BAD BROTHER พันธะร้ายพี่ชายตัวแสบ

BAD BROTHER #1 “มอร์นิงค่ะคุณเตชินทร์” ฟอดด! หญิงสาวหน้าหวานในชุดนักศึกษาพอดีตัวเดินลงมากอดคอชายหนุ่มที่นั่งดื่มกาแฟอยู่บนโต๊ะอาหาร ก่อนจะก้มลงหอมแก้มด้วยความเคยชิน “วันนี้ไม่เข้าบริษัทหรอคะ” หญิงสาวหันไปถามก่อนจะเลื่อนเก้าอี้นั่งลงข้าง ๆ “ครับ คุณเพรินทร์” เต้หันไปมองน้องสาวยิ้ม ๆ “ปิดเทอมแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมต้องไปมหาลัยฯ อีก” “มีซ้อมดนตรีค่ะ อาทิตย์หน้ามีงานเลี้ยงส่งพี่ปีสี่” พะพายหันไปตอบพี่ชายก่อนจะตักข้าวเข้าปาก “แล้วทำไมวันนี้ออกสายคะ” “พี่มีธุระ ไม่ได้เข้าบริษัท” เต้ตอบขณะที่สายตายังจ้องอยู่บนไอแพดตรงหน้า “งั้นไปส่งพายได้มั้ยคะ ขี้เกียจขับรถอะ” พะพายหันไปทำหน้าอ้อนใส่พี่ชาย “ได้ครับคุณน้องบังเกิดเกล้า” เต้หันไปยีหัวน้องสาวอย่างหมั่นไส้ พะพายยิ้มให้พี่ชายเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงกินข้าวตรงหน้าอย่างรวดเร็ว -บนรถ- “แล้วพายจะกลับยังไง” “เดี๋ยวพายให้แก้มมาส่งก็ได้ค่ะ” พะพายหันไปตอบยิ้ม ๆ ก่อนจะก้มหน้ากดมือถือต่อ “คุยกับใคร” เต้ถามขึ้นเสียงนิ่ง “รุ่นพี่ค่ะ” พะพายตอบในขณะที่ยังก้มหน้าตอบไลน์อยู่ “วันนี้พายมีซ้อมดนตรีกับรุ่นพี่” “ผู้ชาย?” พะพายคว่ำโทรศัพท์ลงก่อนจะหันไปจ้องหน้าพี่ชาย “ใช่ค่ะ ผู้ชาย และเผื่อพี่เต้จะลืมว่าพายโตแล้ว” “โตแค่ไหนก็น้องพี่อยู่ดี” เต้เหลือบไปมองหน้าน้องสาวเล็กน้อย “ไม่ใช่ว่าไม่ให้มีแฟน แต่ว่าก็ต้องดูดี ๆ” “ค่าาาา” พะพายหันไปยิ้มให้พี่ชาย “กลัวพายเจอผู้ชายที่เจ้าชู้แบบพี่เต้ล่ะสิ” “เดี๋ยวนี้หัดประชดประชันพี่หรอ” เต้หันไปพูดกับน้องสาวในขณะที่รถหรูเคลื่อนเข้าไปจอดที่หน้าคณะพอดี “ไม่ได้ประชด พายพูดความจริง ไปแล้วนะคะ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” พะพายหันไปโบกมือให้พี่ชาย “เลิกแล้วโทรหาพี่ เผื่อพี่เสร็จธุระพอดี ไม่ก็โทรหาคนขับรถ เข้าใจมั้ย” “ค่าาา คุณพ่อ แบร่!” “ยัยพาย!” เต้มองน้องสาวที่ปิดประตูวิ่งลงไปจากรถด้วยสายตาเอือม ๆ ตึกตัก ตึกตัก “พาย ทางนี้!” แก้มตะโกนเรียกเพื่อนสาว พร้อมกับโบกมือให้อย่างดีใจ พะพายหันไปยิ้มให้เพื่อนเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปที่โต๊ะ “พวกแบงค์อะ” พะพายเอ่ยถามแก้มก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะ “กำลังมา แล้วนี่ใครมาส่ง พี่เต้หรอ?” “อื้อ ขี้เกียจขับรถ” พะพายตอบพร้อมกับยิ้มให้เพื่อนรัก “อย่ามายิ้มให้ฉันนะยัยพาย คนอะไรน่ารักเป็นบ้า!” แก้มหันไปค้อนเพื่อนอย่างหมั่นไส้ “ถ้าพี่เต้จะหวงแกก็ไม่แปลก ฉันยังจินตนาการคนที่จะมาเป็นแฟนแกไม่ได้เลย” พะพายหันไปยิ้มให้เพื่อนรัก “อยู่เป็นโสดแบบนี้สบายใจกว่า” “อยู่เป็นโสดหรือไม่ยอมเปิดใจให้ใครกันแน่” “...” “นี่พาย ฉันคบแกมาตั้งแต่ ม.ต้น ฉันไม่เห็นแกจะคบใครสักที ทำไมไม่ลองเปิดใจดูบ้าง” “...” พะพายเงยหน้าไปมองเพื่อนรักเล็กน้อย “ยังรักเค้าอยู่หรอ” แก้มถามคนตรงหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง “ถ้าจะรักขนาดนี้ทำไมไม่บอกเค้าไปซะ เก็บไว้ทำไม” “ถ้าบอกแล้วฉันต้องเสียเค้าไป ฉันมองเค้าอยู่ตรงนี้ดีกว่า” พะพายตอบด้วยรอยยิ้มเศร้า ๆ “ไปห้องซ้อมกันเหอะ ไลน์บอกพวกแบงค์ด้วยว่าไปเจอที่นู่นเลย” “อื้ม” แก้มพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเก็บของแล้วเดินไปยังห้องซ้อมดนตรีของคณะ -ผ่านไปสักพัก- แกร๊ก! พะพายเงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องซ้อม “ขอโทษนะครับ พอดีพี่เพิ่งคุยกับอาจารย์เสร็จ” “ไม่เป็นไรค่ะ พายก็เพิ่งมาถึง พี่กันต์พักก่อนได้นะคะ พายไม่รีบ” พะพายหันไปบอกชายหนุ่ม “ไม่เป็นไร แต่พี่ขอเซตกีตาร์แป๊บนึงนะ” ชายหนุ่มตอบคนตรงหน้ายิ้ม ๆ “ค่ะ” แกร๊ก! ปัง! “ร้อนฉิบหาย เพราะมึงเลยไอ้ซัน” แบงค์เดินเข้ามาทิ้งตัวลงข้าง ๆ พะพายอย่างหงุดหงิด “ขี้บ่นฉิบหาย” ซันพูดเสียงนิ่งก่อนจะทิ้งตัวลงข้าง ๆ พะพาย “อะ” ซันยื่นกุหลาบไปให้พะพายด้วยใบหน้านิ่ง “อะไร?” “ไม่ต้องมองฉันแบบนั้น น้องปีสองฝากมาให้” ซันหันไปพูดกับหญิงสาวที่ทำหน้าสงสัย “แกเอาไปเหอะ” พะพายพูดปัด ๆ ก่อนจะดูเนื้อเพลงในโทรศัพท์ต่อ “เห้ยพาย นี่เพื่อนพี่แกปะ” แบงค์ยื่นโทรศัพท์ไปให้หญิงสาว ก่อนที่พะพายจะมองรูปในโทรศัพท์ด้วยสีหน้านิ่งเรียบ “อืม ทำไมหรอ” “เห็นข่าวออกว่าคบกับนางแบบชื่อดังอะ ที่ชื่อบีน่า คนนี้อะ” แบงค์พูดพร้อมกับเปิดรูปให้พะพายดู “แกสนใจข่าวพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” พะพายเหลือบมองเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าดูโทรศัพท์ของตัวเองต่อ “ปกติก็ไม่สนใจหรอก แต่ฉันอะแฟนคลับบีน่าเว้ย แม่งเอ๊ย! เสียดายว่ะ” แบงค์พูดขึ้นเซ็ง ๆ พะพายนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะหันไปหาชายหนุ่มที่นั่งเซตกีตาร์อยู่ “ซ้อมกันเลยมั้ยคะ” กันต์เงยหน้าขึ้นมายิ้มเล็กน้อย “ครับ” ก่อนจะเดินถือกีตาร์มานั่งข้าง ๆ หญิงสาว -หลายชั่วโมงผ่านไป- “แกจะกลับยังไงอะ ให้ฉันไปส่งมั้ย” แก้มหันไปถามพะพายที่นั่งดื่มน้ำอยู่ข้าง ๆ “ไม่เป็นไร ต้องไปหาพี่เอ็มไม่ใช่หรอ” พะพายหันไปตอบเพื่อนรัก “เดี๋ยวฉันหาทางกลับเอง แกไปเหอะ” “แน่ใจนะ? หรือโทรไปบอกไอ้แบงค์กับไอ้ซันมั้ย” “นี่แก้ม ฉันอยู่ปีสามนะ ไม่ใช่อนุบาลสาม” พะพายหันไปยิ้มให้เพื่อนรัก “ไปเหอะ เดี๋ยวพี่เอ็มรอ ฉันกลับได้” “อื้ม ถึงแล้วไลน์มาบอกด้วยนะ” “อื้มม” พะพายพยักหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาพี่ชายตนเอง “พาย” “คะ” “กลับยังไงหรอ ให้พี่ไปส่งมั้ยครับ” “ไม่เป็นไรค่ะ พายเกรงใจ” หญิงสาวตอบยิ้ม ๆ “ไม่ต้องเกรงใจ พี่ต้องไปทางนั้นพอดี” กันต์พูดขึ้นพร้อมกับสะพายกีตาร์เดินไปหาพะพาย “พี่ไปส่งดีกว่า ฝนจะตกแล้ว ไม่ต้องเกรงใจหรอก ยังไงเราก็น้องรหัสพี่นะ” พะพายมองหน้าชายหนุ่มนิ่ง ๆ อย่างใช้ความคิด “ค่ะ งั้นรบกวนด้วยนะคะ” “ครับ” กันต์ยิ้มกว้างให้หญิงสาวก่อนจะเดินนำไปที่รถ -บนรถ- “ทำไมพายถึงเลือกเรียนวิศวะล่ะ” ชายหนุ่มหันไปถามคนนั่งข้าง ๆ “เหมือนที่บ้านพายจะทำเครื่องเพชรไม่ใช่หรอ” “พายชอบทางด้านนี้ค่ะ” พะพายหันไปตอบกลับ “มันท้าทายดี พายคิดว่ามันต้องรู้สึกดีแน่ ๆ ถ้าวันนึงพายขับรถผ่านตึกที่พายสร้างมาเองกับมือ” “ครับ” กันต์พยักหน้ายิ้ม ๆ “ก็จริงนะ เวลามองอะไรที่เราชอบมันก็มีความสุขดีเหมือนกัน” “ค่ะ” พะพายพยักหน้าก่อนจะยิ้มบาง ๆ ให้ชายหนุ่ม ซ่าาาาาา~ “ตกหนักมากเลย” พะพายมองไปยังกระจกที่มัวจนแทบจะมองไม่เห็นทาง “พี่กันต์จะขับกลับได้มั้ยคะ” “เอ่อ...