“Mehmet, sessiz ol oğlum.” dedi Neşe Hanım, kısık tuttuğu sesiyle. Kızının halini hiç iyi görmüyordu ve ne olup bittiğini bir an önce öğrenmek istiyordu. “Sen çık hadi, biz Defne ile yalnız konuşacağız.” dedikten sonra kapıda dikilen oğluna, dışarı çıkması için bir işaret yaptı.
“Niye dışarı çıkacakmışım? Dinlemek istiyorum, kardeşimin gecesi nasıl geçmiş.” dedi Mehmet bir kez daha, itici suratına kattığı ima ile. Kardeşinin, nişanlısı olacak herifin altına yattığını anlamamak için aptal olmak gerekiyordu. O yüzden huzur vermemek adına, odanın içine doğru bir adım daha attı.
Abisi tamamen içeri girip kapıyı hafifçe yankılanan tık sesi eşliğinde kapattığında Defne, sıkışmış hissederek güçlü bir soluk verdi. Belli ki, açığını yakaladığı için yakasından düşmeyecekti artık abisi. Ama Defne
