ตอนที่ 7 ชื่อตอน งานแต่งงาน
1458 Words
ตอนแรกพริกไทยนั้นจะเชิญยัยพวกที่ธนาคารมางานเลี้ยงแต่งงานของพวกเธอ แต่ว่ายัยพวกนั้นมันคงไม่อยากมาเท่าไหร่หรอก ดังนั้นพริกไทยเลยไม่ได้เชิญ สุดท้ายมีแต่แม่บ้านในธนาคารคนเดียวที่มาถามจุกจิก เธอเลยส่งการ์ดเชิญออกไปด้วย แม่บ้านทำตาโตและมีท่านรองผู้บริหารสาขามาขอการ์ดเธออีกใบหนึ่ง เพื่อจะไปหาลูกค้าที่ในงาน เธอรีบส่งการ์ดออกไป
พริกไทยเริ่มต้นด้วยงานเลี้ยงสละโสด ที่มีแต่พีอาร์เต็มงานเลี้ยงของเธอไปหมด งานเลี้ยงนี้มีแต่ผู้ชายมองเธอเต็มไปหมด เพราะตาบ้าปองให้เธอใส่ชุดเกาะอกอวดท้องน้อยและกระโปรงหางยาวที่ข้างหน้าอวดขาขาวๆ เป็นครั้งแรกที่เธอใส่ชุดโป๊ขนาดนี้ พริกไทยหน้าแดงมาก นี่มันงานสละโสดของเธอหรือตาปองกันแน่
ท่านประธานสาขาใช้การ์ดเชิญใบเดียว พาผู้ชายในธนาคารมาจนเต็มไปหมดในวันแรก ในงานมีแชมเปญและเพื่อนสมัยเรียนก็มาเซอร์ไพรซ์เธอ กล่าวอวยพรให้จนพริกไทยร้องไห้ไปหมด
ทุกคนสนุกสุดเหวี่ยงกินเหล้ากันอย่างครึกครื้น สุดท้ายมีตาปองมาส่งแก้วน้ำส้มคั้นและมีน้ำขนมที่เธอทานได้ให้ตลอดเวลา พริกไทยว่าตอนนี้ตัวเองเหมือนเจ้าหญิงเลย เธอกอดตาปองแน่นจนคนแซวขึ้นมา
“ต๊าย ยายพริก งานสละโสดมันต้องไม่เอาผัวมาด้วย เธอเอาผัวมาด้วยทำไม ”
ทุกคนหัวเราะร่าและเมาปลิ้นกลับบ้านไป จนผ่านไปอีกวันเป็นวันสู่ขอในตอนเช้า แนฟและเพื่อนๆมาพร้อมด้วยคุณพ่อคุณแม่ของปองปัญญ์ และมีเจ้าบ่าวสุดหล่อคือตาปองปัญญ์ ที่นำหน้าขันหมากมาที่บ้านของคุณแม่ยุพาในตอนเช้า
เสียงแห่ขันหมากดังไปทั่ว เพราะตาปองแม่งดันไปจ้างรถแห่ ปลุกคนมาทั้งตำบลบ้านไก่ยิ้มของเธอเลย เด็กเต้นในงานจนเหมือนงานบวช ดิ้นจนเธอกลัวสาวๆน้อยๆจะรถชน มีพริตตี้มาเต้นยั่ว จนหนุ่มๆแถวบ้านเธอมองตาค้าง เอาซองไปเหน็บใส่อกสาวๆ จนนึกว่าจ้างมาเต้นอย่างเดียวเลย
คุณแม่และพี่น้องของเธอนั้น มาช่วยกันกั้นประตูเงินประตูทองกันเต็มไปหมด แนฟและปองปัญญ์เตรียมซองแดงมากันเยอะแยะจนผ่านไปได้ด้วยดี เจ้าบ่าวในชุดไทยสีทองสวมใส่แว่นกันแดดสีชาดูแล้วกวนประสาทมาก
คุณแม่และคุณลุงคุณป้านั่งยิ้มกันแก้มปริ เพราะในบ้านนอกนี้มีเธอแต่งงานหรูที่สุดในโลก ด้านนอกมีงานเลี้ยงแบบชาวบ้านเชิญกันมากินไปทั้งตำบล มีโต๊ะจีน มีอาหารหม้อแบบบุบเฟต์ให้สำรองไว้ตักกัน เพื่อจะได้ให้พอเพียงต่อทุกคนแบบไม่ขาดตอน