เดี๋ยวพี่ขับช้า ๆ ก็น่าจะได้นะ” ชายหนุ่มตอบในขณะที่รถเลี้ยวเข้าไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ “อืมม นั่งเล่นที่บ้านพายก่อนมั้ยคะ รอให้ฝนซาก่อน ขับไปแบบนี้อันตราย” พะพายให้ไปบอกชายหนุ่ม กันต์ยิ้มเล็กน้อย “ได้ครับ งั้นเอากีตาร์ลงไปซ้อมเพลงกันมั้ย แก้เบื่อ” “ได้ค่ะ” พะพายพยักหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะเปิดประตูลงไป “พาย!” “พี่เต้” พะพายหันไปมองพี่ชายตัวเองด้วยสีหน้าตกใจ “ทำไมต้องเสียงดังด้วย ตกใจหมดเลย” “ใคร!” เต้มองหน้ากันต์อย่างไม่พอใจ “พี่เต้! พูดดี ๆ หน่อยค่ะ นี่พี่กันต์พี่รหัสพายเอง” “ทำไมมันถึงมาส่ง พี่บอกแล้วว่าให้เราโทรหาพี่” “พี่เค้าจะผ่านทางนี้อยู่แล้ว” พะพายอธิบายให้พี่ชายฟังอย่างใจเย็น “ไปนั่งข้างในก่อนดีกว่าค่ะพี่กันต์” ก่อนจะหันไปบอกชายหนุ่มที่ยืนนิ่งอยู่ด้านหลัง “ครับ” กันต์พยักหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะเดินตามหญิงสาวเข้าไปในบ้าน “เอ่อ...” พะพายหยุดนิ่งอยู่ตรงห้องโถงด้วยสีหน้าตกใจ ก่อนจะยกมือไหว้เพื่อนของพี่ชายที่มองมาที่เธอยิ้ม ๆ “สวัสดีค่ะพี่พีท พี่มาร์ค พี่แทน แล้ว…” “บีน่าจ้ะ พี่ชื่อบีน่า” หญิงสาวที่นั่งอยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนพี่ชายพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “สวัสดีค่ะพี่บีน่า” พะพายยิ้มบาง ๆ ไปให้หญิงสาว “พาย! พะพาย! มาคุยกับพี่ก่อน” เต้เดินตามน้องสาวเข้าไปในบ้านอย่างไม่พอใจ “พี่น้อยคะ พายฝากพาแขกของพายไปที่ห้องรับแขกหน่อยนะคะ” หญิงสาวหันไปบอกแม่บ้าน “พี่กันต์ไปนั่งพักก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพายตามไป” “ครับ” กันต์พยักหน้านิ่ง ๆ พลางเหลือบมองหน้าเต้ ก่อนจะเดินตามแม่บ้านไป “มีอะไรจะบอกพี่มั้ย” เต้จ้องหน้าน้องสาวด้วยความไม่พอใจ “ไม่งั้นพี่จะบอกคุณแม่ว่าเราพาแฟนเข้าบ้าน” “บอกเลยค่ะ” พะพายตอบเสียงนิ่ง “นี่แสดงว่ามันเป็นแฟนเราจริง ๆ ใช่มั้ย ห้ะ!” “นี่พี่เต้ พายโตแล้วนะ!” “อย่ามาขึ้นเสียงกับพี่นะพาย!” “พอ ๆ ทั้งคู่เลย” พีทพูดขึ้นก่อนจะเดินมาคั่นกลางระหว่างสองพี่น้อง “ไอ้เต้ มึงจะหวงอะไรน้องนักหนาวะ” “เออนั่นดิ ปล่อย ๆ พายไปเหอะ น้องมันโตแล้วนะเว้ย” มาร์คเสริมขึ้นอย่างเห็นด้วยกับพีท “ใช่!” พะพายหันไปพูดใส่พี่ชาย “ทีพี่เต้ยังควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลย พายจะมีแฟนบ้างจะเป็นไรไป” ปึก! แทนกระแทกแก้วลงบนโต๊ะเสียงดัง ก่อนจะจ้องพะพายที่มองมายังเขาด้วยสีหน้าสงสัย “ผู้ชายคนนั้น…แฟนพายหรอ”