ประเทศอังกฤษ
ราเชนทร์รู้สึกปวดศีรษะมาตลอดเวลาหลายเดือน เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเป็นเช่นนั้น ชายหนุ่มพยายามไปพบแพทย์หลายครั้ง แต่อาการเหล่านั้นก็ไม่ได้หายไปแต่อย่างใด แถมในสมองของเขายังเกิดภาพซ้อนขึ้นมา และก็มีภาพผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเขาไม่รู้ว่าคือใคร โผล่เข้ามาในความทรงจำที่เลือนรางของเขา
ชายหนุ่มพยายามนั่งนึกอยู่ตลอด แต่เขากลับจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ จนกระทั่งวันหนึ่ง เขารู้สึกปวดศีรษะเป็นอย่างมาก ก่อนที่สติสัญปัชชัญญะทุกอย่างจะหายไป เขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา และชายหนุ่มก็รู้สึกตัวอีกครั้ง เขาก็พบว่าเขานอนอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
ตอนนี้ความทรงจำทุกอย่างที่หายไปได้กลับมาแล้ว เขาคิดถึงบัวบูชาสุดหัวใจ ความทรงจำสุดท้ายที่เขาจำได้ ก็คือการที่เธอกำลังตั้งครรภ์ และเขาก็ไปขอร้องให้มารดามาสู่ขอหญิงสาว แล้วหลังจากนั้นชายหนุ่มก็สูญเสียความทรงจำทั้งหมด
น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินออกมาด้วยความปวดใจ บัวบูชาต้องแบกรับความทุกข์หนักขนาดนี้ ทำไมโชคชะตาต้องเล่นตลกกับเขา สิ่งเดียวที่เขาจะทำในตอนนี้ ก็คือการกลับเมืองไทยให้เร็วที่สุด เพื่อจะตามหาหญิงสาวอันเป็นที่รัก กับลูกของเขา
ชายหนุ่มไม่สนใจว่าอาการป่วยของตนเองจะหายหรือไม่ เขารีบกลับมาที่เมืองไทยโดยไม่ได้แจ้งให้มารดาทราบล่วงหน้า เขามีคำถามมากมายที่จะอยากจะถามท่าน ทำไมท่านถึงใจร้ายกับเขาขนาดนี้ ท่านปล่อยให้เขาเป็นผู้ชายเลวๆ ที่ทิ้งได้แม้กระทั่งลูกและภรรยาของเขาได้อย่างไร
ร่างสูงเดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้าบูดบึ้ง เขาต้องการที่จะเจรจากับมารดา เขาอยากจะรู้ว่าท่านจะทำเช่นไร เมื่อท่านทราบว่าความทรงจำของเขานั้นกลับมาแล้ว และเขาก็จะไม่มีวันแต่งงานกับพิมพ์ใจ ลูกสาวเศรษฐีที่มีฐานะทางสังคมเหมาะสมกับเขา ตามที่ท่านต้องการให้เป็นเช่นนั้น
“คุณแม่ทำอย่างนี้กับผมได้ยังไง” ราเชนทร์กล่าวเสียงกร้าว
“ตาเชน กลับมาทำไมไม่บอกแม่ เดี๋ยวก่อนนะ แม่ไปทำอะไรให้แก” คุณอังกาบยังคงยิ้มอย่างอารมณ์ดี ท่านไม่ได้คิดเลยสักนิดว่าความทรงจำของบุตรชายจะกลับมาแล้ว
“แม่โกหกผมทำไม แล้วยังมายัดเยียดพิมพ์ใจให้ผมอีก” ราเชนทร์มองมารดาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง
“แกพูดอะไรตาเชน แม่ไม่เข้าใจ” คุณอังกาบเริ่มรู้สึกว่าแววตาของบุตรชายเปลี่ยนไป แต่ท่านไม่แน่ใจว่าเรื่องที่บุตรชายเอ่ยถึงคืออะไร
“สี่ปีที่แล้วผมมาหาแม่ ก่อนที่จะประสบอุบัติเหตุ แม่รู้มั้ยว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังอุ้มท้องลูกของผมอยู่ ผมไม่ได้โกหกแม่ แต่แม่กลับเลือกที่จะปิดบังเรื่องนี้กับผม แล้วยัดเยียดทุกสิ่งที่แม่อยากให้ผมเป็น แม่รู้มั้ยวันนี้ผมเสียใจแค่ไหนที่รู้ว่าคนที่ทำลายชีวิตของผมก็คือแม่ของผมเอง” ราเชนทร์น้ำตาคลอด้วยความเสียใจ
“เชน ที่แม่ทำทั้งหมดแม่หวังดีกับแกนะ แล้วแม่ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะท้องอย่างที่แกบอก” คุณอังกาบหน้าซีดด้วยความตกใจ ท่านไม่รู้เลยว่าท่านได้ทำบาปมหันต์กับเรื่องของลูกชาย แต่ยังไงเสียท่านก็จะไม่มีวันยอมรับสะใภ้จนๆ เด็ดขาด หากว่าตามตัวเจอท่านก็จะรับเพียงหลานของท่านเท่านั้น
“หวังดีเหรอครับ นี่เรียกว่าหวังดีเหรอ ต่อไปนี้แม่เลิกยุ่งกับชีวิตของผมได้แล้ว ผมจะออกตามหาลูกเมียของผม” ราเชนทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด
“เชน ลูกจะทำแบบนี้กับแม่ไม่ได้นะ” คุณอังกาบตะโกนก้องออกมาด้วยความเสียใจ
“ผมขอโทษครับคุณแม่ ผมทิ้งบัวกับลูกมานานเกินไปแล้ว” ราเชนทร์ประนมมือไหว้มารดา ก่อนจะหันหลังเดินจากไป นาทีนี้เขายังไม่พร้อมที่จะให้อภัยมารดา เขาขอเวลาไปตามหาเมียและลูกของเขา ก่อนที่เขาจะกลับมาขอขมามารดาของเขาที่เขาได้ล่วงเกินท่านในวันนี้