Günlerden Pazar olana kadar işe gidip eve gelmek dışında hiçbir şey yapmamıştım neredeyse. İşten çıktıktan sonra hemen eve gelmiş ve annemle vakit geçirmiştim sadece. Bir şey yapasım da yoktu zaten, hatta uyku bile uyuyamaz hâle gelmiştim yine.
Durmadan geleceğimi düşünüyordum. Ne yapacağım, mutlu olabilecek miyim veya yaşamak istediğim hayat gerçekten de bu mu diye düşünüp duruyordum sürekli. Aklımdan geçen bir sürü soru halat gibi boynuma dolanıp beni farklı yönlere doğru çekiştirerek boğuyordu sanki.
Bu süreçte Doğukan’la da hiç konuşmamıştım. Hayret edilecek şekilde her gün arayıp mesaj atmıştı ama gururum izin vermemişti bu sefer telefonlarını açmama. Konuşmak istediğini söylüyordu ancak ben yalan karışmış ilişkimizde sesini duymaya dayanamıyordum artık. O şekilde evlerini terk etme
