Araba hızla giderken söylenmeye devam ediyordum.
“Beyefendi, hemen durur musunuz lütfen? İnmek istiyorum!”
“Yenge Allah rızası için ısrar etme artık! İndiremem işte, anla. Emanetsin.” Benim tüm sinirime rağmen oldukça sakin konuşuyordu.
“Ne yengesi be! Ne yengesi!” göz yaşlarımdan önümü göremiyordum zaten bir de boğazımı yırtarcasına bağırmam gerekiyordu bu adama laf anlatabilmek için!
“Tamam yenge bağırma, demiyorum bir şey. Sakinleş yeter ki.” Elini kaldırıp konuştu.
“Çek kenara, ineceğim diyorum!” Hâlâ bir ümit ikna etmeye çalışıyordum onu.
“Bak yenge saat zaten geç oldu, gel bırakayım seni işte 10 dakikada, ailenle de papaz olma hem.” bir an adamın dediklerini düşünüp saate baktım. Saat dokuz buçuğa geliyordu. Adresimi bilmelerini hiç istemiyordum ama zaten isteseler saniyeler i