พวกสาวๆพริตตี้กินแล้วถ่ายรูปออกไปกันมากมาย มีนักข่าวมาทำข่าวผู้บริหารของบริษัทจีดับบลิวเอซอร์ฟแวร์แอนเกมส์กันอีกด้วย งานนี้ก็มีข่าวน้อยๆออกไปด้วย
ในงานเลี้ยงมีเพื่อนของคุณพ่อของปองปัญญ์หลายคนมาก แต่ล่ะคนก็พาลูกๆมางานเลี้ยงกันเต็มไปหมดแบบไม่ต้องใช้การ์ดเชิญ
ทุกคนยิ้มและเอ่ยชมว่าเจ้าสาวในชุดไทยสีทองวันนี้สวยงามมาก แม่ยุพาเอาทองในบ้านมาประโคมใส่ให้เธอเต็มไปหมด งานแต่งงานในวันนี้ ใช้เรือนหอในบ้านของแม่เธอไม่ได้ใช้เรือนหอที่คอนโด เพราะคนอื่นที่บ้านแม่ของเธอนั้นไม่สะดวกที่จะไปกัน เธอจะขับรถกลับก็ไกลมาก ก็เลยแต่งครั้งเดียวที่บ้านนอกนี่ไปเลย
“ขอให้ลูกของแม่ รักกันยืนยาวเหมือนไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร สุขทุกข์อย่างไรค่อยๆคุยกันนะลูกนะ ”
“ค่ะแม่ พริกไทยจะฟังแม่ให้ดี ”
คุณแม่ยุพาน้ำตาแตก และทุกคนก็ผลัดกันมารินรดน้ำสังข์พร้อมอวยพรเจ้าสาวกันมากมาย จากนั้นเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ออกไปกล่าวเปิดงานเลี้ยงงานแต่งงานที่ด้านนอก
“ผมตกหลุมรักพี่สาวคนนี้ตั้งแต่แรกครับ สุดท้ายผมก็ตามจีบไปทุกวัน พี่สาวก็ด่า ด่าแล้วด่าอีก จนสุดท้ายด้วยความมหัศจรรย์ของการไปมูเตลูมาได้ ผมถือดอกไม้เก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอกไปขอพี่สาวเป็นแฟนกัน ก็เลยมีพริกไทยกับปองปัญญ์มาจนทุกวันนี้ครับ ”
“เฮ ไอ้ปอง ไอ้เชี่ย มึงกล้าพูดมาได้ เฮ ”
ทุกคนหัวเราะเป่าปากกันขึ้นมาจนพริกไทยนั้นหน้าแดง ก่อนที่เธอจะกล่าวออกมาบ้างในที่สุด
“ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะคบกันมาจนถึงวันนี้ ชีวิตของพวกเรามีปัญหาเรื่องเงินทองมากในตอนแรก แต่ว่าในที่สุดแล้วพริกคิดว่าจะสู้ดูซักที อยากเป็นความฝันให้กับปองให้ปองนั้นทำสำเร็จให้ได้ ถึงใครจะว่าจะด่าอย่างไร พริกก็อยากเป็นคนเดียวที่สนับสนุนปองอยู่ข้างกัน สุดท้ายจะถอดใจแล้ว แต่ปองก็ทำได้ พริกดีใจมากเลย รู้สึกดีมากในตอนนี้ ทั้งงานแต่งงาน เรื่องอนาคตของพวกเรา ดังนั้นในงานแต่งงานนี้พริกดีใจมาก มันเหมือนพริกทำให้แม่ดีใจและพริกทำให้ตัวเองนั้นสามารถสวมใส่ชุดเจ้าสาวแบบในความฝันของผู้หญิงทุกคนได้ พริกดีใจมากจริงๆค่ะ ดีใจมาก ”
“อ้าวๆ เจ้าสาวร้องไห้แล้วครับทุกๆคน เพราะบริษัทเกมส์ของพวกเรามันก็เหมือนพวกขายฝัน ถ้าไม่มีแรงผลักดันจากครอบครัวของพวกเรา มันจะไม่มีวันนี้ครับ ดังนั้นกระผมนายแนฟในฐานะเพื่อนและหุ้นส่วนใหญ่ ขอต้อนรับคุณพริกไทยให้มาเป็นครอบครัวเดียวกันกับพวกเรา ไม่ว่าจะสุขหรือจะเศร้า พวกเราเพื่อนๆจะคอยสนับสนุนเจ้าบ่าวเจ้าสาวคู่นี้ต่อไปครับ ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนปองปัญญ์และพริกไทยคนสวยด้วยครับ ”
“เฮ เฮ เฮ ”
แล้วงานเลี้ยงก็ดำเนินไปอย่างสนุกสนานร่าเริง คนกินเหล้าเมาก็นอนกันเกลื่อนกลาด จนสร่างเมาแล้วค่อยกลับบ้านกันอีกครั้ง พริกไทยเองก็ลาแม่ไปกรุงเทพแล้ว กลับมาเคลียร์งานที่ธนาคารต่อไป ไม่น่าเชื่อว่าคำขอลาออกของเธอไม่ผ่าน ยัยมยุรีที่ฉลองมานาน ก็อดตำแหน่งของเธอไปตามระเบียบเลย
พริกไทยเริ่มดูสวยขึ้นมาก เธอขายประกันชีวิตได้อีกหลายเคส เพราะแนฟกับปองปัญญ์ต้องทำประกันให้คนทั้งบริษัท แถมยังทำประกันบริษัทและช่วยเปิดบัญชีกองทุนในธนาคารไปร้อยบัญชี แล้วใครล่ะจะไปไล่พริกไทยออกได้กัน พริกไทยจึงทำงานไปจนยันคลอด และในเช้าวันพฤหัสบดีที่สดใส พริกไทยก็เจ็บท้องคลอด ปองปัญญ์วิ่งวุ่นๆไปมาที่หน้าห้องคลอด พริกไทยทรมานมาก แต่เธอขอคลอดแบบธรรมชาติเพราะกลัวการผ่าตัดใหญ่ขึ้นมา สุดท้ายทนเจ็บอยู่นาน เธอก็คลอดลูกชายตัวอ้วนๆออกมา เสียงพยาบาลแสดงความดีใจขึ้นมา
“คุณแม่คะ ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ ได้ลูกชายนะคะ น้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม ตัวโตมากค่ะคุณแม่ ”
“คุณพยาบาลพูดแล้วก็อุ้มลูกชายของเธอออกไปที่ห้องเด็ก พอถึงตอนทานนมก็พามาให้ทานนม พริกไทยทั้งเจ็บแผลคลอดทั้งปวดหน้าอกที่คัดน้ำนมจนจะตายแล้ว ปองปัญญ์โผล่หน้ามากอดและหอมแก้มเบาๆ ช่วยเช็ดตัวและป้อนอาหารให้
”พริกพักผ่อนนะครับ ปองจะไปเดินเรื่องเอกสารลูก แล้วปองจะมาหาทุกๆวัน “
ปองปัญญ์กับคุณแม่ปราณีและคุณพ่อวัฒนาสลับกันมาเยี่ยม แล้วก็กรี้ดกร้าดกับหลานชายคนแรกแบบดีใจที่สุดเลย ทุกคนดูเห่อหลานแบบสุดๆ ส่วนคุณแม่ยุพาหน่ะหรอ พอมาถึงก็ทำหน้ายุ่งแล้วอุ้มหลานขึ้นมาในทันที
“โอ๊ย หลานยาย ไปอยู่กับยายไหมลูก บ้านย้ายมีที่วิ่งเล่นเยอะนะลูกนะ ไปอยู่กับยายไหมลูก หืม ”
“เฮอะ ไหนแม่บอกไม่เลี้ยงไง ไม่เลี้ยง ”
“โอ๊ะ อีห่านี่ หลานกูทั้งคน ทำไมกูก็จะไม่เลี้ยงล่ะ ”
แม่ก็ด่าพริกไทยออกมาอีกครั้งและหันไปกอดรัดหลาน ทำปากจุ๊ๆและเขย่าเบาๆร้องเพลงให้ฟังอีก พริกไทยทำหนาบูดขึ้นมาเลยทีนี้
“เฮอะ พอมีหลานก็เห็นลูกสาวแม่เป็นลูกหมาแล้วหรือไงแม่ จิ๊ๆ จิ๊ๆ “
- Writer
