แม่ร้องไห้คิดถึงพ่อ...2

711 Words

“ทำไมจะไม่เป็นล่ะ ตอนนี้บัวก็ไม่ได้มีใครนี่นา เปิดโอกาสให้เชนอีกสักครั้งได้มั้ย” ราเชนทร์ฉวยโอกาสเข้าไปโอบกอดหญิงสาวไว้ด้วยความคิดถึง “ปล่อยบัวเดี๋ยวนี้นะ เชนไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้” บัวบูชาตาขวางใส่ชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ ยิ่งอยากหนีให้พ้น ชายหนุ่มก็ยิ่งเข้ามาพัวพันกับเธอ ช่วงเวลาสี่ปีที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าเขาจะเคยทำไม่ดีกับเธอเท่าไหร่ แต่พอเขามาอยู่ใกล้ เธอก็ยิ่งหวั่นไหวมากขึ้นทุกที “ไม่ปล่อย เชนคิดถึงบัวมากเลยนะ” ราเชนทร์กระซิบที่ข้างหูหญิงสาว “หึ...คิดถึงเหรอ แล้วที่ผ่านมาหายหัวไปไหนมาล่ะ หรือว่าไปอยู่กับคนอื่นแล้วพอไปไม่รอด ก็เลยจำใจกลับมาหาบัว” บัวบูชากล่าวด้วยความน้อยใจ น้ำตาที่เคยกักเก็บไว้มานานแสนนานเริ่มเอ่อล้นออกมาจากขอบตาของหญิงสาว “เชนมีเรื่องจำเป็นจริงๆ แต่เชนบอกบัวได้อย่างเดียวว่า ที่ผ่านมาเชนไม่เคยมีใครนอกจากบัวเลย” ราเชนทร์ไม่กล้าบอกเหตุผลที่แท้จริง เพราะกลัวว่าบัวบูชาจะรู้สึ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD