Kenan'ın arabası evimin önünde durduğunda derin bir sessizlik oluştu içeride. Ben ne yapacağımı bilemeden rahatsızca kıpırdanırken Kenan, kolunu oturduğum koltuğun arkasına atıp bana döndü tamamen. Yine onun etki alanına girmeye başlıyordum istemsizce.
Kucağımda tuttuğum kitaplarla oynayıp ona bakmamaya çalışıyor ve dudaklarımı yiyordum. Bana bu şekilde gözlerini dikmiş bakarken tamamen savunmasız hissediyordum kendimi. O yüzden bir şeyler söyleyip yanından uzaklaşmam gerekiyordu acilen.
“Her şey için teşekkürler, çok güzel bir gündü.” Sonunda her ne kadar tartışmış olsak bile bugün yaptıklarını görmezden gelemezdim. Ona olan bakış açımı tamamen değiştirmişti bugünkü tavırlarıyla. Kafamda kurduğum, tek işi yok etmek olan adam değildi artık.
“Defne, ben seninle sadece güzel bir gün değil
