When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ทำไมจะไม่เป็นล่ะ ตอนนี้บัวก็ไม่ได้มีใครนี่นา เปิดโอกาสให้เชนอีกสักครั้งได้มั้ย” ราเชนทร์ฉวยโอกาสเข้าไปโอบกอดหญิงสาวไว้ด้วยความคิดถึง “ปล่อยบัวเดี๋ยวนี้นะ เชนไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้” บัวบูชาตาขวางใส่ชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ ยิ่งอยากหนีให้พ้น ชายหนุ่มก็ยิ่งเข้ามาพัวพันกับเธอ ช่วงเวลาสี่ปีที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าเขาจะเคยทำไม่ดีกับเธอเท่าไหร่ แต่พอเขามาอยู่ใกล้ เธอก็ยิ่งหวั่นไหวมากขึ้นทุกที “ไม่ปล่อย เชนคิดถึงบัวมากเลยนะ” ราเชนทร์กระซิบที่ข้างหูหญิงสาว “หึ...คิดถึงเหรอ แล้วที่ผ่านมาหายหัวไปไหนมาล่ะ หรือว่าไปอยู่กับคนอื่นแล้วพอไปไม่รอด ก็เลยจำใจกลับมาหาบัว” บัวบูชากล่าวด้วยความน้อยใจ น้ำตาที่เคยกักเก็บไว้มานานแสนนานเริ่มเอ่อล้นออกมาจากขอบตาของหญิงสาว “เชนมีเรื่องจำเป็นจริงๆ แต่เชนบอกบัวได้อย่างเดียวว่า ที่ผ่านมาเชนไม่เคยมีใครนอกจากบัวเลย” ราเชนทร์ไม่กล้าบอกเหตุผลที่แท้จริง เพราะกลัวว่าบัวบูชาจะรู้สึ