสิวะไอ้เวร มึงก็รู้ว่ากูแทบไม่มีเวลาเปิดเมล์ด้วยซ้ำ”
“งั้นมึงก็อย่าบ่น แล้วแด๊ดอเล็กสบายดีหรือเปล่า”
“เออ สบายดี ตั้งแต่เอางานทุกอย่างให้กู ตอนนี้เปลี่ยนอาชีพเป็นพ่อบ้านไปละ”
“แด๊ดอเล็กเหนื่อยมาเยอะแล้ว ท่านคงอยากใช้ชีวิตของตัวเอง”
“เป็นแบบนั้นก็ดีสิ เร่งกูให้หาลูกสะใภ้อยู่ทุกวั
